Η Λιβύη μετά την ανατροπή του Καντάφι από το ΝΑΤΟ
Σύμφωνα με τη UNICEF, οι γυναίκες και τα παιδιά που θέλουν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη για την Ευρώπη δέχονται ξυλοδαρμούς, βιάζονται, και πεινάνε σε «κολαστήρια» στη Λιβύη, όπως ανέφερε η Guardian.
Τα παιδιά φέρεται να κακοποιούνται σεξουαλικά, εξαναγκάζονται σε πορνεία, και κρατούνται για λύτρα για μήνες σε άθλια υπερπλήρη κέντρα κράτησης.
Η UNICEF εκτιμά ότι ανεπίσημα κέντρα κράτησης που ελέγχονται από ένοπλες πολιτοφυλακές έχουν μετατραπεί σε επικερδείς επιχειρηματικές επιχειρήσεις που βγάζουν πολλά λεφτά από την εμπορία ανθρώπων. Μια «στιγμιαία» έρευνα 122 γυναικών που ήρθαν σε επαφή με έναν συνεργάτη της UNICEF διαπίστωσε ότι ένας αυξανόμενος αριθμός έφηβων κοριτσιών εξαναγκάζεται από τους λαθρεμπόρους να λαμβάνει Depo-Provera αντισυλληπτικά, ώστε να μπορούν να βιάζονται, χωρίς να μένουν έγκυες.
Ένα αγόρι σε ένα Λιβυκό κέντρο κράτησης φέρεται να δήλωσε στον συνεργάτη της UNICEF ότι «μας αντιμετωπίζουν σαν κοτόπουλα. Μας χτυπούν, δεν μας δίνουν καλό νερό και καλό φαγητό. Μας κακοποιούν. Τόσοι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν εδώ, πεθαίνουν από ασθένειες, από παγωνιά».
Ο Άγγλος πρώην ηθοποιός που έγινε ντοκιμαντερίστας Ross Kempπήγε στη Λιβύη για να δει με τα μάτια του τι συμβαίνει. Όπως σημειώνει ο Kemp:
«Καθώς έρχεται η άνοιξη, χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες θα πεθάνουν από τη φτώχεια και τη βία στη Λιβύη, αλλά αμφιβάλλω αν θα ακούσετε πολλά γι’ αυτό. Οι αριθμοί έχουν γίνει πάρα πολύ μεγάλοι για να τους κατανοήσουμε».
Ο Kemp είδε από πρώτο χέρι τις συνθήκες και λέει:
«Σε ένα κέντρο για γυναίκες στην παραθαλάσσια πόλη της Surman γνώρισα την Aisha, μια νεαρή Νιγηριανή. Αιμορραγούσε μέχρι θανάτου μετά τον τοκετό με το μωρό της να είναι στο πάτωμα της τουαλέτας. Το παιδί πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Δεν ξέρω μετά τι έγινε η Aisha. Φοβάμαι το χειρότερο».
Και συνεχίζει:
«Ακόμη και στα χειρότερα στρατόπεδα προσφύγων στον κόσμο, υπάρχουν συχνά τρόφιμα, ιατρικές εγκαταστάσεις και άτομα να προσφέρουν υποστήριξη. Στα κέντρα κράτησης της Λιβύης, οι μετανάστες είναι κλειδωμένοι και αφήνονται να σαπίσουν. Είναι μια ανθρωπιστική καταστροφή με σχεδόν καθόλου ανθρωπιστικές οργανώσεις εκεί για να βοηθήσουν. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες στη χώρα αυτή τη στιγμή, δεν έχουν κανένα μέσο διαφυγής. Η Λιβύη δεν τους θέλει, η Ευρώπη δεν τους θέλει, ακόμη και οι χώρες τους δεν τους θέλουν».
«Έχουμε μια αυξημένη ευθύνη έναντι της Λιβύης, λόγω του ρόλου που έπαιξε η Βρετανία στην πτώση της δικτατορίας του Μουαμάρ Καντάφι, χωρίς καμία στρατηγική για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Στα πεντέμισι χρόνια από το θάνατό του, η ανομία και η αναρχία έχουν δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για να ευδοκιμήσει η παράνομη διακίνηση ανθρώπων».
Πριν τις καταστροφικές αεροπορικές επιθέσεις Άγγλων και Αμερικάνων η Λιβύη δεν ήταν έτσι. Όπως τονίζει ο Kemp:
Σύμφωνα με τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, η Λιβύη είχε το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από οποιαδήποτε χώρα της Αφρικής το 2010, ένα χρόνο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Η χώρα ήταν επίσης, γνωστή για την υψηλή δημόσια υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση που παρείχε και ήταν εντελώς ελεύθερη από κάθε χρέος. Όλα αυτά άλλαξαν μετά από την παρέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011, οπότε και η χώρα βυθίστηκε στο απόλυτο χάος. Από το 2015, η UNICEF ανέφερε ότι υπάρχουν δύο εκατομμύρια παιδιά που δεν πάνε σχολείο. Η χώρα έπεσε τουλάχιστον 27 θέσεις στην αξιολόγηση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ μόνο εκείνο το έτος.
«Σε ένα κέντρο για γυναίκες στην παραθαλάσσια πόλη της Surman γνώρισα την Aisha, μια νεαρή Νιγηριανή. Αιμορραγούσε μέχρι θανάτου μετά τον τοκετό με το μωρό της να είναι στο πάτωμα της τουαλέτας. Το παιδί πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Δεν ξέρω μετά τι έγινε η Aisha. Φοβάμαι το χειρότερο».
Και συνεχίζει:
«Ακόμη και στα χειρότερα στρατόπεδα προσφύγων στον κόσμο, υπάρχουν συχνά τρόφιμα, ιατρικές εγκαταστάσεις και άτομα να προσφέρουν υποστήριξη. Στα κέντρα κράτησης της Λιβύης, οι μετανάστες είναι κλειδωμένοι και αφήνονται να σαπίσουν. Είναι μια ανθρωπιστική καταστροφή με σχεδόν καθόλου ανθρωπιστικές οργανώσεις εκεί για να βοηθήσουν. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες στη χώρα αυτή τη στιγμή, δεν έχουν κανένα μέσο διαφυγής. Η Λιβύη δεν τους θέλει, η Ευρώπη δεν τους θέλει, ακόμη και οι χώρες τους δεν τους θέλουν».
«Έχουμε μια αυξημένη ευθύνη έναντι της Λιβύης, λόγω του ρόλου που έπαιξε η Βρετανία στην πτώση της δικτατορίας του Μουαμάρ Καντάφι, χωρίς καμία στρατηγική για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Στα πεντέμισι χρόνια από το θάνατό του, η ανομία και η αναρχία έχουν δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για να ευδοκιμήσει η παράνομη διακίνηση ανθρώπων».
Πριν τις καταστροφικές αεροπορικές επιθέσεις Άγγλων και Αμερικάνων η Λιβύη δεν ήταν έτσι. Όπως τονίζει ο Kemp:
Σύμφωνα με τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, η Λιβύη είχε το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από οποιαδήποτε χώρα της Αφρικής το 2010, ένα χρόνο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Η χώρα ήταν επίσης, γνωστή για την υψηλή δημόσια υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση που παρείχε και ήταν εντελώς ελεύθερη από κάθε χρέος. Όλα αυτά άλλαξαν μετά από την παρέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011, οπότε και η χώρα βυθίστηκε στο απόλυτο χάος. Από το 2015, η UNICEF ανέφερε ότι υπάρχουν δύο εκατομμύρια παιδιά που δεν πάνε σχολείο. Η χώρα έπεσε τουλάχιστον 27 θέσεις στην αξιολόγηση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ μόνο εκείνο το έτος.
Ο Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι το μεγαλύτερο «λάθος» (“regret”) της προεδρίας του ήταν ο «απόηχος» της Λιβύης και η έλλειψη σταθερότητας μετά την πτώση του Καντάφι.
Στην πραγματικότητα, εδώ έχουμε μια περίπτωση που ο νταής του σχολείου ξυλοφορτώνει τον συμμαθητή του και τον αφήνει μισοπεθαμένο, και μετά δηλώνει ότι «μετάνιωσε» που δεν τον φρόντισε μετά το ξύλο.
Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία δίνουν μια πολύ ζοφερή εικόνα για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας βίαιη επίθεση κατά της Λιβύης, καθώς η χώρα λειτουργούσε καλά, εκτός από το γεγονός ότι οι αντάρτες που προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Καντάφι συνδέονταν σε μεγάλο βαθμό με την Αλ-Κάιντα.
Από το καλοκαίρι του 2014, η Λιβύη έχει βυθιστεί στον εμφύλιο πόλεμο, διαθέτοντας δύο κυβερνήσεις: τη λεγόμενη «Λιβυκή Αυγή», που ελέγχει την πρωτεύουσα Τρίπολη και αποτελεί έναν συνασπισμό ισλαμικών οργανώσεων, και τη διεθνώς αναγνωρισμένη με έδρα το Τομπρούκ κυβέρνηση. Ο πόλεμος εκτιμάται πως έχει αφήσει πίσω του σχεδόν 5.000 νεκρούς, μια οικονομία διαλυμένη, μισό εκατομμύριο ανθρώπους άστεγους και τα όνειρα που δημιούργησε η «εξέγερση» του 2011 διαλυμένα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Από το καλοκαίρι του 2014, η Λιβύη έχει βυθιστεί στον εμφύλιο πόλεμο, διαθέτοντας δύο κυβερνήσεις: τη λεγόμενη «Λιβυκή Αυγή», που ελέγχει την πρωτεύουσα Τρίπολη και αποτελεί έναν συνασπισμό ισλαμικών οργανώσεων, και τη διεθνώς αναγνωρισμένη με έδρα το Τομπρούκ κυβέρνηση. Ο πόλεμος εκτιμάται πως έχει αφήσει πίσω του σχεδόν 5.000 νεκρούς, μια οικονομία διαλυμένη, μισό εκατομμύριο ανθρώπους άστεγους και τα όνειρα που δημιούργησε η «εξέγερση» του 2011 διαλυμένα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου