Γράφεται Σύριζα... Προφέρεται Σάπιο...

9/5/2016

Δεν είχα καμμιά αμφιβολία, στο τι θα γίνει χτες.

Παρά τις πληροφορίες, περί αντιρρήσεων και θέσεων, των βουλευτών σε όλες τις πλευρές.

Σε χιλιοπαιγμένο σάουντρακ μνημονίων.

Λέω σε όλες, συμπεριλαμβανομένης της Αντιπολίτευσης.

Γιατί πλέον είναι πάνω από βέβαιο ότι υπάρχει “δεσμός και πάθος”, διαπιστωμένα που δεν κρύβονται.

Μόνο για λόγους τυπικούς, παραμένει στο σκοτάδι ο αρραβώνας.

Παντρεμένοι κι οι δυο.

Πρέπει να υποκρίνονται μπροστά στα πλήθη, ότι μισιούνται.

Αναγκασμένοι να εκτονώνονται σε ραντεβουδάκια κρυφά και απόμερα.

Δεν είδα Βουλή, δεν άκουσα σχόλια, πέρασα από το Σύνταγμα.

Όπως οι παλιές καλές μέρες, εδώ και έξι χρόνια, χωρίς αλλαγές και αιφνιδιασμούς.

Τα ΜΑΤ στην θέση τους, οι κουκουλοφόροι στις δικές τους, τα καπνογόνα για ανανέωση, οι κλούβες σε παράταξη και οι σκελετοί στα μισάνοιχτα ντουλάπια.

Όλα εντάξει, με ελάχιστο διάλειμμά το καλοκαίρι που αναρωτιόμασταν,

τι μας συμβαίνει και δεν σκοτωνόμαστε.

Πως γίνεται να υπάρχουν τεράστιες συγκεντρώσεις, χωρίς τα παραπάνω συστατικά.

Σκηνή Θεάτρου περιστρεφόμενη.

Η παράσταση, η αυτή, αιώνες τώρα, προς αποφυγήν εξόδων για καινούργια σκηνικά.

Στη μέση το πτώμα του Πολυνίκη, που περιμένει άθαφτο το τέλος της διαμάχης,

Κρέοντα και Αντιγόνης.

Εκείνη θεματοφύλακας και εγγυητής της ταφής του, που είναι η “βούληση των θεών”.

Εκείνος ο ιδρυτής της καινούργιας μορφής τυραννίας.

Που δεν αναγνωρίζει καν το δικαίωμα του αντίπαλου, σε αξιοπρεπή Ταφή.

Η “τώρα και αεί” μάχη Εξουσίας και Ηθικής.

Ο “Χορός” την γερόντων στην θέση της Συνείδησης.

Τά ‘χουν γράψει και ψάξει όλα οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Και τι δεν ακούσαμε από τον Κρέοντα.

Δια χειρός Σοφοκλή…

Ο διάλογος που έχει με τον γιό του τον Αίμονα, όταν αυτός προσπαθεί,

να του δώσει να καταλάβει ότι “δεν ασκείται η Εξουσία με Μίσος και Βία”…

Στο ρόλο του “Μέλλοντος” ο Αίμονας.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Η πόλη θα μας πει τι θα διατάζουμε;

ΑΙΜΟΝΑΣ
Βλέπεις πως τώρα μίλησες σαν παιδάκι;

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Μαζί με άλλον θα κυβερνάω τη χώρα;

ΑΙΜΟΝΑΣ
Δεν υπάρχει χώρα που να 'ναι μόνο ενός.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Δεν είναι η πόλη εκείνου που κυβερνάει;

ΑΙΜΟΝΑΣ
Καλά θα κυβερνούσες κάποια έρημη χώρα;…

Η προσπάθεια τελευταία στιγμή, της δειλής Ισμήνης,

να μοιραστεί την “Δόξα και το Πεπρωμένο” της Αντιγόνης,

(στο ρόλο της πεισματάρας ανθρώπινης μειοψηφίας που ακούει την φωνή της Συνείδησης της, σε σχέση με τα Ιερά και τα όσια).

Θέλει η Ισμήνη μετανοιωμένη να συνδέσει το όνομα της με την Μοίρα και τον ηρωισμό της αδερφής της.

Ομολογώντας μπροστά στον Κρέοντα ότι συμμετείχε στην ταφή του αδερφού της.

Η απάντηση της Αντιγόνης.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Κάτω στον Άδη ξέρουνε ποιος το 'κανε.

Δεν αγαπώ όσους αγαπούν με λόγια.

Η Σοφία του Χορού που επεμβαίνει, μετά την αυτοκτονία του Αίμονα,

που σκοτώνεται ακολουθώντας, όχι μόνο τον Έρωτα αλλά και τις Αρχές που θα ‘πρεπε να θεμελιώσουν τη "Ζωή και το Μέλλον" του.

ΧΟΡΟΣ

Δεν ξέρω.
Νομίζω πως κι η βαριά σιωπή, κι η φασαρία, είναι κακό σημάδι.

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

Τώρα μπαίνω μέσα να παραφυλάξω, σαν τι να κρύβει στη βαριά της την καρδιά.
Γιατί καλά το λες, πως η βουβή σιωπή μπορεί να κρύβει το χειρότερο κακό.
Τέλος το δράμα του Κρέοντα, που όπως κάθε αλαφιασμένος με την καρέκλα του,
ούτε καν υποψιάζεται, ότι μαθηματικά στατιστικά και βέβαια φτάνει στο τέλος ο λογαριασμός.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Κανένας άλλος, μόνο εγώ θα φορτωθώ το κρίμα αυτό.
Γιατί εγώ σε σκότωσα εγώ, αλήθεια.
Πάρτε με δούλοι, γρήγορα, διώξτε με από δω, σύρτε με μακριά… Τώρα εγώ πια τίποτα δεν είμαι.

ΧΟΡΟΣ

Λύτρωση θες.
Μα ο τωρινός ο πόνος είν' αλαφρότερος απ' άλλους που θα 'ρθουν.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Ας έρθει, να 'ρθει.
Είναι για μένα πιο καλός ο θάνατος, να βάλει τέλος στη στερνή μου μέρα, ας έρθει, ας φανεί, ποτέ στα μάτια μου μην ξαναδώ το φως.

ΧΟΡΟΣ

Κι αυτό θα γίνει.
Για τούτο λοιπόν ας νοιαστούμε εμείς.
Τ' άλλα θα τα φροντίσουν αυτοί που πρέπει.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Μα εγώ μιλάω, για κείνο που παρακαλώ να μου συμβεί.

ΧΟΡΟΣ

Να μην παρακαλάς για τίποτα.
Γιατί κανείς θνητός δε θα γλιτώσει απ' το γραφτό του.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Πάρτε με, διώξτε με τον άχρηστο από δω, που δίχως να θέλω σε σκότωσα παιδί μου, κι αυτήν εδώ.
Δεν ξέρω ποιον να πρωτοκοιτάξω, που να κρατηθώ το κάθε τι γλιστράει μεσ' απ' τα χέρια μου και τριγυρίζει ένας δυνατός πόνος στο κεφάλι μου.

ΧΟΡΟΣ

Την ευτυχία την κρατάει η φρονιμάδα, ποτέ δεν πρέπει ν' ασεβούμε στους θεούς.
Του φαντασμένου η ξιπασιά πληρώνεται ακριβά, μέχρι να βάλει στα γεράματα μυαλό.
Α στο καλό.
Πρέπει να ‘χουν κάνει εισαγωγές καινούργιων εξελιγμένων καπνογόνων,
που δημιουργούν παραισθήσεις.
Αυτό το παραπάνω που εξομολογούμαι ,

Τά ‘παθα γυρνώντας σπίτι μου μέσα στην Βασιλίσσης Σοφίας…

Ξαφνικά βρέθηκα Επίδαυρο.

Όσο για τα καπνογόνα που το προκάλεσαν.

Υποψιάζομαι, ότι είναι κατόπιν της παραγγελιάς του Ντράγκι όταν δήλωσε.

“Ευρώ whatever it takes”…

Αυτό το τελευταίο μάλλον δημιουργεί τις παραισθήσεις της τραγωδίας…

Κρέων ο εξουσιαστής ίσως….
“ζούσα και υπήρχα για να εξουσιάζω.
ένας φτηνός ηγεμόνας,
που νόμιζα ότι μπορούσα να υποτάξω
την αιωνιότητα.
ώσπου στάθηκα μπροστά σ έναν καθρέφτη
χωρίς το στέμμα μου
και είδα τελικά, πως εκείνο που προσδιορίζει
την ανατομία μου,
ήταν το πεπερασμένο του χρυσού
που απλώς και μόνο,
με συντροφεύει στου ιδιωτικού μου άδη
το βασίλειο”

ΠΗΓΗ

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου