Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΚΑΛΗΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΚΑΛΗΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016
Ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες κρυμμένοι γειτονικοί γαλαξίες
Εκατοντάδες κρυμμένους γαλαξίες, που γειτονεύουν με τον δικό μας Milky Way,, κατόρθωσαν να παρατηρήσουν για πρώτη φορά επιστήμονες, όπως ανακοίνωσαν αστρονόμοι από την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Νότια Αφρική και την Ολλανδία.
Αν και απέχουν «μόνο» 250 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη – σχετικά μικρή απόσταση για τα αστρονομικά δεδομένα – οι εν λόγω γαλαξίες ήσαν μέχρι σήμερα αόρατοι εξαιτίας του δικού μας γαλαξία, που εμποδίζει τις αστρονομικές παρατηρήσεις, παρεμβάλλοντας πυκνά στρώματα άστρων και διαστρικής σκόνης.
Όπως είπε ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Λίστερ Στέϊβλι-Σμιθ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας στη Ραδιο-Αστρονομία (ICRAR), «ο γαλαξίας μας είναι πολύ όμορφος φυσικά, αλλά μπλοκάρει τελείως τη θέα των πιο μακρινών γαλαξιών πίσω του».
Με τη βοήθεια του μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου Παρκς, διαμέτρου 64 μέτρων, που λειτουργεί από το 1961, οι αστρονόμοι κατάφεραν να βρουν 883 γαλαξίες, από τους οποίους το ένα τρίτο ήσαν άγνωστοι μέχρι σήμερα.
Η ανακάλυψη μπορεί επίσης να ρίξει στο φως στο μυστήριο του λεγόμενου «Μεγάλου Ελκυστή», μιας περιοχής σε απόσταση περίπου 250 εκατομμυρίων ετών φωτός, η οποία φαίνεται να έλκει προς το μέρος της τον γαλαξία μας, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους γαλαξίες, με μια πανίσχυρη ελκτική δύναμη ισοδύναμη με ένα εκατομμύριο δισεκατομμυρίων Ήλιους.
«Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε τι προκαλεί αυτή τη βαρυτική έλξη πάνω στον γαλαξία μας ή από πού προέρχεται. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι ο γαλαξίας μας κινείται προς μια περιοχή με ταχύτητα πάνω από δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα», δήλωσε ο κ. Στέιβλι-Σμιθ.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, αφού κάθε γαλαξίας περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, η ανακάλυψη εκατοντάδων νέων γαλαξιών πίσω από τον δικό μας αποκαλύπτει μια τεράστια μάζα άγνωστη έως τώρα.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016
Έλεγχοι DNA έβγαλαν… Έλληνα τον γεωργό 5.000 χρόνων στη Σουηδία!
Κυριολεκτικά οι τροφοσυλλέκτες τρώγανε βαλανίδια και ήταν βόρειοι, ενώ ο γεωργός Έλληνας!
Η γεωργία εξαπλώθηκε στην Ευρώπη πριν από χιλιάδες χρόνια από το Νότο έως τον μακρινό Βορρά, με διαδοχικά μεταναστευτικά βήματα, σύμφωνα με μία νέα σουηδο-δανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη ανέλυσε το DNA τεσσάρων σκανδιναβών αγροτών της νεολιθικής εποχής και διαπίστωσε ότι είχαν πολύ περισσότερα κοινά γονίδια με τους σημερινούς Νοτιοευρωπαίους, όπως οι Έλληνες, οι Κύπριοι και οι κάτοικοι της Σαρδηνίας, παρά με οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό λαό!:
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Ουψάλα, της Στοκχόλμης και της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τους Πόντους Σκόγκλουντ και Ματίας Γιάκομπσον, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό «Science», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Nature», ανέλυσαν, με νέες εξελιγμένες τεχνικές, το γενετικό υλικό που πήραν από σκελετούς ενός αγρότη και τριών κυνηγών – συλλεκτών, οι οποίοι βρέθηκαν στη Σουηδία και χρονολογούνται πριν από περίπου 5.000 χρόνια.
Οι δύο διαφορετικοί πολιτισμοί, ο γεωργικός και ο κυνηγετικός – συλλεκτικός, συνυπήρχαν επί περίπου 1.000 χρόνια σε απόσταση περίπου 400 χλμ., ο πρώτος στη σουηδική ενδοχώρα και ο δεύτερος στη νησί Γκότλαντ νότια της Στοκχόλμης. Συγκρίνοντας το DNA αυτών των ανθρώπων της Λίθινης εποχής με το DNA σύγχρονων πληθυσμών της Ευρώπης, οι ερευνητές βρήκαν ότι, από γενετική άποψη, οι μεν κυνηγοί – συλλέκτες, που ήσαν οι λιγότερο εξελιγμένοι, είχαν μεγαλύτερη συγγένεια με τους βόρειους λαούς, ιδίως τους σημερινούς Φινλανδούς, ο δε αγρότης είχε πολύ στενή γενετική συγγένεια με τους σημερινούς Μεσογειακούς κατοίκους, ιδίως τους Κύπριους και τους Έλληνες.
Η ανακάλυψη, κατά τους Σκανδιναβούς επιστήμονες, δείχνει ότι οι αρχαίοι γεωργοί μετέφεραν τις καλλιεργητικές γνώσεις και τεχνικές τους από το Νότο στην υπόλοιπη Ευρώπη, μέχρι τον παγωμένο Βορρά, όπου τελικά αναμίχθηκαν γενετικά με τους ντόπιους, ενώ παράλληλα τους δίδαξαν να παράγουν την τροφή τους από τη γη πλέον και όχι από το κυνήγι και τη συλλογή καρπών και φρούτων.
Όπως δήλωσε ο Σκόγκλουντ, τα γενετικά ευρήματα αποκαλύπτουν ότι η γεωργία εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη από ανθρώπους που ζούσαν στην Μεσόγειο και αυτό έγινε με μεταναστευτικά κύματα και όχι απλώς μέσα από την πολιτισμική μετάδοση των γεωργικών γνώσεων από στόμα σε στόμα.
«Αν η γεωργία είχε εξαπλωθεί μόνο ως πολιτισμική διαδικασία, δεν θα βρίσκαμε ένα αγρότη στο Βορρά να έχει τέτοια γενετική συγγένεια με τους Νότιους πληθυσμούς», δήλωσε ο σουηδός ερευνητής.
Η σκανδιναβική έρευνα φωτίζει μία χρόνια διαμάχη των επιστημόνων σχετικά με το πώς εξαπλώθηκε η γεωργία και έφθασε στην Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή, όπου εμφανίστηκε πριν από περίπου 11.000 χρόνια.
Γύρω στο 3.000 π.Χ. η γεωργία είχε πια εξαπλωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Η βασική διαμάχη είναι με ποιο τρόπο έγινε η μετάβαση από το στιλ ζωής του κυνηγού-συλλέκτη σε εκείνο του αγρότη και αν η γεωργία εξαπλώθηκε μέσα από μετανάστες γεωργούς ή αν απλώς οι ιδέες και η γεωργική τεχνογνωσία τους «μετανάστευσαν» σιγά-σιγά από πολιτισμό σε πολιτισμό.
Η νέα μελέτη ρίχνει το βάρος της υπέρ της πρώτης άποψης, επιβεβαιώνοντας προηγούμενες αναλύσεις DNA, οι οποίες είχαν βρει ανάλογες ενδείξεις περί μετανάστευσης των ίδιων των ανθρώπων από τη Μεσόγειο, οι οποίοι μετέφεραν μαζί τους τις καλλιεργητικές γνώσεις τους.
Κάπως έτσι έμοιαζε ο «Οτζι»
Εξάλλου νωρίτερα φέτος, οι επιστήμονες δημοσίευσαν το σχεδόν πλήρες γονιδίωμα του «Ότζι», της νεολιθικής μούμιας που βρέθηκε στις Άλπεις το 1991. Και σ’ αυτή την περίπτωση, η γενετική ανάλυση παραπέμπει σε πολύ πιθανή Μεσογειακή καταγωγή.
alfeiospotamos.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016
Τι έχει προκαλέσει το δέος των Τούρκων ερευνητών κοντά στην Αγ. Σοφία στην Πόλη;
Τα τούνελ που παρουσιάζεται στις φωτογραφίες, είναι τα περισσότερα 1600 ετών και άρχισαν να σκάβονται τον τέταρτο αιώνα πριν και μετά την ανακήρυξη της Πόλης ως πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ένα απίστευτο σύμπλεγμα υπογείων τούνελ που συχνά συνδέουν υπογείως γνωστούς ιερούς ναούς της Κωνσταντινούπολης όπως κάτω από την Αγία Σοφία, έχουν προκαλέσει το δέος των Τούρκων ερευνητών που συνεχώς ανακαλύπτουν νέους διάδρομους σε αυτόν τον υπόγειο λαβύρινθο. foto1afoto2
Πολλά από αυτά χρησίμευαν σαν αποθήκες νερού, άλλα σαν καταφύγια και άλλα σαν μυστικοί δρόμοι διαφυγής καθώς πολλά τούνελ συνδέονταν με υπόγεια κατοικιών ενώ για πολλά ακόμα ερευνάται ο ρόλος τους στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης.
πηγη nikosxeiladakis.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016
Βρέθηκε στην Αργεντινή ο μεγαλύτερος τιτανόσαυρος στον κόσμο!
Αυτός ο τιτανόσαυρος, μήκους 37,2 μέτρων αποτελεί τόσο νέο είδος για τους ειδικούς που το επιστημονικό όνομά του δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί. Τον συγκεκριμένο τον βρήκαν οι παλαιοντολόγοι το 2014 στην Παταγονία, στην Αργεντινή.
Πρόκειται για ένα νεαρό ζώο, αδιευκρίνιστου γένους, το οποίο ζύγιζε 70 τόνους, δηλαδή όσο δέκα ελέφαντες της Αφρικής, σύμφωνα με ανακοίνωση του Μουσείου.
Ο τιτανόσαυρος είναι τόσο μεγάλος που το κεφάλι και ο λαιμός του ξεπερνούν την αίθουσα όπου εκτίθεται στο Μουσείο και φτάνει ως το χωλ, κοντά στα ασανσέρ.Ο παλαιοντολόγος Diego Pol, ο οποίος συμμετείχε στις ανασκαφές, δήλωσε ότι πρόκειται για μια ανακάλυψη «μοναδική στη ζωή του.
Βρέθηκε από τον ιδιοκτήτη μιας φάρμας, ο οποίος ειδοποίησε το Μουσείο Παλαιοντολογίας Egidio Feruglio, έχοντας ανακαλύψει κάτι στον κήπο του. Οταν οι ειδικοί άρχισαν να σκάβουν, τότε ανακάλυψαν το μέγεθος. Στο σημείο βρέθηκαν 223 απολιθωμένα οστά, από έξι διαφορετικά ζώα, όλα νεαρής ηλικίας τα οποία είχαν πεθάνει σε διαφορετικές εποχές, με μερικά χρόνια ή μερικούς αιώνες διαφορά.
Ο τιτανόσαυρος ζούσε στα δάση της Παταγονίας πριν από 95 ή 100 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τους ειδικούς. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους δεινόσαυρους που ανακαλύφθηκαν ποτέ.
Χρειάστηκαν πάνω από 6 μήνες σε μια καναδική εταιρεία για να υλοποιήσουν το καλούπι, το οποίο βασίζεται σε 84 οστά, τα οποία ανακαλύφθηκαν στη φάρμα της Αργεντινής.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016
Aνακαλύφτηκε προϊστορικός κροκόδειλος με βάρος πάνω από τρεις τόνους
Η ερευνητική ομάδα σε συνεργασία με το National Georgaphic ονόμασε τον κροκόδειλο «Machimosaurus rex», αφού θεωρούν ότι ανήκει στην γενιά των τυραννόσαυρων.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις από το κρανίο (μήκους 1.5 μέτρου) και τα οστά, το τεράστιο ερπετό είχε συνολικό μήκος 10 μέτρα και ζύγιζε πάνω από τρεις τόνους. Οι επιστήμονες αναφέρουν, επίσης, ότι με το μακρύ του ρύγχος μπορούσε να δαγκώσει χελώνες καθώς μεγάλα ψάρια.
ΠΗΓΗ
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016
Υπόγειες πόλεις «κρυμμένες» στα έγκατα της γης
Κατακόμβες στο Παρίσι, Γαλλία
Κάτω από τους δρόμους του Παρισιού εκτείνονται τούνελ που ξεπερνούν τα 320 χιλιόμετρα, σπηλιές και κατακόμβες, που χρησιμοποιήθηκαν για πολλούς και διάφορους λόγους. Οι κατακόμβες χρησίμευσαν- μεταξύ άλλων- για πτώματα φτωχών πολιτών, καλλιέργεια μανιταριών και ως καταφύγιο για τη Γαλλική Αντίσταση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκλεισαν για το κοινό το 1955, ενώ στη συνέχεια εξερευνητές ανακαίνισαν τα τούνελ, έχτισαν περιοχές και φιλοξένησαν ακόμη και εκθέσεις τέχνης. Έχουν ανακαλυφθεί ακόμη καιυπόγειες πισίνες στις κατακόμβες και σίγουρα όλο αυτό το «σκοτεινό» υπόγειο δίκτυο χαρίζει ακόμη περισσότερη ατμόσφαιρα στην Πόλη του Φωτός.
WWW.WIKIPEDIA.COMΥπόγειο Σιάτλ, Η.Π.Α.Μια από τις πιο διάσημες υπόγειες πόλεις της Αμερικής δημιουργήθηκε από μια μεγάλη καταστροφή. Το 1889, ένας επιπλοποιός που εργαζόταν στη συνοικία Pioneer Square του Σιάτλ αναποδογύρισε κατά λάθος ένα δοχείο με κόλα, το οποίο έπιασε φωτιά και ξεκίνησε μια τεράστια πυρκαγιά που κατέστρεψε 31 τετράγωνα. Αντί να ξαναχτίσει την κατεστραμμένη περιοχή, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να ξαναφτιάξει τους δρόμους ένα ή δύο επίπεδα πάνω από το προηγούμενο ύψος τους. Αυτό δημιούργησε έναν υπόγειο,σπηλαιώδη λαβύρινθο με γυάλινους φεγγίτες και ερείπια κτιρίων από τη φωτιά, από τον οποίο περνούσαν οι άνθρωποι να πάνε στις δουλειές τους. Το Σιάτλ στράφηκε ενάντια στην ύπαρξη της υπόγειας αυτής πόλης το 1907, λόγω του φόβου πανούκλας, αλλά το 1965 άνοιξε ξανά για ξεναγήσεις.
WWW.WIKIMEDIA.ORGNapoli Sotteranea, Ιταλία
Αν έπρεπε να διαλέξετε μια ευρωπαϊκή πόλη με τη μικρότερη πιθανότητα να «κρύβει» υπόγεια μυστικά, η Νάπολησίγουρα θα ήταν στη λίστα σας. Κι όμως, θα κάνατε λάθος! Τα κανάλια της πρωτεύουσας της Καμπανίας νοτιοδυτικά της Ιταλίας, βρίσκονται επάνω απόηφαιστειακούς, πορώδεις βράχους προς εκμετάλλευση. Με το πέρασμα των αιώνων, δημιουργήθηκε ένα μαζικό σύστημα τούνελ και σπηλιών, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ως αποθήκη. Υπήρχαν, όμως, και πολλά εκπληκτικά ερείπια εκεί κάτω, συμπεριλαμβανομένων θεάτρων, και πρώιμων, χριστιανικών σημείων λατρείας. Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα τούνελ χρησίμευσαν ως προστασία από τις εναέριες επιδρομές.
WWW.FLICKR.COMEdinburgh Vaults, Σκωτία
Το Εδιμβούργο στη South Bridge «κρύβει» έναν υπόγειο κόσμο, όπου κάποτε φιλοξενούσε τους χειροτέχνες και τους εμπόρους, όπως και τους λιγότερο επιθυμητούς κατοίκους της πόλης. Όταν κατασκευάστηκε το 1785, η γέφυρα είχε σκοπό όχι μόνο να διευρύνει την πόλη, αλλά να εξυπηρετήσει και σαν εμπορική περιφέρεια. Στα κτίρια που βρίσκονταν στις καμάρες της, θα δινόταν υπόγειος αποθηκευτικός χώρος. Δυστυχώς, όμως, οι υπόγειες αποθηκευτικές αίθουσες άρχισαν να πλημμυρίζουν και εκκενώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, αποτελώντας στη συνέχεια εστία εγκλήματος, με τους κατά συρροή δολοφόνους Burk και Hare να βρίσκουν εκεί τα θύματά τους. Τόνοι χαλικιών μεταφέρθηκαν στη συνέχεια, στα μέσα του 1800, προκειμένου να τους κλείσουν οριστικά, αλλά τη δεκαετία του ’80 ανακαλύφθηκε ένα τούνελ πρόσβασης που οδηγεί σε μερικές εκπληκτικές υπόγειες ανακαλύψεις.
WWW.WIKIPEDIA.COMBurlington Bunker, Corsham, Αγγλία
Η γοητευτική αγγλική επαρχία Corsham στο Wilshire της Αγγλίας δεν δείχνει εκ πρώτης όψεως να μην έχει σκοτεινά μυστικά και κρυφά μονοπάτια. Όπως ξέρουμε, όμως, συχνά τα φαινόμενα απατούν, όπως και εν προκειμένω. Στα 30 μέτρα κάτω από το έδαφος και τα πλακόστρωτα δρομάκια, βρίσκεται μια μεγάλη υπόγεια πόλη, η οποία χτίστηκε σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης στο Λονδίνο.
Αν έπρεπε να διαλέξετε μια ευρωπαϊκή πόλη με τη μικρότερη πιθανότητα να «κρύβει» υπόγεια μυστικά, η Νάπολησίγουρα θα ήταν στη λίστα σας. Κι όμως, θα κάνατε λάθος! Τα κανάλια της πρωτεύουσας της Καμπανίας νοτιοδυτικά της Ιταλίας, βρίσκονται επάνω απόηφαιστειακούς, πορώδεις βράχους προς εκμετάλλευση. Με το πέρασμα των αιώνων, δημιουργήθηκε ένα μαζικό σύστημα τούνελ και σπηλιών, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ως αποθήκη. Υπήρχαν, όμως, και πολλά εκπληκτικά ερείπια εκεί κάτω, συμπεριλαμβανομένων θεάτρων, και πρώιμων, χριστιανικών σημείων λατρείας. Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα τούνελ χρησίμευσαν ως προστασία από τις εναέριες επιδρομές.
WWW.FLICKR.COMEdinburgh Vaults, ΣκωτίαΤο Εδιμβούργο στη South Bridge «κρύβει» έναν υπόγειο κόσμο, όπου κάποτε φιλοξενούσε τους χειροτέχνες και τους εμπόρους, όπως και τους λιγότερο επιθυμητούς κατοίκους της πόλης. Όταν κατασκευάστηκε το 1785, η γέφυρα είχε σκοπό όχι μόνο να διευρύνει την πόλη, αλλά να εξυπηρετήσει και σαν εμπορική περιφέρεια. Στα κτίρια που βρίσκονταν στις καμάρες της, θα δινόταν υπόγειος αποθηκευτικός χώρος. Δυστυχώς, όμως, οι υπόγειες αποθηκευτικές αίθουσες άρχισαν να πλημμυρίζουν και εκκενώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, αποτελώντας στη συνέχεια εστία εγκλήματος, με τους κατά συρροή δολοφόνους Burk και Hare να βρίσκουν εκεί τα θύματά τους. Τόνοι χαλικιών μεταφέρθηκαν στη συνέχεια, στα μέσα του 1800, προκειμένου να τους κλείσουν οριστικά, αλλά τη δεκαετία του ’80 ανακαλύφθηκε ένα τούνελ πρόσβασης που οδηγεί σε μερικές εκπληκτικές υπόγειες ανακαλύψεις.
WWW.WIKIPEDIA.COMBurlington Bunker, Corsham, ΑγγλίαΗ γοητευτική αγγλική επαρχία Corsham στο Wilshire της Αγγλίας δεν δείχνει εκ πρώτης όψεως να μην έχει σκοτεινά μυστικά και κρυφά μονοπάτια. Όπως ξέρουμε, όμως, συχνά τα φαινόμενα απατούν, όπως και εν προκειμένω. Στα 30 μέτρα κάτω από το έδαφος και τα πλακόστρωτα δρομάκια, βρίσκεται μια μεγάλη υπόγεια πόλη, η οποία χτίστηκε σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης στο Λονδίνο.
Το Burlington Bunker αποτελείται από εκτάσεις με κατασκευές και περισσότερα από 95 χιλιόμετρα δρόμων, ενώ στόχος είναι να υποστηρίξει μέχρι και 4 χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί από τους τοίχους της υπόγειας αυτής πόλης είναι διακοσμημένοι με πολύχρωμες τοιχογραφίες από την καλλιτέχνιδα, ενώ περιλαμβάνει και τηλεοπτικό στούντιο, καφετέριες, ακόμη και pub. Η πόλη αυτή δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ ως σήμερα, ούτε καν σε δοκιμαστικό επίπεδο.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αρχαίο δοχείο - Μόλις δείτε τι περιέχει, θα μείνετε άφωνοι!
Το 2008, σε μια ανασκαφή στο Wisconsin, οι αρχαιολόγοι έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: ένα μικροσκοπικό πήλινο πιθάρι.
Αν και δε φαίνεται τόσο εντυπωσιακό με μια πρώτη ματιά, αυτό το πιθάρι είναι 800 ετών.
Και αυτό που υπήρχε μέσα στο πιθάρι; Ήταν κάτι που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε την εξαφάνιση, την διατήρηση και την αποθήκευση τροφίμων, όπως και τον τρόπο που οι άνθρωποι επηρέασαν τον πλανήτη στην εποχή τους.
Είναι απίθανο όταν σκέφτεσαι ότι αυτό το μικρό πήλινο πιθάρι που ήταν θαμμένο για 800 χρόνια μπορεί να έχει σχέση με το σήμερα, αλλά είναι αλήθεια! Αλλά ίσως και να μην είναι τόσο απίθανο.
Άλλωστε οι επιλογές που έκαναν οι άνθρωποι αιώνες πριν συνεχίζουν να μας επηρεάζουν το σήμερα και την εποχή στην οποία ζούμε.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά πραγματικά επανέφερε ένα εξαφανισμένο είδος κολοκύθας που θεωρούταν ότι είχε χαθεί για πάντα. Διαβάστε για να το ανακαλύψετε!
Το πιθάρι ανακαλύφθηκε στον καταυλισμό Menominee στο Wisconsin, όπου ήταν θαμμένο για 800 χρόνια.
Μέσα, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα απόθεμα σπόρων. Οι σπόροι πιθανώς θάφτηκαν μέσα στο πιθάρι σαν μια μέθοδος αποθήκευσης τροφίμων. Υπολογίστηκε ότι ήταν ένα παλιό, εξαφανισμένο είδος κολοκύθας.
Τώρα, 7 χρόνια μετά την εντυπωσιακή ανακάλυψη, φοιτητές του Winnipeg αποφάσισαν να καλλιεργήσουν τους σπόρους – και προς έκπληξη όλων, κάτι νέο φύτρωσε!
Η κολοκύθα ονομάστηκε Gete-okosomin. Σημαίνει «μεγάλη κολοκύθα» στη γλώσσα του Menominee – και είναι όντως μεγάλη.
Τώρα προσπαθούν να την καλλιεργήσουν ώστε να μην εξαφανιστεί – ξανά.
Μπορεί να είναι μια ταπεινή κολοκύθα, αλλά είναι και σύμβολο της κοινότητας του Πρώτου Έθνους και της ιστορίας, καθώς και μια ενδιαφέρουν όψη του πόσο απίθανα είναι τα φυτά.
Είναι αυτονόητο ότι τα φυτά είναι απίστευτα – και καμιά φορά, η ιστορία έχει έναν παράξενο τρόπο για να ξαναγυρίζει.
Αν αγαπάτε την ιστορία, την επιστήμη, ή απλά είστε περίεργοι να μάθετε τι γεύση έχει, ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ!
fanpage.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015
Οι Αρχαίοι Μακεδόνες στέλνουν αδιάβαστους τους γλωσσολόγους...
«Τα ''Γράμματα από το Υπόγειο'' της Μεθώνης, μας έστειλαν αδιάβαστους.
Τα νέα ευρήματα αλλάζουν την Ιστορία, τη φιλολογία, τη γλωσσολογία. Η ελληνική γλώσσα, όπως φαίνεται στα ενεπίγραφα αγγεία του ύστερου 8ου και του πρώιμου 7ου αιώνα π.Χ., όχι μόνον υπάρχει, αλλά εμφανίζεται με παγιωμένη γραμματική και συντακτική δομή».
«Τα ''Γράμματα από το Υπόγειο'' της Μεθώνης, μας έστειλαν αδιάβαστους.
Τα νέα ευρήματα αλλάζουν την Ιστορία, τη φιλολογία, τη γλωσσολογία. Η ελληνική γλώσσα, όπως φαίνεται στα ενεπίγραφα αγγεία του ύστερου 8ου και του πρώιμου 7ου αιώνα π.Χ., όχι μόνον υπάρχει, αλλά εμφανίζεται με παγιωμένη γραμματική και συντακτική δομή».
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015
Βρήκαν το παγωμένο πτώμα της μετά από 500 χρόνια!
05-06-2015
Το παγωμένο σώμα αυτής της 15χρονης της φυλής των Ίνκας ανακαλύφθηκε το 1999, κοντά στο ηφαίστειο llullaillaco στην Αργεντινή.
Η άτυχη κοπέλα είχε επιλεχθεί από τη φυλή της να ζήσει με τους θεούς, στην πραγματικότητα όμως τη θυσίασαν στην κορυφή του ηφαιστείου, που βρίσκεται σε ύψος 6739 μέτρων. Το σώμα της έχει διατηρηθεί σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, σίγουρα ξεγελώντας για την πραγματική ημερομηνία του θανάτου της, 500 χρόνια πριν δηλαδή.
Σύμφωνα με την παράδοση, πολλά παιδιά οδηγούνταν σε ψηλές κορυφές, τα τάιζαν φύλλα κακαόδεντρου και στο τέλους τους έδιναν να πιουν δηλητήριο. Για να ολοκληρώσουν το έργο, οι ιερείς τα στραγγάλιζαν ή τα χτυπούσαν στο κεφάλι, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις απλά τα άφηναν να πεθάνουν από το κρύο.
pestomou.info
Το παγωμένο σώμα αυτής της 15χρονης της φυλής των Ίνκας ανακαλύφθηκε το 1999, κοντά στο ηφαίστειο llullaillaco στην Αργεντινή.
Η άτυχη κοπέλα είχε επιλεχθεί από τη φυλή της να ζήσει με τους θεούς, στην πραγματικότητα όμως τη θυσίασαν στην κορυφή του ηφαιστείου, που βρίσκεται σε ύψος 6739 μέτρων. Το σώμα της έχει διατηρηθεί σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, σίγουρα ξεγελώντας για την πραγματική ημερομηνία του θανάτου της, 500 χρόνια πριν δηλαδή.
Σύμφωνα με την παράδοση, πολλά παιδιά οδηγούνταν σε ψηλές κορυφές, τα τάιζαν φύλλα κακαόδεντρου και στο τέλους τους έδιναν να πιουν δηλητήριο. Για να ολοκληρώσουν το έργο, οι ιερείς τα στραγγάλιζαν ή τα χτυπούσαν στο κεφάλι, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις απλά τα άφηναν να πεθάνουν από το κρύο.
pestomou.info
ΠΗΓΗ
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015
Ενα χαμένο νησί γνωστό από την αρχαιότητα μόλις ανακαλύφθηκε στο Αιγαίο Πέλαγος
Αυτή είναι η συναρπαστική του ιστορία
Μια διεθνής ομάδα αρχαιολόγων και γεωφυσικών ανακοίνωσε πως ανακάλυψε ένα χαμένο νησί στο Ανατολικό Αιγαίο. Το νησί, αναφέρει το National Geographic, είναι γνωστό απ’ τα γραπτά του αρχαίου Έλληνα ιστορικού Ξενοφώντα, και βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία που έγινε η περίφημη Ναυμαχία των Αργινουσών.
Οι Αργινούσες νήσοι (τώρα λέγονται Νήσοι Γκαρίπ στα τούρκικα) είναι μόλις λίγα μίλια απ’ τις ακτές της Τουρκίας. Οι αρχαίες ιστορικές πηγές μιλούσαν για τρία νησιά των Αργινουσών, αλλά η ακριβής τοποθεσία του τρίτου ήταν άγνωστη, μέχρι τώρα.
Ο χάρτης που δημοσίευσε το National Geographic. Ως ‘Kane’ αναφέρεται η πρωτεύουσα του χαμένου, μέχρι σήμερα, νησιού
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν ανασκαφές και χρησιμοποίησαν γεωλογικά ευρήματα και τελικά ανακάλυψαν πως μια χερσόνησος της περιοχής ήταν κάποτε νησί. Σε κάποια στιγμή, πριν τα τέλη του Μεσαίωνα, το νησί και η στεριά ενώθηκαν, από συνδυασμό προσχώσεων και σεισμών. Οθωμανικός χάρτης του 16ου αιώνα δείχνει πως το νησί είχε ήδη γίνει χερσόνησος εκείνη την περίοδο.
Ο αρχαιολόγος, Φίλιξ Πίρσον, διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Κωνσταντινούπολη δήλωσε: «Πριν ξεκινήσουμε την έρευνα, δεν ήμασταν καν σίγουροι αν ήταν εδώ οι Αργινούσες νήσοι ή όχι. Το στενό μεταξύ αυτού του νησιού και της ηπειρωτικής γης γέμισε με προσχώσεις και δημιουργήθηκε μια χερσόνησος. Αυτό το μέρος ήταν σταθμός μεταξύ σημαντικών διαδρομών που οδηγούσαν στη Λέσβο, στο Αδραμύττιο και στην Πέργαμο».
Οι αρχαιολόγοι πάντως βρήκαν και τα βυθισμένα απομεινάρια ενός αρχαίου λιμανιού της Ελληνιστικής Περιόδου (323 π.Χ – 31 π.Χ) εκεί κοντά, άλλη μια ένδειξη πως η χερσόνησος ήταν κάποτε νησί.
Αν και η βασική πόλη του νησιού ήταν μικρή στην αρχαιότητα, ήταν στρατηγικής σημασίας, με μεγάλο λιμάνι που μπορούσε να προστατεύσει τα καράβια απ’ τις φουρτούνες.
Η Ναυμαχία των Αργινουσών – Μια πύρρειος νίκη για τους Αθηναίους
Η Ναυμαχία στις Αργινούσες έγινε το 406 π.Χ. κατά τα τέλη του Πελοποννησιακού Πολέμου μεταξύ οκτώ Αθηναίων στρατηγών που ηγούνταν 155 τριήρεων και του Σπαρτιάτη Καλλικρατίδα που ηγείτο 120.
Ο Καλλικρατίδας σκέφτηκε να επιτεθεί νύχτα στην αθηναϊκή δύναμη, αλλά ξέσπασε καταιγίδα και έτσι αναγκάστηκε να περιμένει μέχρι το ξημέρωμα. Άφησε περίπου 50 πλοία στο λιμάνι της Μυτιλήνης για να ελέγχει τις κινήσεις του επικεφαλής των Αθηναίων Κόνωνα που παρέμενε πολιορκημένος με το στόλο του και ο ίδιος ξανοίχτηκε στη ναυμαχία με 120 τριήρεις. Το πλήρωμα των σπαρτιατικών πλοίων ήταν για πρώτη φορά ανώτερο των αθηναϊκών, μια που οι έμπειροι ναυτικοί υπηρετούσαν στο στόλο του Κόνωνα. Οι οκτώ στρατηγοί έπρεπε να είχαν διδάξει την τέχνη της ναυσιπλοΐας αλά και του πολέμου σε χιλιάδες αμάθητους άνδρες –τους μέτοικους και τους σκλάβους που είχαν ναυτολογηθεί αστραπιαία- μέσα στις λίγες εβδομάδες που είχε διαρκέσει το ταξίδι τους.
Για να αντιμετωπίσουν τις αντικειμενικά πιο έμπειρες δυνάμεις των Σπαρτιατών. οι Αθηναίοι στρατηγοί παρέταξαν το στόλο τους σε διπλή γραμμή αντί για την παραδοσιακή μία, εκτός από το κέντρο τους, που το άφησαν μονό. Με αυτή τη διπλή γραμμή οι Σπαρτιάτες δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τον κλασικό ελιγμό ναυμαχίας που λεγόταν διέκπλους (περνούσαν ανάμεσα από δύο τριήρεις και κάνοντας μεταβολή επιτίθονταν από τα νώτα ή τη χτυπούσαν πλευρικά). Επίσης, οι Αθηναίοι εφάρμοσαν ένα ακόμη πρωτότυπο σχέδιο και καθώς προχωρούσαν, ανοίγονταν, επεκτείνοντας την αριστερή πτέρυγά τους ολοένα και περισσότερο για να υπερκεράσουν τη σπαρτιατική και σταδιακά να την κυκλώσουν ή πάντως να την περιορίσουν έστω σε ημικύκλιο.
Οι κυβερνήτες των πλοίων του Καλλικρατίδα κατάλαβαν τότε ότι υπήρχε κίνδυνος να ηττηθούν και του πρότειναν να μη ναυμαχήσει αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. «Αν σκοτωθώ» είπε «η Σπάρτη δεν θα πάθει τίποτα. Αν όμως φυγομαχήσω, θα είναι μεγάλη ντροπή για εκείνην». Διαίρεσε τις δυνάμεις του στα δύο για να αποφύγει την περικύκλωση και εν μέσω της μάχης, καθώς ήταν επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας του στόλου του, σκοτώθηκε. Τότε η δεξιά πτέρυγα, παρότι είχε μεριμνήσει να υπάρχει διάδοχος σε περίπτωση που σκοτωνόταν, αυτός δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί και η πλευρά αυτή κατέρρευσε Το άλλο κομμάτι του στόλου των Σπαρτιατών, στο οποίο ηγούνταν οι Θηβαίοι, το αριστερό, συνέχισε τη ναυμαχία για αρκετή ώρα, αλλά δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει όλο τον αθηναϊκό στόλο μόνο του και ακολούθησε σε υποχώρηση τα πλοία που είχαν εναπομείνει στη δεξιά πτέρυγα και που τώρα απομακρύνονταν. Οι Σπαρτιάτες έχασαν συνολικά 70 πλοία και οι Αθηναίοι 25.
Οι στρατηγοί του αθηναϊκού στόλου έπρεπε τώρα να αποφασίσουν τι να πρωτοκάνουν. Έπρεπε να διασώσουν 3.000 – 5.000 χιλιάδες ναυαγούς, να καταδιώξουν το στόλο του Καλλικρατίδα και να απελευθερώσουν τον Κόνωνα που ήταν παγιδευμένος στη Μυτιλήνη από 40-50 σπαρτιατικές τριήρεις. Αν επιτίθονταν σε αυτές με όλες τις δυνάμεις τους αμέσως, θα νικούσαν σίγουρα. Αυτό θα αποτελούσε περιφανή νίκη και πολύ γερό πλήγμα στο στόλο της Πελοποννησιακής Συμμαχίας. Μπορεί να σήμαινε ακόμα και τη λήξη του πολέμου. Ταυτόχρονα όμως ζητούσαν βοήθεια τα πληρώματα και οι στρατιώτες των πλοίων που είχαν βουλιάξει ή μισοβουλιάξει. Εκφράστηκε από τον Ερασινίδη η άποψη ότι εκείνο που είχε σημασία ήταν να σώσουν πρώτα τις τριήρεις του Κόνωνα και να καταδιώξουν τον εχθρό. Όμως όλοι ήξεραν πως ήταν πολύ σοβαρό ζήτημα να περισυλλεγούν οι νεκροί και να βοηθηθούν οι τραυματίες.
Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις δύο εξίσου πιεστικές ανάγκες, αποφάσισαν να στείλουν τα 2/3 του στόλου στη Μυτιλήνη και οι τριηράρχες Θρασύβουλος και Θηραμένης να μείνουν εκεί με το 1/3 του στρατού για να διασώσουν τους ναυαγούς ή να ανασύρουν τους νεκρούς. Όλες οι ενέργειες όμως ουσιαστικά ακυρώθηκαν από την καταιγίδα που ξέσπασε, η οποία εμπόδισε τα πλοία να κινηθούν κατά βούληση και έπνιξε πολλούς από τους ναυαγούς που ήταν ακόμα ζωντανοί, πιθανόν και να βούλιαξε κι άλλα πλοία. Οι παραλίες γέμισαν πτώματα μέχρι τη Φώκαια, στο νότο. Τα 2/3 που είχαν ξεκινήσει για τη Μυτιλήνη παρασύρθηκαν από τα κύματα προς τα παράλια της Μικράς Ασίας και όταν ο καιρός τους επέτρεψε να ξεκινήσουν για την Λέσβο, ο Κόνωνας ήδη ερχόταν προς το μέρος τους. Τους ενημέρωσε ότι ο σπαρτιατικός στόλος είχε προλάβει να διαφύγει και ίσως κατευθυνόταν στη Χίο όπου ελλιμενιζόταν ο εναπομείνας στόλος του Καλλικρατίδα. Οι Αθηναίοι στρατηγοί γυρίζονταν νότια έμαθαν πως η καταιγίδα δεν είχε αφήσει ούτε το Θρασύβουλο και τον Θηραμένη να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, δηλαδή να φροντίσουν για τη διάσωση ανδρών. Οι τελευταίοι έφυγαν για την Αθήνα και όλοι οι άλλοι πήγαν στη Σάμο για να συνεχίσουν την καταδίωξη του στόλου των Σπαρτιατών.
Προτού όμως χωριστούν οι δρόμοι τους, συμφώνησαν να πουν στην Αθήνα ότι ο λόγος που δεν διασώθηκαν οι ναυαγοί και δεν συνελέγησαν οι σοροί ήταν η φοβερή τρικυμία. Έδωσαν μάλιστα έγγραφο στο Θηραμένη που ανέφερε ακριβώς αυτά χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες, ότι δηλαδή η διάσωση είχε ανατεθεί στο Θηραμένη και τον Θρασύβουλο. Αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά μάλλον επειδή οι στρατηγοί ήξεραν πόσο ισχυρός ήταν πολιτικά ο Θηραμένης και δεν ήθελαν να τον υποδείξουν έμμεσα ως κυρίως υπεύθυνο, επειδή θα έκαναν εχθρό τους τον ίδιο και τον ευρύτατο κύκλο που αυτός επηρέαζε.
Η ναυμαχία πάντως έληξε με νίκη των Αθηναϊκών δυνάμεων και το αποτέλεσμα προκάλεσε πρόταση συνθηκολόγησης από τη Σπάρτη, απορρίφθηκε όμως από την Αθήνα ως ασύμφορη, αφού προϋπόθετε να παραμείνουν στην πελοποννησιακή συμμαχία πολλά νησιά του Αιγαίου και πόλεις της Ιωνίας που είχαν στο μεταξύ αλλάξει στρατόπεδο. Επιπλέον, η νίκη αμαυρώθηκε από την εκτέλεση των νικητών Αθηναίων στρατηγών, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο επειδή δεν διέσωσαν τους ναυαγούς και δεν περισυνέλεξαν τις σωρούς των συμπολεμιστών τους.
Πηγή: www.lifo.gr
Αυτή είναι η συναρπαστική του ιστορία
Μια διεθνής ομάδα αρχαιολόγων και γεωφυσικών ανακοίνωσε πως ανακάλυψε ένα χαμένο νησί στο Ανατολικό Αιγαίο. Το νησί, αναφέρει το National Geographic, είναι γνωστό απ’ τα γραπτά του αρχαίου Έλληνα ιστορικού Ξενοφώντα, και βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία που έγινε η περίφημη Ναυμαχία των Αργινουσών.
Οι Αργινούσες νήσοι (τώρα λέγονται Νήσοι Γκαρίπ στα τούρκικα) είναι μόλις λίγα μίλια απ’ τις ακτές της Τουρκίας. Οι αρχαίες ιστορικές πηγές μιλούσαν για τρία νησιά των Αργινουσών, αλλά η ακριβής τοποθεσία του τρίτου ήταν άγνωστη, μέχρι τώρα.
Ο χάρτης που δημοσίευσε το National Geographic. Ως ‘Kane’ αναφέρεται η πρωτεύουσα του χαμένου, μέχρι σήμερα, νησιού
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν ανασκαφές και χρησιμοποίησαν γεωλογικά ευρήματα και τελικά ανακάλυψαν πως μια χερσόνησος της περιοχής ήταν κάποτε νησί. Σε κάποια στιγμή, πριν τα τέλη του Μεσαίωνα, το νησί και η στεριά ενώθηκαν, από συνδυασμό προσχώσεων και σεισμών. Οθωμανικός χάρτης του 16ου αιώνα δείχνει πως το νησί είχε ήδη γίνει χερσόνησος εκείνη την περίοδο.
Ο αρχαιολόγος, Φίλιξ Πίρσον, διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Κωνσταντινούπολη δήλωσε: «Πριν ξεκινήσουμε την έρευνα, δεν ήμασταν καν σίγουροι αν ήταν εδώ οι Αργινούσες νήσοι ή όχι. Το στενό μεταξύ αυτού του νησιού και της ηπειρωτικής γης γέμισε με προσχώσεις και δημιουργήθηκε μια χερσόνησος. Αυτό το μέρος ήταν σταθμός μεταξύ σημαντικών διαδρομών που οδηγούσαν στη Λέσβο, στο Αδραμύττιο και στην Πέργαμο».
Οι αρχαιολόγοι πάντως βρήκαν και τα βυθισμένα απομεινάρια ενός αρχαίου λιμανιού της Ελληνιστικής Περιόδου (323 π.Χ – 31 π.Χ) εκεί κοντά, άλλη μια ένδειξη πως η χερσόνησος ήταν κάποτε νησί.
Αν και η βασική πόλη του νησιού ήταν μικρή στην αρχαιότητα, ήταν στρατηγικής σημασίας, με μεγάλο λιμάνι που μπορούσε να προστατεύσει τα καράβια απ’ τις φουρτούνες.
Η Ναυμαχία των Αργινουσών – Μια πύρρειος νίκη για τους Αθηναίους
Η Ναυμαχία στις Αργινούσες έγινε το 406 π.Χ. κατά τα τέλη του Πελοποννησιακού Πολέμου μεταξύ οκτώ Αθηναίων στρατηγών που ηγούνταν 155 τριήρεων και του Σπαρτιάτη Καλλικρατίδα που ηγείτο 120.
Ο Καλλικρατίδας σκέφτηκε να επιτεθεί νύχτα στην αθηναϊκή δύναμη, αλλά ξέσπασε καταιγίδα και έτσι αναγκάστηκε να περιμένει μέχρι το ξημέρωμα. Άφησε περίπου 50 πλοία στο λιμάνι της Μυτιλήνης για να ελέγχει τις κινήσεις του επικεφαλής των Αθηναίων Κόνωνα που παρέμενε πολιορκημένος με το στόλο του και ο ίδιος ξανοίχτηκε στη ναυμαχία με 120 τριήρεις. Το πλήρωμα των σπαρτιατικών πλοίων ήταν για πρώτη φορά ανώτερο των αθηναϊκών, μια που οι έμπειροι ναυτικοί υπηρετούσαν στο στόλο του Κόνωνα. Οι οκτώ στρατηγοί έπρεπε να είχαν διδάξει την τέχνη της ναυσιπλοΐας αλά και του πολέμου σε χιλιάδες αμάθητους άνδρες –τους μέτοικους και τους σκλάβους που είχαν ναυτολογηθεί αστραπιαία- μέσα στις λίγες εβδομάδες που είχε διαρκέσει το ταξίδι τους.
Για να αντιμετωπίσουν τις αντικειμενικά πιο έμπειρες δυνάμεις των Σπαρτιατών. οι Αθηναίοι στρατηγοί παρέταξαν το στόλο τους σε διπλή γραμμή αντί για την παραδοσιακή μία, εκτός από το κέντρο τους, που το άφησαν μονό. Με αυτή τη διπλή γραμμή οι Σπαρτιάτες δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τον κλασικό ελιγμό ναυμαχίας που λεγόταν διέκπλους (περνούσαν ανάμεσα από δύο τριήρεις και κάνοντας μεταβολή επιτίθονταν από τα νώτα ή τη χτυπούσαν πλευρικά). Επίσης, οι Αθηναίοι εφάρμοσαν ένα ακόμη πρωτότυπο σχέδιο και καθώς προχωρούσαν, ανοίγονταν, επεκτείνοντας την αριστερή πτέρυγά τους ολοένα και περισσότερο για να υπερκεράσουν τη σπαρτιατική και σταδιακά να την κυκλώσουν ή πάντως να την περιορίσουν έστω σε ημικύκλιο.
Οι κυβερνήτες των πλοίων του Καλλικρατίδα κατάλαβαν τότε ότι υπήρχε κίνδυνος να ηττηθούν και του πρότειναν να μη ναυμαχήσει αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. «Αν σκοτωθώ» είπε «η Σπάρτη δεν θα πάθει τίποτα. Αν όμως φυγομαχήσω, θα είναι μεγάλη ντροπή για εκείνην». Διαίρεσε τις δυνάμεις του στα δύο για να αποφύγει την περικύκλωση και εν μέσω της μάχης, καθώς ήταν επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας του στόλου του, σκοτώθηκε. Τότε η δεξιά πτέρυγα, παρότι είχε μεριμνήσει να υπάρχει διάδοχος σε περίπτωση που σκοτωνόταν, αυτός δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί και η πλευρά αυτή κατέρρευσε Το άλλο κομμάτι του στόλου των Σπαρτιατών, στο οποίο ηγούνταν οι Θηβαίοι, το αριστερό, συνέχισε τη ναυμαχία για αρκετή ώρα, αλλά δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει όλο τον αθηναϊκό στόλο μόνο του και ακολούθησε σε υποχώρηση τα πλοία που είχαν εναπομείνει στη δεξιά πτέρυγα και που τώρα απομακρύνονταν. Οι Σπαρτιάτες έχασαν συνολικά 70 πλοία και οι Αθηναίοι 25.
Οι στρατηγοί του αθηναϊκού στόλου έπρεπε τώρα να αποφασίσουν τι να πρωτοκάνουν. Έπρεπε να διασώσουν 3.000 – 5.000 χιλιάδες ναυαγούς, να καταδιώξουν το στόλο του Καλλικρατίδα και να απελευθερώσουν τον Κόνωνα που ήταν παγιδευμένος στη Μυτιλήνη από 40-50 σπαρτιατικές τριήρεις. Αν επιτίθονταν σε αυτές με όλες τις δυνάμεις τους αμέσως, θα νικούσαν σίγουρα. Αυτό θα αποτελούσε περιφανή νίκη και πολύ γερό πλήγμα στο στόλο της Πελοποννησιακής Συμμαχίας. Μπορεί να σήμαινε ακόμα και τη λήξη του πολέμου. Ταυτόχρονα όμως ζητούσαν βοήθεια τα πληρώματα και οι στρατιώτες των πλοίων που είχαν βουλιάξει ή μισοβουλιάξει. Εκφράστηκε από τον Ερασινίδη η άποψη ότι εκείνο που είχε σημασία ήταν να σώσουν πρώτα τις τριήρεις του Κόνωνα και να καταδιώξουν τον εχθρό. Όμως όλοι ήξεραν πως ήταν πολύ σοβαρό ζήτημα να περισυλλεγούν οι νεκροί και να βοηθηθούν οι τραυματίες.
Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις δύο εξίσου πιεστικές ανάγκες, αποφάσισαν να στείλουν τα 2/3 του στόλου στη Μυτιλήνη και οι τριηράρχες Θρασύβουλος και Θηραμένης να μείνουν εκεί με το 1/3 του στρατού για να διασώσουν τους ναυαγούς ή να ανασύρουν τους νεκρούς. Όλες οι ενέργειες όμως ουσιαστικά ακυρώθηκαν από την καταιγίδα που ξέσπασε, η οποία εμπόδισε τα πλοία να κινηθούν κατά βούληση και έπνιξε πολλούς από τους ναυαγούς που ήταν ακόμα ζωντανοί, πιθανόν και να βούλιαξε κι άλλα πλοία. Οι παραλίες γέμισαν πτώματα μέχρι τη Φώκαια, στο νότο. Τα 2/3 που είχαν ξεκινήσει για τη Μυτιλήνη παρασύρθηκαν από τα κύματα προς τα παράλια της Μικράς Ασίας και όταν ο καιρός τους επέτρεψε να ξεκινήσουν για την Λέσβο, ο Κόνωνας ήδη ερχόταν προς το μέρος τους. Τους ενημέρωσε ότι ο σπαρτιατικός στόλος είχε προλάβει να διαφύγει και ίσως κατευθυνόταν στη Χίο όπου ελλιμενιζόταν ο εναπομείνας στόλος του Καλλικρατίδα. Οι Αθηναίοι στρατηγοί γυρίζονταν νότια έμαθαν πως η καταιγίδα δεν είχε αφήσει ούτε το Θρασύβουλο και τον Θηραμένη να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, δηλαδή να φροντίσουν για τη διάσωση ανδρών. Οι τελευταίοι έφυγαν για την Αθήνα και όλοι οι άλλοι πήγαν στη Σάμο για να συνεχίσουν την καταδίωξη του στόλου των Σπαρτιατών.
Προτού όμως χωριστούν οι δρόμοι τους, συμφώνησαν να πουν στην Αθήνα ότι ο λόγος που δεν διασώθηκαν οι ναυαγοί και δεν συνελέγησαν οι σοροί ήταν η φοβερή τρικυμία. Έδωσαν μάλιστα έγγραφο στο Θηραμένη που ανέφερε ακριβώς αυτά χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες, ότι δηλαδή η διάσωση είχε ανατεθεί στο Θηραμένη και τον Θρασύβουλο. Αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά μάλλον επειδή οι στρατηγοί ήξεραν πόσο ισχυρός ήταν πολιτικά ο Θηραμένης και δεν ήθελαν να τον υποδείξουν έμμεσα ως κυρίως υπεύθυνο, επειδή θα έκαναν εχθρό τους τον ίδιο και τον ευρύτατο κύκλο που αυτός επηρέαζε.
Η ναυμαχία πάντως έληξε με νίκη των Αθηναϊκών δυνάμεων και το αποτέλεσμα προκάλεσε πρόταση συνθηκολόγησης από τη Σπάρτη, απορρίφθηκε όμως από την Αθήνα ως ασύμφορη, αφού προϋπόθετε να παραμείνουν στην πελοποννησιακή συμμαχία πολλά νησιά του Αιγαίου και πόλεις της Ιωνίας που είχαν στο μεταξύ αλλάξει στρατόπεδο. Επιπλέον, η νίκη αμαυρώθηκε από την εκτέλεση των νικητών Αθηναίων στρατηγών, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο επειδή δεν διέσωσαν τους ναυαγούς και δεν περισυνέλεξαν τις σωρούς των συμπολεμιστών τους.
Πηγή: www.lifo.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015
Τεράστια Ανακάλυψη!!! Αρχαιολόγοι αποδεικνύουν τη νομιμότητα της Βίβλου!!! Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να το δούνε!!!
Σε όλη την ιστορία, πολλοί αρχαιολόγοι υποστήριξαν πως είχαν ανακαλύψει την αρχαία πόλη των Σοδόμων και Γομόρρων, ωστόσο πολλά από αυτά τα συμπεράσματα τους περιείχαν ανεπαρκή ποσότητα αποδεικτικών στοιχείων.
Σε όλη την ιστορία, πολλοί αρχαιολόγοι υποστήριξαν πως είχαν ανακαλύψει την αρχαία πόλη των Σοδόμων και Γομόρρων, ωστόσο πολλά από αυτά τα συμπεράσματα τους περιείχαν ανεπαρκή ποσότητα αποδεικτικών στοιχείων.
Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015
Βρέθηκε η ασπίδα του Μεγ. Αλεξάνδρου υποστηρίζουν οι επιστήμονες!!
24-09-2015
Ο Φίλιππος ο Β΄ ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου τάφηκε όντως στη Βεργίνα. Αυτό αναφέρει έρευνα Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων οι οποίοι ωστόσο αποκαλύπτουν ότι ο τάφος του δεν ήταν Τάφος 2 όπως εκτιμήθηκε αλλά ο Τάφος 1. Ήταν το 1978 όταν αρχαιολόγοι εντόπισαν τους τάφους στο λόφο κοντά στην πόλη της Βεργίνας στους οποίους σύμφωνα με τους επιστήμονες ήταν θαμμένοι συγγενείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δύο τάφοι ανοίχτηκαν και η αρχική εκτίμηση ήταν ότι ο Φίλιππος είχε ταφεί στον Τάφο 2. Ωστόσο...
τα νέα επιστημονικά δεδομένα αλλάζουν αυτά που μέχρι τώρα πιστεύαμε.
Το 336 π.χ. τρία χρόνια πριν το θάνατό του το πόδι του είχε χτυπηθεί με ακόντιο και είχε μείνει κουτσός. Η σύγχρονη τεχνολογία έδειξε ότι τα πόδια στον τάφο 2 ήταν απόλυτα υγιή. Στο Τάφο 1 ωστόσο υπήρχαν τα οστά ενός 45χρονου άνδρα με τραύμα στο γόνατο που είχε ύψος 1.80.
«Η αγκύλωση και η τρύπα είναι τα ίδια με του Φίλιππου γεγονός που αποδεικνύει ότι στον τάφο 1 είναι ο Φίλιππος », αναφέρουν οι Έλληνες και οι Ισπανοί επιστήμονες. Επίσης στο Τάφο 1 βρέθηκαν τα οστά μιας νεαρής γυναίκας και ενός νεογέννητου τα οποία πιστεύεται ότι είναι της τελευταίας συζύγου του Κλεοπάτρας και του παιδιού που σκοτώθηκαν λίγο μετά το θάνατό του.
Ωστόσο δεν είναι τα μόνα ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας. Για πρώτη φορά μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως βασιλέα της αρχαιότητας, του Μ.Αλέξανδρου!
Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι ο ένοικος του τάφου 2 και οι ειδικοί πιστεύουν ότι η πανοπλία που βρίσκεται στο πλευρό του, ανήκει στον μεγάλο στρατηλάτη, αφού ο Αρριδαίος ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν στον αδελφό του.
Τα νέα επιστημονικά στοιχεία ήρθαν στο φως από ομάδα Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων με επικεφαλής τον Αντώνη Μπαρτσιώκα και τον Juan Luis Arsuaga, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις πιο σύγχρονες μεθόδους για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους.
24-09-2015
Ο Φίλιππος ο Β΄ ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου τάφηκε όντως στη Βεργίνα. Αυτό αναφέρει έρευνα Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων οι οποίοι ωστόσο αποκαλύπτουν ότι ο τάφος του δεν ήταν Τάφος 2 όπως εκτιμήθηκε αλλά ο Τάφος 1. Ήταν το 1978 όταν αρχαιολόγοι εντόπισαν τους τάφους στο λόφο κοντά στην πόλη της Βεργίνας στους οποίους σύμφωνα με τους επιστήμονες ήταν θαμμένοι συγγενείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δύο τάφοι ανοίχτηκαν και η αρχική εκτίμηση ήταν ότι ο Φίλιππος είχε ταφεί στον Τάφο 2. Ωστόσο...
τα νέα επιστημονικά δεδομένα αλλάζουν αυτά που μέχρι τώρα πιστεύαμε.
Το 336 π.χ. τρία χρόνια πριν το θάνατό του το πόδι του είχε χτυπηθεί με ακόντιο και είχε μείνει κουτσός. Η σύγχρονη τεχνολογία έδειξε ότι τα πόδια στον τάφο 2 ήταν απόλυτα υγιή. Στο Τάφο 1 ωστόσο υπήρχαν τα οστά ενός 45χρονου άνδρα με τραύμα στο γόνατο που είχε ύψος 1.80.
«Η αγκύλωση και η τρύπα είναι τα ίδια με του Φίλιππου γεγονός που αποδεικνύει ότι στον τάφο 1 είναι ο Φίλιππος », αναφέρουν οι Έλληνες και οι Ισπανοί επιστήμονες. Επίσης στο Τάφο 1 βρέθηκαν τα οστά μιας νεαρής γυναίκας και ενός νεογέννητου τα οποία πιστεύεται ότι είναι της τελευταίας συζύγου του Κλεοπάτρας και του παιδιού που σκοτώθηκαν λίγο μετά το θάνατό του.
Ωστόσο δεν είναι τα μόνα ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας. Για πρώτη φορά μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως βασιλέα της αρχαιότητας, του Μ.Αλέξανδρου!
Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι ο ένοικος του τάφου 2 και οι ειδικοί πιστεύουν ότι η πανοπλία που βρίσκεται στο πλευρό του, ανήκει στον μεγάλο στρατηλάτη, αφού ο Αρριδαίος ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν στον αδελφό του.
Τα νέα επιστημονικά στοιχεία ήρθαν στο φως από ομάδα Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων με επικεφαλής τον Αντώνη Μπαρτσιώκα και τον Juan Luis Arsuaga, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις πιο σύγχρονες μεθόδους για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015
Κρήτη: Βρήκαν άγνωστο μινωικό ανάκτορο του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε μέχρι σήμερα
Τα ίχνη ενός μινωικού ανακτορικού συγκροτήματος του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε μέχρι σήμερα, με εμβαδόν περί τα 900 τ.μ., ανακαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη στη θέση Μπούφος, στο Σίσι Κρήτης.
Πρόκειται για μικρό παραθαλάσσιο χωριό στην κοινότητα Βραχασίου του Δήμου Αγ. Νικολάου, όπου διεξάγονται ανασκαφές από τη Βελγική Σχολή Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η Σχολή διεξήγε ανασκαφική έρευνα με μία ομάδα από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν Λα Νεβ, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή J. Driessen.
Πρόκειται για το πρώτο μέρος ενός νέου πενταετούς προγράμματος ανασκαφικών ερευνών. Εκτός από τις δοκιμαστικές τομές που πραγματοποιήθηκαν για να αποσαφηνιστεί η πρωιμότερη ιστορία του χώρου, ο οποίος ερευνάται ήδη από το 2007, οι ανασκαφές επικεντρώθηκαν στη διερεύνηση του συγκροτήματος της Υστερης Εποχής του Χαλκού (16ος αι. π.Χ.), του οποίου κάποια στοιχεία ήδη ορατά από την ερευνητική περίοδο του 2011 επέτρεπαν την υπόθεση ότι πρόκειται για κτίριο με κεντρική αυλή.
Όπως λέει η Σχολή, «στη θέση μίας ορθογώνιας αυλής περιβαλλόμενης από πτέρυγες, αποκαλύφθηκε μέρος μίας μεγάλης τραπεζοειδούς αυλής, έκτασης 250 τ.μ. κατασκευασμένης από καλής ποιότητας λευκό κονίαμα, με τρεις πτέρυγες που έχουν ελαφρώς αποκλίνοντα προσανατολισμό. Η μνημειακή πρόσοψη της αυλής, στα δυτικά, έχει κατασκευαστεί στο κατώτερο τμήμα από πελεκητούς λίθους από ασβεστόλιθο πάνω στον οποίο σώζεται εν μέρει ένα δεύτερο τμήμα ξεστής λιθοδομίας από ψαμμίτη».
Δωμάτιο και στοά
Πίθος που βρέθηκε στην ανασκαφή
«Ήρθε στο φως επίσης ένα δωμάτιο με επιμελημένα επιστρωμένο κονίαμα στο δάπεδο και στους τοίχους, καθώς και με εγκαταστάσεις από κονίαμα, με προσανατολισμό τον άξονα Βορράς-Νότος της αυλής, δίπλα από μία σειρά αναβαθμών ξεστής λιθοδομίας από ψαμμίτη που καταλήγει σε ένα άνδηρο. Τόσο το δωμάτιο όσο και οι αναβαθμοί είχαν κτιστεί αντιστηριζόμενοι σε έναν τοίχο του ανδήρου που χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (περ. 2.500 π.Χ.) και διαμορφώνουν ένα είδος στοάς που οδηγεί στην αυλή», συνεχίζουν οι ανασκαφείς.
Δωμάτια με κονιάματα καθαρίστηκαν στη δυτική και τη βόρεια πτέρυγα. Το πρώτο δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση λόγω των σύγχρονων αγροτικών καλλιεργειών. Ερευνήθηκε επίσης μικρή μνημειακή κατασκευή, στα νοτιοδυτικά του συγκροτήματος, η οποία πιθανόν σχετιζόταν με την άντληση ύδατος. Τα στοιχεία, σε συνδυασμό με εκείνα του 2011, «επιτρέπουν την ταύτιση ολόκληρου του συγκροτήματος ως κτιρίου με κεντρική αυλή έκτασης περίπου 900 τ.μ., το οποίο εγκαταλείφθηκε κατά την πρώιμη φάση της Υστερης Μινωικής ΙΑ περιόδου (16ος αι. π.Χ.).
Η ιδιότυπη κάτοψη του συγκροτήματος ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της σκόπιμης ενσωμάτωσης κατασκευών της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, αλλά και της ανωφέρειας του φυσικού βράχου, εντός του μεταγενεστέρου κτηρίου» καταλήγουν οι αρχαιολόγοι. Μπορεί να μην είναι τεράστιο το κτίριο που εντοπίζεται, είναι όμως πολύ σημαντικό, καθώς θα δώσει πληροφορίες για τυχόν σχέσεις με άλλα ανακτορικά κέντρα, όπως π.χ. της Κνωσού «όπου βρισκόταν ο μυθολογικός Μινώταυρος». Οπως τονίζει με κάθε ευκαιρία ο καθηγητής Driessen, μια καλύτερη κατανόηση των σχέσεων ανάμεσα σε γειτονικές θέσεις «βοηθά σταδιακά να αποσαφηνιστεί η λειτουργία του μινωικού ανακτόρου».
ΑΠΟ ΤΟ 2500 π.X.
Ο λόφος Κεφάλι, όπου διεξάγονται οι ανασκαφές, έχει πλάτωμα στην κορυφή και διάφορες αναβαθμίδες, που εντοπίζονται. Η προκαταρκτική έρευνα έδειξε ότι ο οικισμός βρισκόταν σε χρήση ήδη από το 2.500 π.Χ. και φαίνεται ότι καταστράφηκε στα 1.200 π.Χ. Δείγματα μεταγενέστερης χρήσης του χώρου είναι μάλλον σποραδικά, αποτελούμενα από ζωόμορφα ειδώλια Γεωμετρικής περιόδου και κάποια υπολείμματα πολεμικού υλικού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα ίχνη ενός μινωικού ανακτορικού συγκροτήματος του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε μέχρι σήμερα, με εμβαδόν περί τα 900 τ.μ., ανακαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη στη θέση Μπούφος, στο Σίσι Κρήτης.
Πρόκειται για μικρό παραθαλάσσιο χωριό στην κοινότητα Βραχασίου του Δήμου Αγ. Νικολάου, όπου διεξάγονται ανασκαφές από τη Βελγική Σχολή Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η Σχολή διεξήγε ανασκαφική έρευνα με μία ομάδα από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν Λα Νεβ, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή J. Driessen.
Πρόκειται για το πρώτο μέρος ενός νέου πενταετούς προγράμματος ανασκαφικών ερευνών. Εκτός από τις δοκιμαστικές τομές που πραγματοποιήθηκαν για να αποσαφηνιστεί η πρωιμότερη ιστορία του χώρου, ο οποίος ερευνάται ήδη από το 2007, οι ανασκαφές επικεντρώθηκαν στη διερεύνηση του συγκροτήματος της Υστερης Εποχής του Χαλκού (16ος αι. π.Χ.), του οποίου κάποια στοιχεία ήδη ορατά από την ερευνητική περίοδο του 2011 επέτρεπαν την υπόθεση ότι πρόκειται για κτίριο με κεντρική αυλή.
Όπως λέει η Σχολή, «στη θέση μίας ορθογώνιας αυλής περιβαλλόμενης από πτέρυγες, αποκαλύφθηκε μέρος μίας μεγάλης τραπεζοειδούς αυλής, έκτασης 250 τ.μ. κατασκευασμένης από καλής ποιότητας λευκό κονίαμα, με τρεις πτέρυγες που έχουν ελαφρώς αποκλίνοντα προσανατολισμό. Η μνημειακή πρόσοψη της αυλής, στα δυτικά, έχει κατασκευαστεί στο κατώτερο τμήμα από πελεκητούς λίθους από ασβεστόλιθο πάνω στον οποίο σώζεται εν μέρει ένα δεύτερο τμήμα ξεστής λιθοδομίας από ψαμμίτη».
Δωμάτιο και στοά
Πίθος που βρέθηκε στην ανασκαφή
«Ήρθε στο φως επίσης ένα δωμάτιο με επιμελημένα επιστρωμένο κονίαμα στο δάπεδο και στους τοίχους, καθώς και με εγκαταστάσεις από κονίαμα, με προσανατολισμό τον άξονα Βορράς-Νότος της αυλής, δίπλα από μία σειρά αναβαθμών ξεστής λιθοδομίας από ψαμμίτη που καταλήγει σε ένα άνδηρο. Τόσο το δωμάτιο όσο και οι αναβαθμοί είχαν κτιστεί αντιστηριζόμενοι σε έναν τοίχο του ανδήρου που χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (περ. 2.500 π.Χ.) και διαμορφώνουν ένα είδος στοάς που οδηγεί στην αυλή», συνεχίζουν οι ανασκαφείς.
Δωμάτια με κονιάματα καθαρίστηκαν στη δυτική και τη βόρεια πτέρυγα. Το πρώτο δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση λόγω των σύγχρονων αγροτικών καλλιεργειών. Ερευνήθηκε επίσης μικρή μνημειακή κατασκευή, στα νοτιοδυτικά του συγκροτήματος, η οποία πιθανόν σχετιζόταν με την άντληση ύδατος. Τα στοιχεία, σε συνδυασμό με εκείνα του 2011, «επιτρέπουν την ταύτιση ολόκληρου του συγκροτήματος ως κτιρίου με κεντρική αυλή έκτασης περίπου 900 τ.μ., το οποίο εγκαταλείφθηκε κατά την πρώιμη φάση της Υστερης Μινωικής ΙΑ περιόδου (16ος αι. π.Χ.).
Η ιδιότυπη κάτοψη του συγκροτήματος ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της σκόπιμης ενσωμάτωσης κατασκευών της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, αλλά και της ανωφέρειας του φυσικού βράχου, εντός του μεταγενεστέρου κτηρίου» καταλήγουν οι αρχαιολόγοι. Μπορεί να μην είναι τεράστιο το κτίριο που εντοπίζεται, είναι όμως πολύ σημαντικό, καθώς θα δώσει πληροφορίες για τυχόν σχέσεις με άλλα ανακτορικά κέντρα, όπως π.χ. της Κνωσού «όπου βρισκόταν ο μυθολογικός Μινώταυρος». Οπως τονίζει με κάθε ευκαιρία ο καθηγητής Driessen, μια καλύτερη κατανόηση των σχέσεων ανάμεσα σε γειτονικές θέσεις «βοηθά σταδιακά να αποσαφηνιστεί η λειτουργία του μινωικού ανακτόρου».
ΑΠΟ ΤΟ 2500 π.X.
Ο λόφος Κεφάλι, όπου διεξάγονται οι ανασκαφές, έχει πλάτωμα στην κορυφή και διάφορες αναβαθμίδες, που εντοπίζονται. Η προκαταρκτική έρευνα έδειξε ότι ο οικισμός βρισκόταν σε χρήση ήδη από το 2.500 π.Χ. και φαίνεται ότι καταστράφηκε στα 1.200 π.Χ. Δείγματα μεταγενέστερης χρήσης του χώρου είναι μάλλον σποραδικά, αποτελούμενα από ζωόμορφα ειδώλια Γεωμετρικής περιόδου και κάποια υπολείμματα πολεμικού υλικού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
.jpg)
