Στο επίκεντρο ενός περίεργου τριγώνου πολιτικής διαμάχης βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα το Κρίκλγουντ, στο βορειοδυτικό Λονδίνο. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου -το ισλαμικό πολιτικό κόμμα που κυβερνούσε τη χώρα μέχρι το πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου- έχει φτιάξει την έδρα του σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Cricklewood Broadway. Το κόμμα διώκεται στην Αίγυπτο, έχει καταχωρηθεί ως τρομοκρατική οργάνωση, ο ηγέτης του Μοχάμεντ Μόρσι βρίσκεται στη φυλακή και τώρα η επιστροφή του σχεδιάζεται πάνω από ένα κατάστημα που πουλάει κεμπάπ.
Και σα να μην είχε η οργάνωση ήδη αρκετά προβλήματα, τώρα έχει κι έναν εχθρό στην βρετανική ακροδεξιά. Η Νοτιοανατολική Συμμαχία (SEA) -ουσιαστικά κάποια πρώην μέλη του EDL με επικεφαλής έναν άνδρα που είναι πιο γνωστός επειδή παρενοχλεί αντι-ρατσιστές διαδηλωτές- οργάνωσε μια πορεία το περασμένο σαββατοκύριακο, ζητώντας η Αδελφότητα να χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση κι από την βρετανική κυβέρνηση. Κι όπως γίνεται πάντα όταν η ακροδεξιά κάνει κάτι, έτσι και τώρα αντιφασίστες διοργάνωσαν τη δική τους πορεία για να τους πουν να πάνε να γαμηθούν. Πήγα στο Κρίκλγουντ για να παρακολουθήσω την εξέλιξη των γεγονότων της ημέρας.
Καθώς η SEA και διάφορα άλλα ακροδεξιά στοιχεία συγκεντρώθηκαν έξω από το σταθμό, παρατήρησα τις σημαίες αυτών των τύπων. Ο τύπος στα δεξιά της φωτογραφίας ‘φοράει’ τη σημαία της Χρυσής Αυγής. Οπότε το μήνυμα είναι: τα ισλαμικά πολιτικά κόμματα με αμφιλεγόμενη ιστορία πρέπει να απαγορευτούν, αλλά οι Έλληνες Νεοναζί που μαχαιρώνουνμετανάστες, επιτίθενται σε γυναίκες στην τηλεόραση και δολοφονούν ράπερ είναι υπέροχοι και οι σημαίες τους μπορούν να φοριούνται ως κάπες.
Ίσως βέβαια είναι άδικο να αποκαλούμε Ναζί όλους όσοι εμφανίστηκαν-κάποιοι από εκείνους οι οποίοι μαζεύτηκαν έξω από το σταθμό Kilburn του μετρό έμοιαζαν περισσότερο σα να είχαν πάει στην έναρξη ενός αγώνα του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου παρά σε ταινία της Leni Riefenstahl.
Μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησε η πορεία το μεσημέρι, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 50 άτομα. Ίσως αυτό είναι ένα σημάδι που καταδεικνύει συρρίκνωση του ακροδεξιού κινήματος ή ενδεχομένως ότι το να έχει στόχο ένα πολιτικό κόμμα που είναι ήδη κατεστραμμένο στην ίδια του τη χώρα ήταν πάρα πολύ εξειδικευμένο για να προσελκύσει οποιουσδήποτε απρόθυμους φασίστες.
Ξεκινώντας για την Cricklewood Broadway ήρθαν αντιμέτωποι με λίγους περαστικούς αντιφασίστες, με τους οποίους αντάλλαξαν μερικές παράξενα αγριεμένες ματιές.
Στο δρόμο ήταν μια μεγαλύτερη ομάδα αντιφασιστών, οι οποίοι είχαν αποκλείσει το δρόμο με το πανό τους.
Ωθήθηκαν προς τις γραμμές της αστυνομίας για να έρθουν πιο κοντά στους φασίστες, αλλά υπήρχαν πολύ λίγοι από αυτούς για να κινηθούν μπροστά. Είχαν όμως πετύχει να σταματήσουν την πορεία να προχωρήσει περισσότερο.
Καμία πλευρά δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στους πεζούς στον κεντρικό δρόμο. Άνθρωποι οι οποίοι κινούνταν στο κενό των 100 μέτρων που χώριζε τις δυο ομάδες, κοιτούσαν σαστισμένοι, ρωτούσαν τι συνέβαινε και αναρωτήθηκαν με τι έχει να κάνει η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και η SEA αποφάσισε να κινηθεί προς το σταθμό και να φύγει από το Κρίκλγουντ. Αλλά η μεγάλη μέρα της ακροδεξιάς το μόνο που δεν είχε κάνει ήταν να τελειώσει. Αποδείχθηκε ότι πολλοί από αυτούς είχαν ένα δευτερεύοντα στόχο: πήραν το τρένο για το κεντρικό Λονδίνο όπου είχε διοργανώσει συνέδριο η αντιρατσιστική οργάνωση Unite Against Fascism (UAF),οι προαιώνιοι εχθροί τους. Υποθέτω ότι για αυτούς τους ανθρώπους το να επιτίθεσαι στους Μουσουλμάνους και την Αριστερά σε μια μέρα είναι σα να πετυχαίνεις με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Τους περίμενα έξω από το Trades Union Council, όπου μέσα γινόταν το συνέδριο. Τελικά εμφανίστηκαν μερικές δεκάδες από τους διαδηλωτές του Κρίκλγουντ και άρχισαν να εκτοξεύουν βρισιές και απειλές κατά των μελών της UAF, καθώς έμπαιναν και έβγαιναν στο συνεδριακό κέντρο.
Μερικοί αντιφασίστες, οι οποίοι ήταν στο Κρίκλγουντ είχαν πάρει στο κατόπι τους φασίστες. Αντιμετώπισαν τα βιτριολικά λόγια τους με αποδοκιμασίες. Ακολούθησε ανταλλαγή ατάκας με φωνές και χειρονομίες.
Μερικές φορές έφθασε στο όριο να ξεπεράσει τα θυμωμένα λόγια και τις χειρονομίες. Για ένα δευτερόλεπτο φάνηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έρχονταν στα χέρια, όταν οι αντιφασίστες την έπεσαν από πίσω, στη δεξιά πλευρά της διαδήλωσης, διακόπτοντας τον άνδρα με το λευκό πουκάμισο που μιλούσε στο τηλέφωνο.
Αλλά ο πιο μεγαλόσωμος αστυνομικός του μετρό μπήκε ανάμεσα τους και έσπρωξε τους αντιφασίστες μακριά, όπως σπρώχνει ο υπάλληλος του σουπερμάρκετ τα καροτσάκια για τα ψώνια, στο τέλος της βάρδιας του.
Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε για μερικές ώρες, με πολλούς σωματώδεις λευκούς να χειρονομούν και τους αντιφασίστες κάθε λίγο και λιγάκι να σπάνε την αλυσίδα της αστυνομίας και να πλησιάζουν τους ακροδεξιούς, οι οποίοι τελικά χώθηκαν σε μια παμπ μερικά μέτρα πιο κάτω.
Δεν είμαι σίγουρος τι πέτυχαν, εκτός από το να δείξουν το ότι αποδοκιμάζουν τις δυο ομάδες που πιθανώς δεν ενδιαφέρονται και πάρα πολύ για το τι σκέφτονται μια ομάδα φασίστες για εκείνους.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου