Θα τολμήσει ο Τραμπ;

Πάνος Ιγνατίου

Μόσχα

Λοιπόν συνέβηκε αυτό που δεν περίμεναν οι περισσότεροι και παρασύρθηκαν από τις στημένες δημοσκοπήσεις η σιωπηρή αναμονή των Αμερικάνων πολιτών. Έχασε η Χ Κλίντον. Γράφω ότι έχασε η Χ Κλίντον αντί κέρδισε ο Ν Τραμπ επειδή όλοι σχεδόν θεωρούν ότι το πρώτο είναι πιο σημαντικό από το δεύτερο. Αυτή η ιδέα στηρίζεται στην άποψη ότι η Χ Κλίντον ήταν έτοιμη να επεκτείνει τον πόλεμο και στη Μ Ανατολή και στην Ουκρανία αλλά και στη Ρωσία. Με τον Ν Τραμπ είναι πιθανόν να μην συμβεί κάτι τέτοιο και αυτό προκύπτει από την δέσμευση σε ομιλία του.

« Θέλω να πω στην παγκόσμια κοινότητα ότι ενώ εμείς θα θέσουμε πρώτα τα συμφέροντα της Αμερικής αλλά θα ασχοληθούμε αρκετά με όλους τους άλλους , όλους τους ανθρώπους και όλες τις άλλες χώρες. Θα αναζητήσουμε κοινό έδαφος και όχι εχθρότητα. Εταιρική σχέση και όχι σύγκρουση. Η απάντηση του Β Πούτιν ήταν άμεση : « Η Ρωσία είναι έτοιμη και επιδιώκει την επιστροφή στην πλήρη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Γνωρίζουμε ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο αλλά είμαι έτοιμος να ακολουθήσω αυτό το δρόμο , να λάβω μέτρα και να κάνουμε ότι μπορούμε να για να ρυθμίσουμε τις σχέσεις Ρωσίας – ΗΠΑ σε σταθερή τροχιά ανάπτυξης και συνεργασίας με δεδομένη την ευθύνη των δυο χωρών για την διατήρηση της παγκόσμιας σταθερότητας και ασφάλειας.»

Αυτά φαίνονται σημαντικά για ολόκληρο τον πλανήτη να χαίρονται με την ήττα της Χ Κλίντον. Είναι όμως αρκετά;

Ο Ν Τράμπ δείχνει να έχει θάρρος και δύναμη θέλησης αλλά και ευφυΐας να κατανοήσει την παγκόσμια συγκυρία και δείχνει αποφασισμένος να εξαγνίσει τις ΗΠΑ από την διεφθαρμένη κλίκα του Neocon και των Neoliberal που έχουν διεισδύσει για δεκαετίες στη χώρα. Θα βρει τον τρόπο να συνεργαστεί με το Κογκρέσο ή θα αρχίσουν να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα ο καθένας στις δικές του πολιτείες σε ανταγωνισμό με του Δημοκρατικούς ; Θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα εχθρικά ΜΜΕ που τον πολέμησαν προεκλογικά ; Μήπως θα προσπαθήσει να τους συναντήσει στα μέσα του δρόμου ; Αφελώς μπορεί να πιστέψει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν την εξουσία , το χρήμα και την επιρροή τους για να σαμποτάρουν την προεδρία του ; Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ακόμα την αντίδραση τους αλλά τα σημάδια από τις αντιδράσεις των διαφωνούντων στους δρόμους δείχνουν ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα ακόμα και να του προκαλέσουν έγχρωμη εξέγερση στη χώρα.

Μια από τις πρώτες ενδείξεις θα είναι ο διορισμός των βασικών Υπουργείων αλλά κυρίως του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Secretary of State.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η επιλογή του μικρότερου κακού είναι ηθικά λάθος και ρεαλιστικά άστοχη. Στην περίπτωση των ΗΠΑ το μεγαλύτερο κακό θα ήταν ένας θερμοπυρηνικός πόλεμος με τη Ρωσία και το μικρότερο κακό ακριβώς θα μπορούσε να αποδειχθεί κάτι το οποίο σταδιακά θα σταματήσει την επιθετικότητα και την εμμονή στην Αυτοκρατορία για να σώσει τις ΗΠΑ από το να θυσιάσει τις ΗΠΑ για τις ανάγκες της Αυτοκρατορίας και να σώσει και τον κόσμο. Σε αυτές τις εκλογές η επιλογή ήταν Πόλεμος ή Ειρήνη.

Ο Ν Τράμπ με την προεκλογική εκστρατεία του έχει πιστωθεί με ένα τεράστιο επίτευγμα. Εξανάγκασε τα εταιρικά μέσα τα συμφέροντα και τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο που κυριαρχούσε για πολλά χρόνια στη χώρα. Ξεπρόβαλε το πρόσωπο ενός κακού και μιας διεφθαρμένης και ανήθικης μηχανής προπαγάνδας που εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο αμερικάνικος λαός με τη ψήφο του έχει ανταμείψει όλους με ένα πολύ μεγάλο Fuck Of. Ήταν ψηφοφορία απόσυρσης της εμπιστοσύνης των Αμερικανών σε όλους που κατεδάφισε την δεσπόζουσα αξιοπιστία της μηχανής προπαγάνδας των διεφθαρμένων Αυτοκρατόρων.

Βεβαίως κανένας δεν πρέπει να είναι αφελής ώστε να μην κατανοεί ότι ο Ν Τράμπ είναι ένας από το ποσοστό της ολιγαρχίας και ότι είναι και αυτός προϊόν της ολιγαρχίας των ΗΠΑ. Ούτε πρέπει να είναι κάποιος ανιστόρητος για να ξεχνά ότι η Ελίτ να ενεργοποιήσει την άλλη όψη ειδικά όταν το καθεστώς βρίσκεται κάτω από απειλή. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσει κάποιος ότι ο Β Πούτιν προήλθε από τις Σοβιετικές Ελίτ !

Προφανώς οι λαοί όταν ακούν για ολιγαρχίες υποψήφιες για ανώτατα αξιώματα είναι δύσπιστες αλλά ο Τραμπ βρέθηκε απέναντι σε διεφθαρμένους που προσπαθούσαν να κρατηθούν με κάθε μέσο στην εξουσία.

Το επόμενο βήμα για τον Ν Τράμπ και τον Β Πούτιν θα είναι μια συνάντηση που χρειάζεται πολύ μεγάλη προετοιμασία με όλους τους Υπουργούς κλειδιά των δυο χωρών σε μια μακράς διάρκειας συνομιλίες κάπου στο Καμπ Ντέιβιντ στην οποία θα τεθούν όλα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να αναζητήσουν συμβιβασμό σε κάθε ένα από τα μεγάλα θέματα.

Αυτό θα μπορούσε να είναι εύκολο φτάνει να υπάρχει η διάθεση για συμβιβασμό. Η κρίση στην Ευρώπη κάποιοι πιστεύουν ότι είναι εντελώς τεχνητή και θα μπορούσε να βρεθούν λύσεις. Η κρίση στη Συρία είναι επίσης εύκολη και προφανής με βάση τις αποφάσεις που έλαβαν οι μεγάλες δυνάμεις αν αποφασίσουν να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία από κοινού. Η διεθνής τάξη θα μπορούσε να φιλοξενήσει στις ΗΠΑ διάσκεψη που θα « ασχοληθεί αρκετά με όλους ους άλλους , όλους τους ανθρώπους και όλα τα έθνη και να αναζητήσουν κοινό έδαφος και όχι εχθρότητα αλλά εταιρική σχέση και όχι σύγκρουση» όπως δήλωσε ο Ν Τράμπ. Η πραγματικότητα είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν έχουν αντικειμενικούς λόγους για σύγκρουση αν ευθυγραμμίσουν τα συμφέροντα τους. Απομένουν ιδεολογικά ζητήματα που προκύπτουν άμεσα από την ιδεολογία του μεσσιανικού ιμπεριαλισμού από εκείνους που πιστεύουν ή προσποιούνται ότι πιστεύουν πως οι ΗΠΑ είναι ένα απαραίτητο έθνος Αυτοκρατορία. Τι θέλουν οι ανάγκες του ο κόσμου ; Οι ΗΠΑ να είναι ένα κανονικό Έθνος. Είναι δύσκολο όμως να το αποδεχτεί αυτό ο απόλυτος ηγεμόνας.

Η χειρότερη περίπτωση θα ήταν να αποδειχθεί ο Τραμπ μια συνολική απάτη που αυτό είναι πολύ αμφίβολο και παρακινδυνευμένο για την ίδια τη χώρα του. Όμως είναι πιθανόν. Πιο πιθανόν θα είναι να βρεθεί απέναντι στους νέο - συντηρητικούς και δεν θα έχει την προνοητικότητα και το θάρρος να τους συντρίψει και θα προσπαθήσει να τους εξευμενίσει και αυτό θα στραφεί μπούμερανγκ στην προεδρία του.

Από την άλλη η διακυβέρνηση των ΗΠΑ αλλάζει κάθε 4 ή 8 χρόνια και η αμερικάνικη εσωτερική και εξωτερική πολιτική δεν αλλάζει από τον ΒΠΠ. Ο Ν Τράμπ θα φέρει μια νέα διακυβέρνηση και πραγματική αλλαγή των παραδοσιακών καθεστώτων στις ΗΠΑ ; Αυτό είναι άγνωστο αλλά δεν είναι εύκολο.

Ακόμα και αν απογοητεύσει τους ψηφοφόρους του αυτό που συνέβηκε είναι ένα σοβαρό πλήγμα στην Αυτοκρατορία του Χάους. Το Occupy Wall Street δεν κατάφερε να πετύχει κάτι απτό αλλά έμεινε η κινητοποίηση στους ανθρώπους. Αυτό που συνέβηκε είναι πλήγμα για τη νομιμότητα ολόκληρης της κοινωνικής και πολιτικής τάξης στις ΗΠΑ και ο αμερικάνικος λαός απέρριψε αυτή την πλουτοκρατορία των ολιγαρχιών με την διεφθαρμένη μορφή που κυβερνούσαν. Τα ΜΜΕ αποδείχθηκαν ότι είναι όλα μαζί μια πόρνη και η πλειοψηφία του αμερικάνικου λαού μισούν αυτή την άρχουσα τάξη. Στράφηκαν εναντίον αυτών που κυβερνούσαν για πολλά χρόνια και ασκούσαν πολιτική με αναξιοπιστία και ανομία. Αυτό το σύστημα μπορεί να αποφανθεί πολιτικά μόνο με τη βία και ο αμερικάνικος λαός το απέρριψε. Ο Αλεξάντερ Σολστενίτσιν συνήθιζε να λέει ότι τα καθεστώτα μπορούν να αξιολογηθούν σε ένα φάσμα που κυμαίνεται από τα καθεστώτα των οποίων η αρχή είναι η απόλυτη εξουσία και τα καθεστώτα των οποίων ισχύς πηγάζει από το κύρος τους. Στην περίπτωση των ΗΠΑ απομένει να δούμε αν το καθεστώς έχει άλλη εξουσία από την απόλυτη εξουσία του και αν αυτό το καθιστά τόσο παράνομο όσο και μη βιώσιμο.

Είναι δύσκολο για την Ελίτ των ΗΠΑ να αποδεχτεί ότι η αποκλειστικότητα της να λαμβάνει αποφάσεις για όλο τον κόσμο έχει όρια. Με την Χίλαρι θα είχαμε ένα Τιτανικό και θα ήταν πολύ πιθανόν να στρέψει δεκάδες χώρες εναντίον των ΗΠΑ. Τώρα θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θετική ενέργεια της χώρας και να διαπραγματευτεί την παγκόσμια συνεργασία και να κερδίσει τις καλύτερες συνθήκες για τη χώρα του.

Είναι βέβαιο ότι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών συνειδητοποιούν ότι μπορούν να κάνουν τις λογικές υποχωρήσεις στον Ν Τράμπ νοουμένου ότι θα πράξει και αυτός το ίδιο και να συνεργαστούν μαζί του αντί ο ίδιος να ασχοληθεί με τους ανθρώπους τους οποίους μόλις τώρα απομακρύνει από την εξουσία και να συνεργαστεί με αυτούς με τους οποίους συγκρούστηκε μέχρι χθες.

Αν ο Ν Τράμπ μπορεί να παραμείνει σε προεκλογικές υποσχέσεις θα βρει σταθερούς και αξιόπιστους εταίρους όπως ο Xi Jinping και ο Β Πούτιν. Ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα έχουν να κερδίσουν από μια αντιπαράθεση ή και μια σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Ο Ν Τράμπ φαίνεται να το έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν θα είναι προς όφελος των ΗΠΑ η ρητορική κατά της Κίνας της Ρωσίας ή του Ιράν. Αυτά όμως μόνο ο χρόνος θα τα δείξει.

ΠΗΓΗ .http://www.geopolitics.com.gr/2016/11/blog-post_45.html

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου