Ο Διεθνισμός είναι Αυτοκρατορικό Ιδεολόγημα

ΜΑΡΚΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ,ΝΟΟΠΟΛΙΤΙΚΗ

Όταν λένε πως είναι πολίτες του κόσμου, εννοούν πως τους ανήκει η Ουγκάντα, η Σομαλία, το Μαρόκο – είναι Ιμπεριαλιστές.

Οι μόνες πολυπολιτισμικές κοινωνίες που έχουν υπάρξει στον κόσμο αυτόν, ιστορικά, είναι οι Αυτοκρατορικές κοινωνίες. Δηλαδή, οι κοινωνίες που έχουν αυτοκράτορα. Οι Αυτοκρατορίες είναι εξ ορισμού πολυπολιτισμικές και πολυφυλετικές, ακριβώς γιατί ως αυτοκρατορία ορίζεται το πολιτικό σύστημα που θέτει ως υποτελείς έναντι του αυτοκράτορα πολλά έθνη.

Βέβαια, πολλοί στο άκουσμα της λέξης αυτοκρατορία ακούνε κάτι επιθυμητό, κάτι όμορφο, εξαιτίας του ευχάριστου χρωματισμού που έχουν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια διάφοροι, έχοντας ως πρόσχημα την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που έχει κάποιες ιδιαιτερότητες έναντι των υπολοίπων(π.χ. κοινοτισμός). Η αλήθεια είναι πως το σύνολο των πολιτών δεν γνωρίζει τι είναι ακριβώς ο όρος Αυτοκρατορία στην γεωπολιτική.

Οι αυτοκρατορίες είναι δεσποτικές. Πάντα μα πάντα, ο ορισμός της κοινωνίας σε μια αυτοκρατορία δεν γίνεται από τα κάτω προς τα πάνω(με εξαίρεση το Βυζάντιο πάντα), αλλά από τον αυτοκράτορα προς την πλέμπα. Και όταν λέμε πλέμπα, εννοούμε την πλειοψηφία των ανθρώπων, οι οποίοι ως υπήκοοι δεν έχουν καμία ποιοτική αξία. Η ζωή τους είναι ένα τίποτα. Είναι άτομα τα οποία υπάρχουν μόνο και μόνο για να υπηρετούν τις άνω τάξεις.

Ανέκαθεν, επιδίωξη των αυτοκρατόρων ήταν να καταστρέψουν τα έθνη, γιατί όπως είδαμε και στην Γαλλική επανάσταση, το έθνος είναι ο αντίθετος πόλος της φεουδαρχίας. Βλέπετε, ο Φεουδάρχης δεν έχει πρόβλημα να μπαίνουν περισσότερα πρόβατα στο μαντρί του, αρκεί αυτά τα πρόβατα να μην είναι τράγοι που θέλουν να ανοίξουν τρύπες στο μαντρί του για να του κλέψουν τα πρόβατα.

Τον μεσαίωνα, θα μπορούσαμε να πούμε πως εμφανίστηκε για πρώτη φορά η πολιτική των ανοικτών συνόρων. Δεν υπήρχε ζήτημα από πλευράς ηγεσίας ως προς την μετακίνηση και εγκατάσταση ξένων πληθυσμών – αρκεί να ήταν καθολικοί χριστιανοί. Για τον Φεουδάρχη είναι κέρδος να αυξάνεται ο υποτελής πληθυσμός του χωρίς να υφίσταται το μαντρί του το κόστος της γέννας και της ανατροφής.

Και εδώ γίνεται εμφανές πως το αίτημα για εθνικό κράτος, δεν είναι θέμα οπισθοδρόμησης και μονολιθικότητας, όπως μας έχουν πείσει τα πρακτοράκια της Οιονεί Αυτοκρατορικής Ηγεσίας. Το αίτημα για Εθνικό Κράτος το οποίο θα εδράζεται στο όμαιμων, το ομόθρησκων, το ομόγλωσσων και το ομότροπων – όπως έλεγαν οι Αθηναίοι Δημοκράτες, είναι το πραγματικό αίτημα για την πραγματική, άμεση δημοκρατία. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοθέσμισης της κοινωνίας, πάνω στο «φαντασιακό» του Καστοριάδη.

Οι διεθνιστές λοιπόν, είναι οι πρόδρομοι της σκλαβιάς και του δεσποτισμού, που η Ευρώπη έδιωξε από τους ώμους της, στον βαθμό που μπορούσε, στην Γαλλική Επανάσταση, με την ανάδειξη των αρχαίων ριζών, δηλαδή των εθνών, σε απόλυτο πολιτικό παράγοντα. Ο Διεθνισμός, είναι το ιδεολόγημα της Αυτοκρατορίας. Της εξουσίας του ενός έναντι των άλλων. Δεν έχει καμία σχέση με την ισότητα και την δημοκρατία, που υποτίθεται πως επιδιώκουν οι διεθνο-φασίστες. Η πραγματική ταυτότητα του διεθνισμού είναι η σκλαβιά, ο δεσποτισμός και η δουλοπρέπεια.

Και για να αντιληφθούμε καλύτερα την έννοια – με τον όρο δουλοπρέπεια εννοούμε την εθελούσια υποταγή στον αφέντη. Γιατί όπως έλεγε ο Μακιαβέλι, είναι πολύ καλύτερο να σε αγαπούν από το να σε φοβούνται – άσχετα αν αυτός έλεγε πως είναι ακατόρθωτο για έναν «Πρίγκιπα» να καταφέρει τους υποτελείς του να τον αγαπούν.

Βλέπετε, ο Μακιαβέλι δεν είχε γνωρίσει προφανώς τους σύγχρονούς μας διεθνιστές. Δεν είχε γίνει μάρτυρας της μεταφυσικών διαστάσεων αγάπης τους για την Διεθνιστική Χρηματιστική Ελίτ, δηλαδή την Οιονεί Αυτοκρατορική Ολιγαρχεία.

Δεν έχει γίνει μάρτυρας της αυτοκαταστροφικής μανίας των Ευρωπαίων – του στολιδιού της ανθρωπότητας μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, για χάριν των τσίμπλικων ματιών του Σόρος.

– Με αφορμή το καθεστώς τρόμου που ζουν οι ανυπεράσπιστοι κάτοικοι της Λέσβου, που έχει επιβάλει ο ανεξέλεγκτος πρακτορίσκος Κωνσταντίνου παρέα με τους λαθρο-πράκτορες της Τουρκίας, και όπου αποτελούν θύματα των Πανελλαδικής εμβέλειας Πρακτορείων Λασπολογίας, αλλιώς και ΜΜΕ.

Λευτεργιά στον Λαό της Λέσβου που παλεύει με νύχια και με δόντια να γαντζωθεί στο νησί, για να μην κάνουν την χάρη σε κανέναν Φίλης και Σία, και Σόρος. Η σκέψη μας μαζί σας.

ΠΗΓΗ

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου