Σχέδιο ΔΝΤ για «βελούδινο» διαζύγιο -Το plan B για το ελληνικό πρόγραμμα
Σχέδιο Β ετοιμάζουν στην Ουάσιγκτον και μάλιστα σε ανοικτή γραμμή με τις Βρυξέλλες, για την επόμενη ημέρα του ελληνικού Προγράμματος, καθώς από τις ιδιωτικές συνομιλίες που γίνονται με Έλληνες αξιωματούχους αλλά κι από τα μηνύματα που εκπέμπει η Αθήνα, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν προτίθεται να πάει στις διαφαινόμενες κάλπες όντας σε Μνημόνιο.
Το πρόβλημα, που ούτως ή άλλως υπήρχε λόγω του διαφορετικού χρονοδιαγράμματος των δανειακών συμβάσεων με ΔΝΤ και Κομισιόν (η μια ολοκληρώνεται στο πρώτο τρίμηνο του 2016 και η άλλη στο τέλος του έτους), φαίνεται ότι δεν μπορεί να λυθεί με άλλο τρόπο παρά μόνο με την... ταυτόχρονη λήξη της χρηματοδότησης ήτοι την άρνηση της Αθήνας να συνεχίσει τον δανεισμό από το ΔΝΤ για τον επόμενο ενάμιση χρόνο, προοπτική που κατ' αρχήν δεν φαίνεται να βρίσκει αντίθετο ούτε το Ταμείο ούτε τους Ευρωπαίους.
Όπως φάνηκε και στις συνομιλίες στο Παρίσι αλλά και στις συζητήσεις σε τεχνικό επίπεδο που ακολούθησαν, η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή πολύ μακριά από τους μνημονιακούς στόχους που θα βρεθούν στο τραπέζι της επικείμενης αξιολόγησης και με δεδομένη την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να ανοίξει θέματα όπως οι ομαδικές απολύσεις και το Ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο επιλογές: είτε η αξιολόγηση να κρατήσει μήνες, αναβάλλοντας ακολούθως και τις αποφάσεις για το Χρέος είτε να βρεθεί η φόρμουλα για την απεμπλοκή από το Μνημόνιο εδώ και τώρα, διευκολύνοντας τους χειρισμούς όλων των πλευρών.
Κάπου εδώ αρχίζουν, όμως, οι υπολογισμοί για το τι σημαίνει η διακοπή χρηματοδότησης από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Αν θεωρηθεί ότι τα υπόλοιπα 2,6 δισ. ευρώ από τον EFSF δεν δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών, αναμφίβολα τα 12,5 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στα υπόλοιπα του ΔΝΤ (3,5 δισ ευρώ για το 2014 και 9 δισ. ευρώ για τη διετία 2015- 2016) χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής, πόσο μάλλον όταν υπάρχει πάντα η εκτίμηση του Ταμείου ότι υπάρχει και χρηματοδοτικό «κενό» περίπου 12,6 δισ ευρώ το 2015.
Η απάντηση έρχεται μέσω των εκδόσεων ομολόγων που έχει ήδη αρχίσει η Αθήνα, με τις πληροφορίες να αναφέρουν μάλιστα ότι επισπεύδεται η έκδοση του 7ετούς ομολόγου, ίσως και εντός Σεπτεμβρίου. Βέβαιη θεωρείται, επίσης, η αξιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των 11 δισ. ευρώ που μένουν αδιάθετα στο ΤΧΣ (πάνω από τα μισά εκτιμάται ότι μπορούν να καλύψουν το όποιο «κενό» χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών), ενώ συν τοις άλλοις θεωρείται πώς στην περίπτωση «βελούδινου» διαζυγίου, οι αγορές δεν θα αντιδράσουν αρνητικά και θα καλύψουν το όποιο υπόλοιπο «κενό» χρηματοδότησης με χαμηλό επιτόκιο.
Την εξίσωση δυσκολεύει αφενός η εξέλιξη στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων και των πρωτογενών πλεονασμάτων πάνω στα οποία έχει «χτιστεί» η προοπτική κάλυψης των δανειακών αναγκών για τα επόμενα χρόνια αφετέρου οι πολιτικές εξελίξεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια μακρά περίοδο αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων.
Σχέδιο Β ετοιμάζουν στην Ουάσιγκτον και μάλιστα σε ανοικτή γραμμή με τις Βρυξέλλες, για την επόμενη ημέρα του ελληνικού Προγράμματος, καθώς από τις ιδιωτικές συνομιλίες που γίνονται με Έλληνες αξιωματούχους αλλά κι από τα μηνύματα που εκπέμπει η Αθήνα, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν προτίθεται να πάει στις διαφαινόμενες κάλπες όντας σε Μνημόνιο.
Το πρόβλημα, που ούτως ή άλλως υπήρχε λόγω του διαφορετικού χρονοδιαγράμματος των δανειακών συμβάσεων με ΔΝΤ και Κομισιόν (η μια ολοκληρώνεται στο πρώτο τρίμηνο του 2016 και η άλλη στο τέλος του έτους), φαίνεται ότι δεν μπορεί να λυθεί με άλλο τρόπο παρά μόνο με την... ταυτόχρονη λήξη της χρηματοδότησης ήτοι την άρνηση της Αθήνας να συνεχίσει τον δανεισμό από το ΔΝΤ για τον επόμενο ενάμιση χρόνο, προοπτική που κατ' αρχήν δεν φαίνεται να βρίσκει αντίθετο ούτε το Ταμείο ούτε τους Ευρωπαίους.
Όπως φάνηκε και στις συνομιλίες στο Παρίσι αλλά και στις συζητήσεις σε τεχνικό επίπεδο που ακολούθησαν, η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή πολύ μακριά από τους μνημονιακούς στόχους που θα βρεθούν στο τραπέζι της επικείμενης αξιολόγησης και με δεδομένη την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να ανοίξει θέματα όπως οι ομαδικές απολύσεις και το Ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο επιλογές: είτε η αξιολόγηση να κρατήσει μήνες, αναβάλλοντας ακολούθως και τις αποφάσεις για το Χρέος είτε να βρεθεί η φόρμουλα για την απεμπλοκή από το Μνημόνιο εδώ και τώρα, διευκολύνοντας τους χειρισμούς όλων των πλευρών.
Κάπου εδώ αρχίζουν, όμως, οι υπολογισμοί για το τι σημαίνει η διακοπή χρηματοδότησης από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Αν θεωρηθεί ότι τα υπόλοιπα 2,6 δισ. ευρώ από τον EFSF δεν δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών, αναμφίβολα τα 12,5 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στα υπόλοιπα του ΔΝΤ (3,5 δισ ευρώ για το 2014 και 9 δισ. ευρώ για τη διετία 2015- 2016) χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής, πόσο μάλλον όταν υπάρχει πάντα η εκτίμηση του Ταμείου ότι υπάρχει και χρηματοδοτικό «κενό» περίπου 12,6 δισ ευρώ το 2015.
Η απάντηση έρχεται μέσω των εκδόσεων ομολόγων που έχει ήδη αρχίσει η Αθήνα, με τις πληροφορίες να αναφέρουν μάλιστα ότι επισπεύδεται η έκδοση του 7ετούς ομολόγου, ίσως και εντός Σεπτεμβρίου. Βέβαιη θεωρείται, επίσης, η αξιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των 11 δισ. ευρώ που μένουν αδιάθετα στο ΤΧΣ (πάνω από τα μισά εκτιμάται ότι μπορούν να καλύψουν το όποιο «κενό» χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών), ενώ συν τοις άλλοις θεωρείται πώς στην περίπτωση «βελούδινου» διαζυγίου, οι αγορές δεν θα αντιδράσουν αρνητικά και θα καλύψουν το όποιο υπόλοιπο «κενό» χρηματοδότησης με χαμηλό επιτόκιο.
Την εξίσωση δυσκολεύει αφενός η εξέλιξη στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων και των πρωτογενών πλεονασμάτων πάνω στα οποία έχει «χτιστεί» η προοπτική κάλυψης των δανειακών αναγκών για τα επόμενα χρόνια αφετέρου οι πολιτικές εξελίξεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια μακρά περίοδο αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου