Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶναι ἱκανή νά θρέψει τούς πολίτες της! Εἰσάγουμε ρεβύδια καί φασόλια ἀπό τήν Τουρκία καί τό Μεξικό καί τήν Ἀλβανία…
Σχεδόν ἕξι δισεκατομμύρια δίνουμε κάθε χρόνο για εἰσαγωγές ἀγροτικῶν προϊόντων.
Ὡς πότε λοιπόν θά συνεχισθεῖ αὐτή ἡ κατρακύλα;
Γιατί οἱ πολιτικοί ταγοί ἀνέχονται αὐτήν τήν κατάσταση;
Μήπως μέσα ἀπό ἐμπορικές διακρατικές συμφωνίες πλουτίζουν ἀπό «νόμιμες» μίζες;
Γράφει ἡ Θεοπούλα Παναγιώτου
Πρίν τήν εἴσοδό μας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἡ Ἑλλάδα κάλυπτε σέ ποσοστό 70% τίς ἀνάγκες της σέ ἀγροτικά προϊόντα. Μετά ἀπό 35 σχεδόν χρόνια συμμετοχῆς στήν ΕΕ ἡ χώρα μας βάσει τῶν στατιστικῶν στοιχείων δέν εἶναι ἱκανή νά θρέψει τούς πολίτες της μέ δικά της ἀγροτικά προϊόντα.
Σέ ἀντίθεση Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ὀλλανδία ἔχουν αὐξήσει κατά πολύ τήν παραγωγή ἀγροτικῶν προϊόντων, ὅπως λ. χ. ἡ Γερμανία βάσει στατιστικῶν στοιχείων ἔχει αὔξηση στά σιτηρά σέ ποσοστό πού ἀγγίζει τό 45%, γεγονός πού τῆς παρέχει τήν δυνατότητα ὄχι μόνο νά εἶναι αὐτάρκης ἀλλά νά ἐξάγει κιόλας.
Τό 2012 πληρώσαμε ὡς χώρα γιά εἰσαγωγές ἀγροτικῶν προϊόντων ποσό τῆς τάξεως τῶν 5,7 δισεκατομμυρίων εὐρώ ἐνῶ τό 2011 πληρώσαμε 5,96 δισεκατομμύρια εὐρώ. Κι αὐτό ἐν μέσω οἰκονομικῆς κρίσης…
Τί συμβαίνει λοιπόν στήν χώρα μας; Ποιός εὐθύνεται γιά τήν παρακμή πού ὁδήγησε στήν ἀδυναμία τῆς Ἑλλάδας νά καλύψει τίς ἀνάγκες της σέ ἀγροτικά προϊόντα; Θά συνεχίσουμε νά διολισθαίνουμε καί νά ἑξαρτιόμαστε ἀπό τούς ἄλλους; Κι ἄν συμβεῖ λ. χ. ἕνα παγκόσμιο κράχ στήν οἰκονομία οἱ Ἕλληνες θά εἶναι καταδικασμένοι στήν πείνα;
Γιατί δέν ἀλλάζουν οἱ πολιτικές σέ ὅτι ἀφορᾶ τήν αὔξηση στήν πρωτογενῆ ἀγροτική παραγωγή;
Ἄν καί ἡ Ἑλλάδα καλύπτεται σέ μεγάλο μέρος ἀπό θάλασσα εἰσάγουμε ψάρια! Ἐάν καί οἱ πεδιάδες μας καί τά χωράφια μας ἔχουν τή δυνατότητα νά καλύψουν τίς ἀνάγκες γιά σιτάρι εἰσάγουμε μαλακό σιτάρι! Ἄν καί τό κλίμα εὐνοεῖ τήν αὔξηση παραγωγῆς γαλακτοκομικῶν προϊόντων εἰσάγουμε τό 50% γάλα πού ἐτησίως καταναλώνουμε.
Ἄν καί μποροῦμε νά καλύψουμε τίς ἀνάγκες μας σέ κρέας (βοδινό, χοιρινό) εἰσάγουμε κρέας ἀπό Γερμανία, Ὀλλανδία, Γαλλία.
Ἀκόμη καί κοτόπουλα καί αὐγά καί ὄσπρια εἰσάγουμε ἀπό εὐρωπαϊκές χῶρες ἀλλά καί τό Μεξικό.
Ὡς πότε λοιπόν θά συνεχισθεῖ αὐτή ἡ κατρακύλα; Γιατί οἱ πολιτικοί ταγοί ἀνέχονται αὐτήν τήν κατάσταση;
Μήπως μέσα ἀπό ἐμπορικές διακρατικές συμφωνίες πλουτίζουν ἀπό «νόμιμες» μίζες;
Ἡ Ἑλλάδα λοιπόν παραμένει μαζικός εἰσαγωγέας ἀγροτοκτηνοτροφικῶν προϊόντων, ἐνῶ ἡ κρίση τῶν τελευταίων χρόνων μπορεῖ νά σταμάτησε τήν αὔξηση τῆς ζήτησης καί νά «φρέναρε» κάπως τίς εἰσαγωγές ἀγροτικῶν προϊόντων, ὅμως τό ποσό πού δαπανᾶται εἶναι σέ κάθε περίπτωση δυσθεώρητο.
Ἀκόμη καί ἡ αὔξηση τῶν ἐξαγωγῶν κατά 14,7%, στά 4,69 δισ. εὐρώ στό ἐντεκάμηνο τοῦ 2012, δείχνει ὅτι τό ἔλλειμμα στό ἐμπορικό ἰσοζύγιο παραμένει σταθερά πάνω ἀπό τό 1 δισ. εὐρώ.
Ἐνδεικτικό εἶναι ὅτι οἱ εἰσαγωγές γαλακτοκομικῶν προϊόντων καί αὐγῶν τό 2012 ἀνῆλθαν στά 700,4 ἑκατ. εὐρώ στό 11μηνο ’12, σημειώνοντας πτώση κατά 6,6% σέ ἐτήσια βάση, ἀλλά ἀπό αὔξησή τους κατά 4,6% τό 2011. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Ἑλλάδα καταναλώνει περίπου 1.200.000 τόνους ἀγελαδινό γάλα, ἀλλά μόλις 665.000 τόνοι παράγονται στήν χώρα μας.
Ἡ μεγάλη πληγή, ὡστόσο, στό ἔλλειμμα τοῦ ἐμπορικοῦ ἀγροτικοῦ ἰσοζυγίου εἶναι τά κτηνοτροφικά προϊόντα. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ αὐτάρκεια τῆς χώρας μας σέ κρέας μειώθηκε δραματικά τά τελευταῖα χρόνια. Στά κοτόπουλα ἀπό 100%, πού ἦταν τό 1980 μειώθηκε στό 74%, στό μοσχαρίσιο κρέας ἀπό 52% μειώθηκε στό 34%, στό χοιρινό ἀπό 95% στό 37%. Ἡ αὐτάρκεια στό ἀγελαδινό γάλα σήμερα ἀνέρχεται στό 70%. Ἐπίσης, σημαντικά αὐξημένες παρά τήν ὕφεση καί γιά ἀνεξήγητους λόγους ἦταν οἱ εἰσαγωγές δερμάτων καί γούνας.
Ἡ χώρα κάποτε παρήγαγε τό σιτάρι πού χρειαζόταν γιά τό ψωμί της. Ἐδῶ καί πολλά χρόνια αὐτό δέν συμβαίνει.
Οἱ ἀνάγκες τῆς χώρας σέ μαλακό σιτάρι καλύπτονται μέ εἰσαγωγές. Ἀξίζει ἐπίσης νά σημειωθεῖ ὅτι καί σέ ἄλλα σημαντικά ἀγροτικά προϊόντα, ὅπου ἡ Ἑλλάδα εἶχε μεγάλο πλεόνασμα στό ἐμπορικό ἀγροτικό ἰσοζύγιο, ἡ κατάσταση μετά τό 2006 χειροτέρευσε.
Γιά παράδειγμα, στό λάδι τό πλεόνασμα στό ἐμπορικό ἰσοζύγιο τό 2007 ἦταν 135,6 ἑκατ. εὐρώ καί τό 2010 ἔπεσε στά 54,9 ἑκατ. εὐρώ. Στόν καπνό τό πλεόνασμα τό 2006 ἦταν 130,7 ἑκατ. εὐρώ, τό 2008 ἦταν 80,5 ἑκατ. εὐρώ καί τό 2010 ἔπεσε στά 64,9 ἑκατ. εὐρώ. Ἐπίσης, στή ζάχαρη τό ἔλλειμμα μεγάλωσε καί διαμορφώθηκε τό 2009 91,3 ἑκατ. εὐρώ, ἀπό 50,4 ἑκατ. εὐρώ τό 2006.
Σέ περίπτωση πού οἱ εἰσαγωγές γίνονταν ἀπαγορευτικές λόγω κόστους, θά μᾶς ἔλειπαν:
– Οἱ φακές. Παράγουμε 7.500 τόνους καί εἰσάγουμε ἄλλες 10.000 τόνους, γιά νά καλύψουμε τίς ἐγχώριες ἀνάγκες.
– Τό χοιρινό κρέας. Παράγουμε 111.000 τόνους, ἀλλά καταναλώνουμε 290.000 τόνους.
– Τά φασόλια. Τρῶμε 35.000 τόνους, ἐκ τῶν ὁποίων σχεδόν οἱ 24.000 εἶναι εἰσαγωγῆς.
– Τό μαλακό σιτάρι. Ἀπό τό ἕνα ἑκατομμύριο τόνους πού ἀπαιτεῖται γιά τόν ἄρτον τόν ἐπιούσιον ἡ Ἑλλάδα παράγει μόλις 351.000 τόνους.
– Τό βόειο κρέας. Ἀπό τούς 158.000 τόνους πού καταναλώνουμε ἐτησίως, μόλις 20.000 τόνοι παράγονται στήν Ἑλλάδα.
Ἀκόμα καί τροφές τῆς μεσογειακῆς διατροφῆς, ὅπως τά ὄσπρια, προέρχονται κατά κύριο λόγο ἀπό τό ἐξωτερικό. Ἡ ἐγχώρια παραγωγή ὀσπρίων ὑπολογίζεται στούς 10.000 τόνους, ἐνῶ ἡ κατανάλωση στούς 45.000 τόνους.
Συγκεκριμένα, τό 90-95% τῆς φακῆς πού καταναλώνεται στήν ἐγχώρια ἀγορά προέρχεται ἀπό Καναδά, ΗΠΑ καί Τουρκία, τό 65-70% τῶν ρεβιθιῶν προέρχεται ἀπό τό Μεξικό καί τήν Τουρκία, ἐνῶ τό 55-60% τῶν φασολιῶν εἰσάγεται ἀπό τίς ΗΠΑ, τόν Καναδά, τήν Ἀλβανία καί τήν Ἀργεντινή.
Κι ὅλα αὐτά σέ μία ἀγορά πού ἔχει νά παρουσιάσει ἀρίστης ποιότητας ὄσπρια, ὅπως ἡ φακή Ἐγκλουβῆς, τά φασόλια Πρεσπῶν, τά ρεβίθια Λισβορίου ἤ τή φάβα Σαντορίνης.
Νά λοιπόν γιατί ἡ κατάσταση αὐτή πρέπει τάχιστα νά ἀλλάξει καί μάλιστα τώρα πού ἡ οἰκονομική ἀβεβαιότητα καί οἱ ψίθυροι γιά ἕνα παγκόσμιο κράχ ἀρχῆς γενομένου ἀπό τίς ΗΠΑ αὐξάνονται.
Μόνο ἀπό τήν ἐκμετάλλευση τῶν κλαδιῶν τοῦ Λεκανοπεδίου Ἀττικῆς μποροῦν νά τραφοῦν ἐτησίως 1000 βοοειδῆ καί 100.000 πρόβατα, ὑποστηρίζει σέ ὑπόμνημά της ὁμάδα κτηνιάτρων καί γεωπόνων πρός τό ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης.
Νά γιατί ἐπιμένουμε ὅτι ἡ ἐπιστροφή στήν ἀνάπτυξη θά ἔρθει μόνο ὅταν ἡ ἑλληνική οἰκογένεια ἐπιστρέψει στήν οἰκιακή ἀνάπτυξη πού θά τῆς παρέχει ἁγνά προϊόντα καί αὐτάρκεια μέ τό ἐλάχιστο κόστος.
Νά γιατί δημοσιεύουμε μέ τήν βοήθεια τοῦ συνεργάτη μας κ. Ἀραβανῆ πληροφορίες γιά δημιουργία μικρῶν οἰκογενειακῶν μονάδων πού θά βοηθοῦσαν νά ἀντιμετωπιστεῖ ὁ κίνδυνος τῆς πείνας. (βλ. Σ.Ο.)
ΠΗΓΗ ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ. ΙΟΥΛΙΟΥ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016Συντάκτης: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΘΕΟΠΟΥΛΑ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2016
orthodoxia.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ... για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
.jpg)
.jpg)
