Μέχρι πότε θα μπορεί η Κατερίνα Ιγγλέζη να καταθέτει τροπολογίες-ρουσφέτια;
12/2/2017
Του Αλέξανδρου Διαμάντη
Η πρόσφατη ρουσφετολογική τροπολογία της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνας Ιγγλέζη για τις υπερωρίες των εκπαιδευτικών αποσπασμένων σε βουλευτικά και υπουργικά γραφεία δεν αποτελεί «παρθενογένεση». Πολλές «διευθετήσεις» σε φίλους και κολλητούς έχουν γίνει με αυτόν τον τρόπο (από όλες τις κυβερνήσεις), αφού θεωρείται ότι το Σώμα του νομοσχέδιου θα εξεταστεί γραμμή προς γραμμή από βουλευτές και δημοσιογράφους και συνεπώς θα «κολλήσει» στις αντιδράσεις στην Ολομέλεια. Αποτελεί, δε, κοινό μυστικό ότι αρκετές φορές κυβερνητικός δάκτυλος υποδεικνύει τις ρυθμίσεις.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του γεγονότος ότι μια βουλευτική τροπολογία δεν περνάει από το Γενικό Λογιστήριο του κράτος και συνεπώς δεν υπάρχει κοστολόγηση της ρύθμισης. Η συγκεκριμένη μάστιγα έχει απασχολήσει σχεδόν όλους τους Προέδρους της Βουλής, με τον ΣΥΡΙΖΑ που παλαιότερα κατήγγειλε τις εν λόγω αντικοινοβουλευτικές μεθόδους, να κατέχει πλέον τα ηνία.
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε το 2016 να ξεπεράσει σε τροπολογίες ακόμα και την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014, αφού καταθέτει κατά μέσο όρο περίπου 30 τροπολογίες ανά μήνα λειτουργίας. Το 2014 ο αριθμός των υπουργικών τροπολογιών άγγιξε τις 249 σε μόλις 88 νομοσχέδια. Αντιθέτως, το 2016 ο αριθμός των υπουργικών τροπολογιών ξεπέρασε τις 300, φτάνοντας τις 303 σε 90 νομοσχέδια. Με άλλα λόγια, κατά μέσο όρο κάθε νομοσχέδιο είχε πάνω από τρεις τροπολογίες με τον συγκεκριμένο αριθμό να αποτελεί τον μεγαλύτερο των τελευταίων ετών, παρά τις κραυγές και τις βαρύγδουπες καταγγελίες όταν καθόντουσαν στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Όλα αυτά, φυσικά, υπό την ανοχή του σημερινού Προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση. Ο ίδιος, πάντως, ετοιμάζεται να βάλει ένα σχετικό φρένο σε υπουργούς και βουλευτές δίχως όμως να είναι έτοιμος να σπάσει αυγά.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Βούτσης ετοιμάζει πρόταση προς την Επιτροπή Κανονισμού της Βουλής (η οποία ήδη έχει αρχίσει να επεξεργάζεται το θέμα), έτσι ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο. Ειδικότερα, στους σχεδιασμούς του Προέδρου της Βουλής είναι η αυστηροποίηση των χρονικών περιθωρίων κατάθεσης των τροπολογιών. Δηλαδή να απαγορεύεται η κατάθεση μιας εκπρόθεσμης τροπολογίας (πρόκειται κυρίως για αυτές που κατατίθενται όταν το νομοσχέδιο συζητείται στην Ολομέλεια).
Παράλληλα, στις σκέψεις του Προέδρου της Βουλής είναι να υπάρχει πλέον έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και στις βουλευτικές τροπολογίες, πράγμα που θα δυσκολέψει τους βουλευτές να βάλουν την υπογραφή τους σε ρουσφετολογικές ρυθμίσεις. Επίσης, δεν αποκλείεται πλέον να υπάρχει και έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής.
Τέλος, ο Νίκος Βούτσης σκέφτεται να προτείνει την ύπαρξη μηνιαίου ή και ετήσιου πλαφόν στα Υπουργεία για τροπολογίες και μάλιστα σε περίπτωση που οι Υπουργοί ξεπεράσουν τα όρια θα αναγκάζονται να τις καταθέτουν ως νόμους ενός ή δύο άρθρων.
Όλα αυτά φαντάζουν «ιδανικά», αλλά και πάλι οριστική λύση δεν δίνουν. Και τούτο διότι ο Κανονισμός προβλέπει ότι η Ολομέλεια είναι το κυρίαρχο όργανο και συνεπώς, αν η πλειοψηφία κάνει δεκτή μια τροπολογία, τότε, οι όποιοι περιορισμοί πάνε κυριολεκτικά περίπατο.
Καθίσταται, λοιπόν, σαφές ότι έγκειται στην… ευαισθησία του εκάστοτε Υπουργού, που εισηγείται ένα νομοσχέδιο, αν θα επιτρέψει την εισαγωγή τροπολογιών, με την Βουλή σε αυτήν την περίπτωση να παραμένει θεατής και δίχως να μπορεί να παρέμβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου