Νόμιμη η γενοκτονία στην Ελλάδα, αλλά όχι η κατάργηση της Κυριακής αργίας.
του Δημήτρη Καζάκη
Η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάν-θηκε ότι η απόφαση του υπουργού ανάπτυξης Χατζηδάκη το 2014 με βάση την οποία επιτρεπόταν η πιλοτική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές σε τρεις περιοχές και οκτώ υποπεριοχές της χώρας, είναι αντισυνταγματική.
Συγκεκριμένα με την υπ΄ αριθμ. 100/2017 απόφασή της Ολομέλειας του ΣτΕ κρίθηκε ότι η νομοθετική εξουσιοδότηση στον υπουργό Ανάπτυξης να εκδίδει απόφαση για τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές σε 3 τουριστικές περιοχές, «χωρίς συγκεκριμένο προσδιορισμό» είναι αντίθετη στο άρθρο 43 του Συντάγματος που επιτάσσει για παρόμοια θέματα να εκδίδονται Προεδρικά Διατάγματα και όχι υπουργικές αποφάσεις.
Το ενδιαφέρον αυτής της ορθής απόφασης της ολομέλειας του ΣτΕ είναι τα δυο μέτρα και δυο σταθμά που είναι κανόνας για το συγκεκριμένο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο. Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίει την κάμηλον. Όπως άλλωστε συνηθίζει όλα αυτά τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής της Ελλάδας. Ανακάλυψε ότι η νομοθετική εξουσιοδότηση στον υπουργείο Ανάπτυξης να εκδίδει αποφάσεις για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές είναι αντισυνταγματική και παράνομη. Κι έχει απόλυτα δίκιο.
Όμως η νομοθετική εξουσιοδότηση στους υπουργούς οικονομίας της εκάστοτε κυβέρνησης -κατ' επιταγή των δανειστών ήδη από το πρώτο μνημόνιο- να υπογράφουν δανειακές συμβάσεις και να...
αποδέχονται δεσμεύσεις σε βάρος της χώρας και του λαού από ξένα κέντρα είναι απόλυτα νόμιμη. Τι να πει κανείς. Η υποκρισία και η αυθαιρεσία στο απόγειό της. Το ΣτΕ έχει επανειλημμένα νομιμοποιήσει την πλήρη κατάλυση του Συντάγματος της χώρας υπέρ των συμφερόντων των ξένων δανειστών, στο όνομα ενός παντελώς ανύπαρκτου αναγκαστικού δικαίου δικής του επινόησης και λογικής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ανάλογη στάση της ηγεσίας της δικαιοσύνης σε περιόδους ανωμαλίας και πολεμικής κατοχής της πατρίδας μας.
Προφανώς οι δικαστές της Ολομέλειας του ΣτΕ έψαχναν για άλλοθι, για φύλλο συκής. Μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί ειδικά εκείνο το μέρος της απόφασης του ΣτΕ που δικαιολογεί την διατήρηση της Κυριακής αργίας με γνώμονα το συμφέρον της οικογένειας. Δείτε τι λέει ανάμεσα σε άλλα:
«Το Σύνταγμα κατοχυρώνει για τους πάσης φύσεως εργαζομένους και απασχολούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, κ.λπ.) το δικαίωμα ελεύθερου χρόνου και της απόλαυσης του ατομικού και τους από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας. Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).
Συναφώς, προσφέρει και την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21). Περαιτέρω το ως άνω δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους εργαζόμενους όταν αυτοί δύνανται μόνοι ή από κοινού με την οικογένεια τους να μετέχουν στην συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα έχει επιλεγεί κατά μακρά παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης, η σχετιζόμενη με την Χριστιανική θρησκεία».
Πολύ σωστά. Πώς μπορεί λοιπόν το ΣτΕ να υποστηρίζει για την Κυριακή αργία τις παραπάνω διατάξεις και προβλέψεις του Συντάγματος, αλλά να νομιμοποιεί όλο εκείνο το πλαίσιο μνημονιακών πολιτικών που έχει οδηγήσει σε αληθινή γενοκτονία τον Ελληνικό πληθυσμό;
Πώς λοιπόν αποδέχεται ως νόμιμη και συνταγματική την κατάλυση κάθε είδους πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας με την εφαρμογή των Συμβάσεων δανειακής διευκόλυνσης και των μνημονιακών δεσμεύσεων; Ή μήπως οι αξιότιμοι δικαστές του ΣτΕ δεν γνωρίζουν ότι η ηλικιακή ομάδα που έχει πληγεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ελλάδα της μνημονιακής κατοχής είναι τα ανήλικα παιδιά από 0-17.
Η ηλικιακή ομάδα των ανήλικων παιδιών 0-17 έχει υποστεί τη μεγαλύτερη φτωχοποίηση. Το ποσοστό των ατόμων με υλικές στερήσεις αυτής της ηλικιακής ομάδας μέχρι το 2008-2009 ήταν χαμηλότερο από τον μέσο όρο. Τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής εκτινάχθηκε και το 2015 εκτιμάται στα 44,5% του συνόλου των ατόμων ηλικίας 0-17, όταν για το σύνολο των ηλικιών το ποσοστό ανερχόταν σε 39,9%.
Το ενδιαφέρον αυτής της ορθής απόφασης της ολομέλειας του ΣτΕ είναι τα δυο μέτρα και δυο σταθμά που είναι κανόνας για το συγκεκριμένο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο. Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίει την κάμηλον. Όπως άλλωστε συνηθίζει όλα αυτά τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής της Ελλάδας. Ανακάλυψε ότι η νομοθετική εξουσιοδότηση στον υπουργείο Ανάπτυξης να εκδίδει αποφάσεις για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές είναι αντισυνταγματική και παράνομη. Κι έχει απόλυτα δίκιο.
Όμως η νομοθετική εξουσιοδότηση στους υπουργούς οικονομίας της εκάστοτε κυβέρνησης -κατ' επιταγή των δανειστών ήδη από το πρώτο μνημόνιο- να υπογράφουν δανειακές συμβάσεις και να...
αποδέχονται δεσμεύσεις σε βάρος της χώρας και του λαού από ξένα κέντρα είναι απόλυτα νόμιμη. Τι να πει κανείς. Η υποκρισία και η αυθαιρεσία στο απόγειό της. Το ΣτΕ έχει επανειλημμένα νομιμοποιήσει την πλήρη κατάλυση του Συντάγματος της χώρας υπέρ των συμφερόντων των ξένων δανειστών, στο όνομα ενός παντελώς ανύπαρκτου αναγκαστικού δικαίου δικής του επινόησης και λογικής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ανάλογη στάση της ηγεσίας της δικαιοσύνης σε περιόδους ανωμαλίας και πολεμικής κατοχής της πατρίδας μας.
Προφανώς οι δικαστές της Ολομέλειας του ΣτΕ έψαχναν για άλλοθι, για φύλλο συκής. Μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί ειδικά εκείνο το μέρος της απόφασης του ΣτΕ που δικαιολογεί την διατήρηση της Κυριακής αργίας με γνώμονα το συμφέρον της οικογένειας. Δείτε τι λέει ανάμεσα σε άλλα:
«Το Σύνταγμα κατοχυρώνει για τους πάσης φύσεως εργαζομένους και απασχολούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, κ.λπ.) το δικαίωμα ελεύθερου χρόνου και της απόλαυσης του ατομικού και τους από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας. Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).
Συναφώς, προσφέρει και την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21). Περαιτέρω το ως άνω δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους εργαζόμενους όταν αυτοί δύνανται μόνοι ή από κοινού με την οικογένεια τους να μετέχουν στην συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα έχει επιλεγεί κατά μακρά παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης, η σχετιζόμενη με την Χριστιανική θρησκεία».
Πολύ σωστά. Πώς μπορεί λοιπόν το ΣτΕ να υποστηρίζει για την Κυριακή αργία τις παραπάνω διατάξεις και προβλέψεις του Συντάγματος, αλλά να νομιμοποιεί όλο εκείνο το πλαίσιο μνημονιακών πολιτικών που έχει οδηγήσει σε αληθινή γενοκτονία τον Ελληνικό πληθυσμό;
Πώς λοιπόν αποδέχεται ως νόμιμη και συνταγματική την κατάλυση κάθε είδους πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας με την εφαρμογή των Συμβάσεων δανειακής διευκόλυνσης και των μνημονιακών δεσμεύσεων; Ή μήπως οι αξιότιμοι δικαστές του ΣτΕ δεν γνωρίζουν ότι η ηλικιακή ομάδα που έχει πληγεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ελλάδα της μνημονιακής κατοχής είναι τα ανήλικα παιδιά από 0-17.
Η ηλικιακή ομάδα των ανήλικων παιδιών 0-17 έχει υποστεί τη μεγαλύτερη φτωχοποίηση. Το ποσοστό των ατόμων με υλικές στερήσεις αυτής της ηλικιακής ομάδας μέχρι το 2008-2009 ήταν χαμηλότερο από τον μέσο όρο. Τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής εκτινάχθηκε και το 2015 εκτιμάται στα 44,5% του συνόλου των ατόμων ηλικίας 0-17, όταν για το σύνολο των ηλικιών το ποσοστό ανερχόταν σε 39,9%.
Είναι μόνο μια πτυχή του πλήγματος που δέχθηκε πρωτίστως το παιδί και η οικογένεια στα χρόνια των μνημονίων με το ΣτΕ να νομιμοποιεί συστηματικά το καθεστώς μνημονιακής κατοχής που έχει οδηγήσει σ' αυτή την τριτοκοσμική φτωχοποίηση του ανήλικου πληθυσμού της πατρίδας μας.
Μόνο η Βουλγαρία μας ξεπερνά στην φτώχεια και τις υλικές στερήσεις των ανηλίκων. Με μια σοβαρή διαφορά. Στη Βουλγαρία τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι οι συνθήκες βελτιώνονται για τα ανήλικα, ενώ στην Ελλάδα χρόνο με χρόνο επιδεινώνονται διαρκώς. Δεν είναι μακριά η εποχή που πολλές οικογένειες στην Ελλάδα θα αναγκαστούν να εκπορνεύουν στην κυριολεξία τα ανήλικά τους για να επιβιώσουν οι ίδιες. Άλλωστε έχουμε ως κοινωνία εθιστεί σ' αυτή την πρακτική με την εκπόρνευση των παιδιών μας δια του ρουσφετιού.
Το πιο σημαντικό βέβαια η πληθυσμιακή κατάρρευση της Ελλάδας. Το διάγραμμα που παραθέτουμε δείχνει ανάγλυφα τη φυσική μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας με την επιβολή της μνημονιακής κατοχής, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει τις ευλογίες και του ΣτΕ.
Μόνο η Βουλγαρία μας ξεπερνά στην φτώχεια και τις υλικές στερήσεις των ανηλίκων. Με μια σοβαρή διαφορά. Στη Βουλγαρία τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι οι συνθήκες βελτιώνονται για τα ανήλικα, ενώ στην Ελλάδα χρόνο με χρόνο επιδεινώνονται διαρκώς. Δεν είναι μακριά η εποχή που πολλές οικογένειες στην Ελλάδα θα αναγκαστούν να εκπορνεύουν στην κυριολεξία τα ανήλικά τους για να επιβιώσουν οι ίδιες. Άλλωστε έχουμε ως κοινωνία εθιστεί σ' αυτή την πρακτική με την εκπόρνευση των παιδιών μας δια του ρουσφετιού.
Το πιο σημαντικό βέβαια η πληθυσμιακή κατάρρευση της Ελλάδας. Το διάγραμμα που παραθέτουμε δείχνει ανάγλυφα τη φυσική μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας με την επιβολή της μνημονιακής κατοχής, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει τις ευλογίες και του ΣτΕ.
Ο πληθυσμός ηλικίας 0-14 ετών ανήλθε σε 14,4% του συνολικού πληθυσμού, έναντι 64,3% και 21,3% του πληθυσμού 15- 64 ετών και 65 ετών και άνω, αντίστοιχα. Ο δείκτης γήρανσης (πληθυσμός ηλικίας 65 ετών και άνω προς τον πληθυσμό ηλικίας 0-14 ετών) ανήλθε σε 147,3. Πού σημαίνει ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας γηράσκει και πεθαίνει με ρυθμούς σχεδόν διπλάσιους από τις γεννήσεις.
Η καθαρή μετανάστευση εκτιμήθηκε σε -44.905 άτομα, που αντιστοιχούν σε 64.446 εισερχόμενους και 109.351 εξερχόμενους μετανάστες. Το 2014, η καθαρή μετανάστευση είχε εκτιμηθεί σε -47.791 άτομα (59.013 εισερχόμενοι και 106.804 εξερχόμενοι μετανάστες).
Συνολικά την περίοδο 2012-2016 η φυσική μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα ανήλθε 339.644. Με άλλα λόγια η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της μνημονιακής κατοχής έχασε μια ολόκληρη πόλη μεγέθους περίπου δυο φορές την πόλη της Πάτρας ή του Ηρακλείου Κρήτης. Μπορεί να μου πει κανείς πότε ξανά υπήρξε τέτοια πληθυσμιακή κατάρρευση της Ελλάδας; Ποτέ πριν. Ούτε καν στα χρόνια του πολέμου. Πρόκειται για μια πραγματική γενοκτονία, αλλά μην το πείτε στο ΣτΕ γιατί θα στεναχωρηθεί πολύ.
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 22/1/2017
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου