Θα ξυπνήσουν οι ιθαγενείς το 2017; Καταγγελία των Θεσμών & αποζημίωση άνω του 1 τρις €
Με κριτήριο τις παρανομίες των δανειστών, μία από τις λύσεις για την Ελλάδα είναι η καταγγελία των Θεσμών,συμπεριλαμβανομένων των μνημονίων, στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – όπου θα μπορούσε να ζητηθεί αποζημίωση ανάλογη των ζημιών που έχουμε υποστεί, ύψους άνω του 1 τρις €.
«Εισέρχεται στην τελική ευθεία η μεταβίβαση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, με τη μέθοδο που έχουμε ήδη αναλύσει (άρθρο) – από μία αριστερή κυβέρνηση, αφού προηγουμένως εξοντώθηκαν μεθοδικά όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα, έτσι ώστε οι Πολίτες να μην έχουν καμία άλλη επιλογή και καμία ελπίδα (η επανάληψη του παρελθόντος δεν είναι ασφαλώς επιλογή).
Στο τελικό στάδιο του μεγάλου πειράματος, της κατάργησης δηλαδή της Δημοκρατίας από το νεοφιλελευθερισμό και την ενωμένη Ευρώπη, η ελληνική αριστερά κατέρριψε το μύθο της σοσιαλιστικής ηθικότητας, της ειλικρίνειας, της εντιμότητας, της αξιοπρέπειας, καθώς επίσης του πατριωτισμού – τεκμηριώνοντας πως η άνοδος στην εξουσία, αλλάζει εντελώς τις πεποιθήσεις όλων των πολιτικών τάσεων, διαβρώνει και διαφθείρει.
Παρομοιάζεται κατά κάποιον τρόπο με το να αναλάμβανε την προεδρία των Η.Π.Α. ο νέγρος επαναστάτης και ακτιβιστής M.L. King, καταδικάζοντας στη συνέχεια όλους τους μαύρους αμερικανούς σε δούλους της λευκής «Άριας φυλής» στο διηνεκές – παρά το ότι τους είχε υποσχεθεί την ελευθερία, την ισότητα και το εκλογικό δικαίωμα τους«.
Ανάλυση
Κατά την άποψη μας, το σημαντικότερο γεγονός του 2015 για την Ελλάδα, ήταν η μοναδική στην ιστορία κυβίστηση του πρωθυπουργού – η υπογραφή του τρίτου μνημονίου που επικύρωσε τα υπόλοιπα, σε πλήρη αντίθεση με την επιθυμία των Ελλήνων, υπό τον ανόητο φόβο της απώλειας ενός νομίσματος που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα επιβιώσει (άρθρο).
Όπως έχουμε αναφέρει, δεν ήταν δική του δουλειά να αποφασίσει πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση στην πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν κτηνωδώς οι δανειστές σε όλες τις κυβερνήσεις-υποχείρια τους, μετά την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ.
Άλλωστε, στη βασικότερη χρονική στιγμή της διαπραγμάτευσης, ο ίδιος δρομολόγησε πολύ σωστά ένα δημοψήφισμα – έτσι ώστε να αποφασίσουν οι Πολίτες εάν ήθελαν τη συνέχεια της γερμανικής κατοχής και της πολιτικής λιτότητας ή όχι. Μίας πολιτικής που καταστρέφει μεθοδικά την οικονομία της χώρας, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της.
Μίας πολιτικής που έχει στόχο τη μετατροπή των Ελλήνων σε σκλάβους χρέους των δανειστών, χωρίς καμία απολύτως προστασία από το διαλυμένο πλέον κοινωνικό τους κράτος και τη Δικαιοσύνη. Μίας πολιτικής που χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως απροστάτευτο πειραματόζωο, για να μπορέσει μετά να εφαρμοσθεί χωρίς λάθη στους Πολίτες των άλλων χωρών.
Στα πλαίσια αυτά οι Έλληνες αποφάσισαν με πλειοψηφία 61,5% εναντίον της συγκεκριμένης πολιτικής, αναλαμβάνοντας όλο το ρίσκο, ακόμη και αυτό της εξόδου από την Ευρωζώνη – παρά τις κλειστές τράπεζες και τις άλλες απειλές εκ μέρους τόσο της εγχώριας, όσο και της διεθνούς ελίτ, συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού ιερατείου. Ως εκ τούτου, ο πρωθυπουργός δεν είχε κανένα δικαίωμα να τους αγνοήσει, αποφασίζοντας μόνος του εάν υπάρχει εναλλακτική λύση ή όχι.
Αυτή ήταν η εντολή των Πολιτών, ενώ η δική του δουλειά ήταν να ακολουθήσει τη μαζική κινητοποίηση και να σεβασθεί αυτούς που τον έφεραν στην εξουσία πιστεύοντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις – όλους εκείνους, για τους οποίους αποτελούσε την τελευταία ελπίδα. Δεν είχε το δικαίωμα σε καμία περίπτωση να δολοφονήσει αυτήν την ελπίδα, επιλέγοντας την πολιτική του καριέρα εις βάρος της πατρίδας του – κάτι που δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ οι Έλληνες, όσες δεκαετίες και αν περάσουν, όσο συμπαθής και αν τους είναι.
Επόμενο σημαντικότερο ήταν αναμφίβολα το τραπεζικό κόλπο (άρθρο), τοσκάνδαλο των σκανδάλων – μέσω του οποίου ζημιώθηκε η Ελλάδα με ένα ποσόν της τάξης των 40 δις € ενώ, το κυριότερο, μεταφέρθηκε ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας στα χέρια ξένων, οι οποίοι θα την αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές με κατασχέσεις και με πλειστηριασμούς.
Η δήλωση υποταγής του 2016
Το σημαντικότερο γεγονός τώρα του 2016 ήταν η επίσημη αποδοχή του καθεστώτος της αποικίας εκ μέρους του υπουργού οικονομικών, με το ανίερο αντάλλαγμα της παραμονής της κυβέρνησης στην εξουσία – έτσι όπως αυτή εκφράσθηκε με την επιστολή της ντροπής που απέστειλε στις 23 Δεκεμβρίου στον ολλανδό πρόεδρο του άτυπου, μη θεσμοθετημένου «κατασκευάσματος» του κ. Σόιμπλε, στο Euro Group.
Εν προκειμένω διαβεβαίωσε τον κ. Σόιμπλε μέσω του ολλανδού πως η κυβέρνηση, για ένα αόριστο χρονικό διάστημα, δεν θα λαμβάνει καμία απόφαση χωρίς την άδεια της σκιώδους διακυβέρνησης των δανειστών που διοικεί από το παρασκήνιο την Ελλάδα – κάτι που θα ισχύει για όλες τις αποφάσεις που κοστίζουν χρήματα, ακόμη και όταν οι συμφωνημένοι στόχοι υπερκαλύπτονται.
Ο στόχος πάντως της ξένης «επιτροπείας» είναι ο ίδιος, με αυτόν της κλασσικής αποικιοκρατίας: η «απορρόφηση» όσο το δυνατόν περισσοτέρων χρημάτων από την αποικία, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον της, καθώς επίσης για την ολοκληρωτική λεηλασία και εξαθλίωση των κατοίκων της.
Με απλά λόγια, δια της επιστολής (πηγή) ο θλιβερός υπουργός διαβεβαίωσε την άτυπη κυβέρνηση της χώρας, τους εκπροσώπους δηλαδή της ΕΚΤ, της Κομισιόν, του ESM και του ΔΝΤ ότι, δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, χωρίς την προηγούμενη άδεια της/τους – γεγονός που σημαίνει ότι, η ελληνική Βουλή είναι πλέον εντελώς ανίσχυρη, συνεχίζοντας να υπάρχει μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο της αποικίας, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η επικριτική στάση της αντιπολίτευσης βέβαια, όσον αφορά την επιστολή, είναι εξόχως υποκριτική – αφού την ίδια στιγμή πιέζει την κυβέρνηση να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση με κάθε θυσία (το ίδιο έκανε το 2015, πριν από την κυβίστηση του πρωθυπουργού), ενώ τα περιεχόμενο της επιστολής βασίζεται στο τρίτο μνημόνιο που συνυπέγραψε και η ίδια, μαζί με κάποια άλλα θλιβερά πολιτικά κόμματα.
Θα μπορούσε τώρα να ισχυρισθεί κανείς πως το αντάλλαγμα της επιστολής είναι η διαγραφή χρέους εκ μέρους των «Θεσμών» – κάτι που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα, ενάντια στις υποσχέσεις που δίνονται σε όλες τις κυβερνήσεις μετά το 2012. Στην πραγματικότητα, αυτό που συνεχίζει να ισχύει είναι η απειλή, σύμφωνα με την οποία τα εξής: «εάν δεν τηρείτε επακριβώς τις συμφωνίες και τις εντολές μας, θα πρέπει να δηλώσετε στάση πληρωμών, να χρεοκοπήσετε – κάτι που θα έχει ως συνέπεια τη μη αναχρηματοδότηση των τραπεζών σας από την ΕΚΤ και την ανεξέλεγκτη έξοδο σας από την Ευρωζώνη«.
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ πως επειδή οι ενέργειες της Τρόικα, η οποία δημιουργήθηκε μυστικά το 2010, είχαν χαρακτηρισθεί ως μη δημοκρατικές και απρεπείς, με αποτέλεσμα το όνομα της να «κηλιδωθεί», μετονομάσθηκε σε «Θεσμό» με την είσοδο ενός τέταρτου μέλους: του ESM, το οποίο διοικείται επίσης από γερμανό. Ο πρόεδρος της Κομισιόν είχε υποσχεθεί βέβαια πως θα την καταργούσε (πηγή) επειδή, μεταξύ άλλων, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είχε καταδικάσει τις μη δημοκρατικές και μη εξουσιοδοτημένες θεσμικά μεθόδους της – κάτι που δεν συνέβη, επειδή ο κ. Juncker έχασε τη μάχη από τον κ. Σόιμπλε.
Όσον αφορά την ΕΚΤ, δεν έχει κανένα θεσμικό δικαίωμα να επεμβαίνει σε κυβερνητικά θέματα των κρατών μελών, ενώ δεν υπάρχει καμία απόφαση του συμβουλίου της, η οποία να εγκρίνει τη συμμετοχή της στην Τρόικα προηγουμένως και στους «Θεσμούς» σήμερα – επομένως πρόκειται για μία παράνομη διαδικασία, αντίστοιχη με τους επίσης παράνομους εκβιασμούς που δρομολογεί (ανάλυση), για να μπορεί να επιβάλλει τις όποιες απαιτήσεις του ο κ. Σόιμπλε.
Αυθαίρετο, παράνομο και μη θεσμικό είναι επίσης το Euro Group, στο οποίο προΐσταται ο ανόητος Ολλανδός με το δίπλωμα στη γεωργική οικονομία –αφού δεν προβλέπεται πουθενά στις ευρωπαϊκές συμφωνίες, έχοντας δημιουργηθεί άτυπα από τον αρχηγό των βαρβάρων, από τον κ. Σόιμπλε.
Η καταγγελία εναντίον των «Θεσμών»
Συνεχίζοντας, με κριτήριο όλες τις ως άνω παρανομίες, μεταξύ των οποίων μεγαλύτερη είναι αυτή της ΕΚΤ που δεν διστάζει να εκβιάζει ψυχρά τους πάντες, με αθέμιτο όπλο το κλείσιμο των τραπεζών, μία από τις πιο σημαντικές λύσεις για την Ελλάδα θα ήταν η υποβολή καταγγελίας εναντίον των «Θεσμών», συμπεριλαμβανομένων των μνημονίων, στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – όπου, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να ζητηθεί αποζημίωση από τη χώρα μας, ανάλογη των ζημιών που έχει υποστεί από τα μνημόνια χωρίς δική της ευθύνη (ανάλυση), ύψους άνω του 1 τρις €.
Η μη καταγγελία εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων αποτελεί αναμφίβολα μία ακόμη προδοσία τους, ίσως τη χειρότερη όλων – ενώ ο οποιοσδήποτε θελήσει να διεκδικήσει την πρωθυπουργία της Ελλάδας στο μέλλον, οφείλει
(α) αφενός μεν να δεσμευθεί ως προς την καταγγελία όλων των παραπάνω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο,
(β) αφετέρου σε σχέση με την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων της χρεοκοπίας, αυτών που με την υπογραφή τους επικύρωσαν τα μνημόνια, καθώς επίσης εκείνων που δεν σεβάσθηκαν τη λαϊκή ετυμηγορία (δημοψήφισμα 2015).
Περαιτέρω ο υπουργός οικονομικών, φίλος του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας που υπερηφανεύθηκε κάποτε για την αποφυγή του πραξικοπήματος της δραχμής (πηγή) έχει ιστορία, ως «υποτακτικός διαπραγματευτής» απέναντι στους «Θεσμούς» – αφού είναι ασφαλώς υπεύθυνος για όλους τους επώδυνους συμβιβασμούς που ακολούθησαν, μετά την αντικατάσταση του προηγουμένου από τον πρωθυπουργό.
Πόσο μάλλον όταν δεν έχει καταφέρει ποτέ μέχρι σήμερα να πάρει κάποιο αντάλλαγμα για τους μονομερείς συμβιβασμούς του – ενώ είχε και έχει στη διάθεση του πλήθος διαπραγματευτικών δυνατοτήτων, μεταξύ των οποίον την τοποθέτηση του ΔΝΤ στο θέμα της διαγραφής του δημοσίου χρέους, καθώς επίσης του λανθασμένου πολλαπλασιαστή (ανάλυση).
Υπενθυμίζουμε εδώ ένα άρθρο για το σκοτεινό ρόλο του ΔΝΤ στην ελληνική κρίση (πηγή), ο συγγραφέας του οποίου θεωρεί ότι, επρόκειτο για ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα στην ιστορία – όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην εξής τοποθέτηση του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ιρλανδία:
«Όλα όσα έχουμε μάθει τα τελευταία πέντε χρόνια είναι πως αποτελεί μία απίστευτα κακή οικονομική πολιτική η επιβολή προγραμμάτων λιτότητας, σε μία οικονομία που είναι εγκλωβισμένη στο καθοδικό σπιράλ της ύφεσης. Ειλικρινά σοκαρίσθηκα από το γεγονός ότι, συζητάμε για την αύξηση του ΦΠΑ κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις. Πόσο μάλλον όταν μόλις διαπιστώσαμε πως η αύξηση του ΦΠΑ, ακόμη και σε μία χώρα με ισχυρή οικονομία, με υψηλή ανταγωνιστικότητα και με μεγάλες εξαγωγές όπως η Ιαπωνία, καταστρέφει την οικονομία της».
Εκτός αυτού, ο ίδιος αναφέρεται στην προφητική διαπίστωση του εκπροσώπου της Ινδίας στο ΔΝΤ, σύμφωνα με τον οποίο, πάντοτε σε ελεύθερη μετάφραση, τα παρακάτω:
«Η τρομακτική έκταση των μέτρων λιτότητας, χωρίς καμία νομισματική αντιστάθμιση, είναι άνευ προηγουμένου παραδείγματος. Ακόμη και αν το πρόγραμμα εφαρμοζόταν με επιτυχία, θα είχε ως αποτέλεσμα ένα καθοδικό σπιράλ του θανάτου από πτωτικές τιμές, αύξηση της ανεργίας και μείωση των εσόδων του δημοσίου – το οποίο στο τέλος θα υπονόμευε το ίδιο το πρόγραμμα».
Με κριτήριο λοιπόν τόσο το ίδιο το ΔΝΤ, όσο και τα αποτελέσματα της εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας στην Ελλάδα, έτσι όπως τα βιώσαμε για πάνω από έξι χρόνια, είναι αδικαιολόγητη τόσο η στάση της σημερινής κυβέρνησης και του υπουργού οικονομικών της, όσο και αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης – αφού προαναγγέλλει την ακόμη πιο πιστή εφαρμογή των μνημονίων θεωρώντας ότι, οι Έλληνες δεν έχουν πια καμία άλλη εναλλακτική λύση, εκτός από το να την ψηφίσουν, υπογράφοντας της μία λευκή επιταγή που είναι σίγουρο πως θα διαμαρτυρηθεί.
Επίσης αδικαιολόγητη είναι η στάση όλων αυτών που θεωρούν πως υπεύθυνοι είναι οι Έλληνες για την αποτυχία των μνημονίων, μεταξύ άλλων επειδή δεν τα εφάρμοσαν σωστά – επικαλούμενοι τη μη υιοθέτηση ορισμένων διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες ασφαλώς δεν θα ισορροπούσαν την καταστροφή που προκλήθηκε στην ελληνική οικονομία. Εδώ υπενθυμίζουμε εν πρώτοις τη χαρακτηριστική αναφορά του πρώην επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με την οποία τα εξής:
«Η συμβουλή διενέργειας διαρθρωτικών, δομικών αλλαγών είναι ασφαλής ως πρόταση. Η αιτία είναι το ότι, κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει η φράση. Εάν λοιπόν η οικονομία αναπτύσσεται, τότε αυτός που έχει προτείνει τις διαρθρωτικές αλλαγές λέει: όπως σου το είπα. Εάν η οικονομία δεν αναπτύσσεται, τότε λέει: δεν έκανες διαρθρωτικές αλλαγές. Ως εκ τούτου, μονά-ζυγά δικά του» (K. Basu, επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, με παρεμβάσεις – πηγή).
Κατά δεύτερο λόγο υπενθυμίζουμε το γεγονός ότι, τα μέτρα που πραγματικά εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα ήταν τουλάχιστον τρεις φορές αυστηρότερα από ότι στην Πορτογαλία, όπως οι ίδιοι οι δανειστές παραδέχθηκαν – ενώ έχουμε τεκμηριώσει πολλές φορές (ανάλυση) με αριθμούς που δεν ψεύδονται ποτέ ότι, οι κυβερνήσεις των μνημονίων συμπεριφέρθηκαν βασιλικότερα του βασιλιά, υπηρετώντας πιστά το γαλλογερμανικό άξονα, ο μοναδικός στόχος του οποίου ήταν η διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, αδιαφορώντας για την καταστροφή που θα προκαλούταν στην πατρίδα μας.
Οι δικές μας ευθύνες
Περαιτέρω ορισμένοι μας «κατηγορούν» ισχυριζόμενοι ότι, δεν αναφέρουμε ποτέ και πουθενά τις δικές μας ευθύνες ως Πολιτών και ως Έθνους – κάτι που εκτός του ότι δεν ισχύει, αφού τις έχουμε τονίσει αρκετές φορές, δεν θα υπήρχε ουσιαστικά λόγος, αφού οι περισσότεροι Έλληνες αυτό ακριβώς κάνουν, σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Εν τούτοις, οι κυριότερες ευθύνες μας ως Πολίτες αφορούν την εποχή πριν από την υπαγωγή της πατρίδας μας στην Τρόικα και την επιβολή των μνημονίων – όπου πράγματι κάναμε ασυγχώρητα λάθη έχοντας υπερχρεωθεί, κάτι που είναι εγκληματικό για μία χώρα στη δική μας γεωπολιτική θέση, πόσο μάλλον με τόσους χαμηλού πολιτισμικού επιπέδου εχθρούς γύρω μας.
Για τους πολιτικούς βέβαια, ξεκινώντας από τον Εφιάλτη του Καστελόριζου (με το ελαφρυντικό του δημοψηφίσματος, μέσω του οποίου ανετράπη), από αυτούς που υπέγραψαν μνημόνια που δεν καταλάβαιναν καν, από τον ένοχο της επίσημης χρεοκοπίας κοκ., δεν ισχύουν τα παραπάνω – για εκείνους βέβαια που συνεργάσθηκαν με τις δυνάμεις κατοχής, προδίδοντας ως εκ τούτου την πατρίδα τους.
Οι Πολίτες όμως δεν ευθύνονται καθόλου για όλα όσα ακολούθησαν μετά το 2010, ενώ είναι παράλογο να θεωρεί κανείς τα θύματα ως θύτες, φορτώνοντας τα με ευθύνες που σε καμία περίπτωση δεν τους αναλογούν – εκτός από αυτές της συμπεριφοράς τους, της μη αντίδρασης τους δηλαδή, η οποία δημιουργεί την εντύπωση της συλλογικής αποχαύνωσης.
Ακόμη όμως και τότε υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά, αφού έχουν δεχθεί μία κατά μέτωπο επίθεση «σοκ και δέους», χωρίς να προστατεύονται από το κομματικό τους σύστημα – το οποίο ήταν το χειρότερο των τελευταίων δεκαετιών.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, δικαιολογημένα ή μη, η Ελλάδα δεν είναι απλά στην άκρη του γκρεμού, αλλά καταρρέει – ευρισκόμενη σε ελεύθερη πτώση. Έχει όμως ακόμη λύσεις στη διάθεση της, όπως η νομική οδός που αναφέραμε παραπάνω – με την ταυτόχρονη δήλωση της αναβολής πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, έως ότου αποφασίσει το ευρωπαϊκό δικαστήριο για το καθεστώς της «αποικίας χρέους» που της έχει επιβληθεί.
Για να δρομολογηθεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να ξυπνήσουν επιτέλους οι ιθαγενείς. Να αναλάβουν όλες εκείνες τις ευθύνες που τους αναλογούν και καμία παραπάνω, συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι θύτες – αλλά θύματα μίας δεύτερης αποικιοκρατικής εποχής που ενορχήστρωσαν οι ίδιοι βάρβαροι του παρελθόντος.
Τέλος, να υποχρεώσουν τα κόμματα να συνεργασθούν μεταξύ τους διώχνοντας και τιμωρώντας παραδειγματικά (α) τους βασικούς υπευθύνους της υπερχρέωσης, της υποταγής στην Τρόικα και στα μνημόνια, καθώς επίσης (β) της επίσημης χρεοκοπίας και του μη σεβασμού του δημοψηφίσματος – έτσι ώστε να καθαρίσει επιτέλους η Ελλάδα από το βούρκο και να μεγαλουργήσει,όπως άλλωστε της αξίζει, έχοντας ήδη πληρώσει το τίμημα των λαθών της πάρα πολύ ακριβά.
Υστερόγραφο: Σύμφωνα με τη διεθνή νομική αρχή, όλοι οι λαοί έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να αυτοκυβερνώνται, καθώς επίσης να επιλέγουν το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τους καθεστώς, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, στην οποία έχει καταλυθεί παράνομα ακόμη και το σύνταγμα, ενώ στην πραγματικότητα κυβερνάται από εξωθεσμικούς, μη εκλεγμένους και μη θεσμοθετημένους οργανισμούς, όπως είναι οι τετραμερής «επιτροπεία».
Το θέμα δεν είναι βέβαια μόνο νομικό αλλά, κυρίως, πολιτικό – ενώ, εάν κανένα κόμμα δεν αναλάβει τη δέσμευση να απαιτήσει την αποκατάσταση της νομιμότητας, καθώς επίσης να αιτηθεί την αποζημίωση που μας οφείλεται από την καταστροφή που προκάλεσαν τα μνημόνια, τότε θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα Πολιτών, ιδίως από την πλευρά της Δικαιοσύνης, το οποίο να αναλάβει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Όσον αφορά τους υπεύθυνους του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, του ESM, κυρίως όμως τον κ. Σόιμπλε, μεταξύ άλλων επειδή έχει δυσφημίσει άπειρες φορές με τις δημόσιες δηλώσεις του την Ελλάδα, προκαλώντας της μεγάλες ζημίες (spreads κλπ.),ασφαλώς πρόκειται για εγκληματίες πολέμου – οικονομικού φυσικά, ο οποίος δεν είναι λιγότερο επώδυνος από το στρατιωτικό. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να δικαστούν ως τέτοιοι από το αρμόδιο ευρωπαϊκό ή διεθνές δικαστήριο – εάν βέβαια είχε πάψει να ισχύει στην «πολιτισμένη» Ευρώπη το δίκαιο του ισχυρότερου, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει.
Βασίλης Βιλιάρδος
analyst.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου