Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Αρχαίος πάπυρος 4.500 ετών περιγράφει με λεπτομέρειες την κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας 


Πρόσφατα, οι ερευνητές έχουν αποκαλύψει ένα συναρπαστικό πάπυρο 4.500 ετών που περιγράφει με λεπτομέρειες την κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας. Είναι ο αρχαιότερος πάπυρος που βρέθηκε ποτέ.

Για αιώνες, η ανθρωπότητα αναρωτιώταν πώς χτίστηκε η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Μόνο που τώρα, ένα σημαντικό κομμάτι με στοιχεία έχει έρθει στο φως, το οποίο θα μπορούσε να αποκαλύψει συναρπαστικές λεπτομέρειες για την περίοδό της Πυραμίδας και της κατασκευής της.

Πρόσφατα το Μουσείο του Καΐρου έχει αποκαλύψει ένα αρχαίο κείμενο, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2013 στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου περιγράφεται μια σειρά από λεπτομέρειες σχετικά με την κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, και το πώς χτίστηκε το αρχαίο θαύμα, πριν από χιλιάδες χρόνια για να τιμήσουν έναν από τους πιο γνωστούς Φαραώ της Αιγύπτου, τον Χέοπα.

Το αρχαίο «ημερολόγιο» γράφτηκε με ιερογλυφικά γράμματα σε κομμάτια παπύρων. Το αρχαίο κείμενο χρονολογείται πριν από 4.500 χρόνια, καθιστώντας το παλαιότερο έγγραφο που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στην Αίγυπτο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ημερολόγιο που ανήκε σε έναν επιθεωρητή με το όνομα του Mere, ο οποίος ήταν «υπεύθυνος για μια ομάδα περίπου 200 ανδρών,» έγραψαν οι αρχαιολόγοι Pierre Tallet και Gregory Marouard στο περιοδικό Near Eastern Archaeology.



Ο παπύρους ανακαλύφθηκε στο λιμάνι Wadi El-Jarf, και είναι στη διάθεση του κοινού για πρώτη φορά στο αιγυπτιακό μουσείο, στο Κάιρο της Αιγύπτου, από την Πέμπτη 14 Ιουλίου του 2016.

Το αρχαίο έγγραφο που περιγράφει λεπτομερώς τις διαδικασίες που εκτελούνται σε μια σειρά από λατομεία που βρίσκονταν κοντά στον ποταμό Νείλο και επίσης αναφέρει ότι το περίβλημα από ασβεστόλιθο που χρησιμοποιείται για την κατασκευή του εξωτερικού μέρους της Πυραμίδας ελήφθη από την Tura, και μεταφέρονταν με πλοία στο εργοτάξιο της Μεγάλης Πυραμίδας.

Το αρχαίο κείμενο λέει, επίσης, ότι το ταξίδι από την Tura στο εργοτάξιο διαρκούσε τέσσερις ημέρες, χάρη σε μια σειρά από κανάλια που υπήρχαν στον ποταμό Νείλο.

Σε μια περίοδο αρκετών μηνών, [το ημερολόγιο] αναφέρει τη μορφή ενός χρονοδιαγράμματος με δύο στήλες ανά ημέρα, και πολλές λειτουργίες που σχετίζονται με την κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στη Γκίζα, και την εργασία στα λατομεία ασβεστόλιθου στην απέναντι όχθη του Νείλου.



Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ημερολόγιο γράφτηκε στο 27ο έτος της βασιλείας του Φαραώ Χέοπα.

Οι αρχαίοι αφηγούνται στον πάπυρο για την Μεγάλη Πυραμίδα όταν ήταν σχεδόν έτοιμη και ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου έργου επικεντρώθηκε στην κατασκευή του περιβλήματος από ασβεστόλιθο που θα κάλυπτε το εξωτερικό της.

Ο Αρχαίος Πάπυρος περιλαμβάνει λεπτομέρειες για την κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας που εποπτεύονταν από τον Vizier Ankhaf, ο οποίος ήταν ο ετεροθαλής αδελφός του Φαραώ Χέοπα.

Στο άρθρο του περιοδικού που έγραψαν οι αρχαιολόγοι Pierre Tallet και Gregory Marouard αναφέρεται ότι «Ένας από τους τίτλους του VizierAnkhaf ήταν «αρχηγός όλων των έργων του βασιλιά»

Για την Αποκάλυψη, Αναστάσιος Ντίνος


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Οι εξωπραγματικές εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων!


Την ώρα που η προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στους τομείς της λογικής σκέψης, της επιστήμης και των καλών τεχνών παραμένει αξεπέραστη, η ιστορία της αρχαιοελληνικής τεχνολογίας παραμένει εν πολλοίς άγνωστη, ακόμα και σε μας.

Τα απίστευτα τεχνολογικά επιτεύγματα των προγόνων μας φαίνεται να έχουν υποχωρήσει κάτω από το πελώριο βάρος των κολοσσιαίων συνεισφορών τους σε αυτό που ονομάζουμε γέννηση του σύγχρονου κόσμου, αν και αυτό μόνο άδικο μπορεί να χαρακτηριστεί.

Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έκαναν τη μεγάλη πολιτισμική διαφορά και στον τομέα της τεχνολογίας, αφήνοντας παγκόσμια κληρονομιά ένα πρωτάκουστο τεχνολογικό θαύμα που όμοιό του δεν υπήρχε στον τότε γνωστό κόσμο.

Εδώ δεν θα μιλήσουμε φυσικά για τη συνωμοσιολογική «απόκρυφη τεχνολογία» των Ελλήνων, καθώς αυτές οι ιστορίες γι’ αγρίους το μόνο που κάνουν είναι να συσκοτίζουν τη λαμπρή παρακαταθήκη του ελληνικού πολιτισμού. Οι αρχαίοι δεν είχαν εξάλλου ανάγκη από «μυστικές τεχνολογίες», καθώς οι φανερές τους έφταναν και περίσσευαν για να τους στέψουν πρωτομάστορες ενός κόσμου που ερχόταν ολοταχώς να κόψει δεσμούς με τα παλιά και να βάλει τα πρώτα θεμέλια αυτού που θα ονομαζόταν αργότερα δυτικός πολιτισμός.

Τα τεχνολογικά δημιουργήματά τους είχαν εξάλλου την οσμή του απόκοσμου, καθώς πώς μπορείς να ισχυριστείς σε κάποιον ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ρομπότ-υπηρέτριες, κινηματογράφο, αυτόματα ρολόγια και αναλογικούς υπολογιστές και να μη σε κοιτάξει σαν εξωγήινο!

Κι όμως, η ενδελεχής μελέτη της αρχαιοελληνικής, λατινικής και αραβικής γραμματείας, των αγγειογραφικών πληροφοριών και των λιγοστών σχετικών αρχαιολογικών ευρημάτων υποδεικνύουν έναν κόσμο γεμάτο από τεχνολογικά καλούδια που θα ζηλεύαμε ενδεχομένως ακόμα και σήμερα.

Η σχετικά άγνωστη αυτή πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού φανερώνει πράγματι ότι η τεχνολογία αιχμής των αρχαίων Ελλήνων, εκεί στα τέλη του αρχαιοελληνικού κόσμου, ήταν εξαιρετικά όμοια με τις απαρχές της σύγχρονης δυτικής τεχνολογίας. Κοχλίες και περικόχλια, οδοντωτοί τροχοί, κανόνες, τροχαλίες, ιμάντες, αλυσίδες και βαλβίδες επιστρατεύτηκαν για να φτιάξουν όλων των λογιών τα gadgets, αποτελώντας τον θεμέλιο λίθο της πολύπλοκης ελληνικής τεχνολογίας. Και την ίδια τη βάση για τη σύγχρονη τεχνολογική περιπέτεια φυσικά, καμιά αμφιβολία!

Μετά το τέλος του ελληνικού κόσμου, η ανθρωπότητα θα χρειαζόταν περισσότερα από χίλια χρόνια για να επανακτήσει την αξιοθαύμαστη και λησμονημένη τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων. Πάνω της πάτησε, υιοθετώντας τη ανέξοδα και απροβλημάτιστα, και ανοίχτηκε με θάρρος σε αυτό που θα ονομαζόταν σύγχρονη επιστήμη, αντλώντας από τους Έλληνες τις ίδιες τις εννοιολογικές βάσεις του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού.

Περισσότερες από 300 εφευρέσεις των Ελλήνων είναι σήμερα γνωστές και όλες τους σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου για τα πώς και τα γιατί της ύπαρξής τους: από το «ρομπότ-υπηρέτρια» του Φίλωνα, τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία και τον «κινηματογράφο» του Ήρωνα μέχρι το αυτόματο ωρολόγιο του Κτησίβιου, τον αστρολάβο του Πτολεμαίου και τον αναλογικό υπολογιστή των Αντικυθήρων, οι έλληνες τεχνουργοί πάτησαν πάνω στους πρωτοπόρους μαθηματικούς, γεωγράφους, αστρονόμους και φιλοσόφους και σκάρωσαν εφευρέσεις που έμελλε να γίνουν τα δομικά χαρακτηριστικά της μοντέρνας τεχνολογίας.

Ήταν όμως και οι ίδιοι οι επιστήμονες που έβρισκαν πρακτικές εφαρμογές στις θεωρίες τους, δημιουργώντας έναν εκρηκτικό τεχνολογικό κόσμο που παλλόταν από εφευρέσεις, αυτόματα και υπολογιστές, λες και ξεπήδησε από σελίδες επιστημονικής φαντασίας. Πλάτωνας (ξυπνητήρι), Αριστοτέλης (ρολόι-ξυπνητήρι), Πυθαγόρας (κούπα), Αρχιμήδης (υδραυλικό ωρολόγιο), Αρχύτας (πτητική συσκευή) μπόλιασαν την τεχνολογία με θαυμαστά έργα, δίνοντας την ιδανική πάσα στους αλεξανδρινούς μηχανικούς να γεμίσουν τον κόσμο με καταπληκτικά «μαγικά» αυτόματα τεχνουργήματα, ρομπότ, «κινηματογράφο», «αυτοκίνητο-κουκλοθέατρο» και άλλα πολλά εξώκοσμα μαραφέτια.

Η Ελληνική τεχνολογία απλώθηκε πάνω σε όλους τους τομείς του επιστητού και αφορούσε, πέρα από τα θρυλικά «αυτόματα», τα αστρονομικά ρολόγια (αστρολάβος, τετράντας κ.λπ.) και τους μετρητικούς μηχανισμούς (διόπτρες, αλφάδια, οδόμετρα, ναυτικά δρομόμετρα, ποδοκίνητους τόρνους, παντογράφους, γωνιόμετρα, ανεμολόγια, τρύπανα, εσωτερικούς σπειροτόμους κ.λπ.), σε ιατρική τεχνολογία («Πυουλκός», η σύριγγα δηλαδή), αγροτική (ελαιοτριβεία, μύλοι, πρέσες λαδιού και άροτρα), υφαντική («Αργαλειός της Πηνελόπης»), αθλητική (Ύσπληγα και Ιππάφεση), μηχανική (γερανοί, ανυψωτικά μηχανήματα, πολύσπαστα, βαρούλκα, σύνδεσμοι, γόμφοι και εμπόλια), υδραυλική (Κηλώνιον, αλυσιδωτές αντλίες, υδραυλικοί τροχοί, πυροσβεστικές αντλίες, φυσερά και αεραντλίες), αλλά και τηλεπικοινωνίες (Πυρσεία και Φρυκτωρίες, υδραυλικοί και ακουστικοί τηλέγραφοι, κρυπτογραφικοί δίσκοι), πολιορκητικές συσκευές (Αιωρούμενος Κριός του Γήρα, Χελώνη Επίχωσης του Διάδη, Ελέπολις του Επιμάχου, Σαμβύκη του Δαμίου, Φλογοβόλο των Βοιωτών, Γαστραφέτης, αλλά και τα πάμπολλα είδη καταπέλτη) και τόσα ακόμα!

Το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας «Κώστας Κοτσανάς», που εδρεύει στο Κατάκολο Ηλείας από το 2003, φιλοξενεί την απίστευτη τεχνολογία των προγόνων μας, η οποία καλύπτει μια μακρά περίοδο από το 2000 π.Χ. μέχρι και το τέλος του ελληνικού κόσμου. Ο Κώστας Κοτσανάς, έπειτα από την 25χρονη έρευνά του, κατάφερε να ανασυγκροτήσει την εγκυρότερη και πληρέστερη έκθεση για την αρχαία ελληνική τεχνολογία. Όλες οι φωτογραφίες των αρχαιοελληνικών τεχνολογιών προέρχονται από το υπέροχο μουσείο του.

Κι αν ο υπολογιστικός μηχανισμός των Αντικυθήρων, ο φορητός υπολογιστής της αρχαιότητας και η πρώτη ποτέ αναλογική υπολογιστική μηχανή του κόσμου που χρησιμοποιούνταν για τον καθορισμό και την πρόβλεψη σημαντικών αστρονομικών και ημερολογιακών γεγονότων, παραείναι δημοφιλής για να αναλυθεί, ώρα να ανακαλύψουμε μερικές μόνο από τις κολοσσιαίες σε σύλληψη και εκτέλεση τεχνολογικές συνεισφορές της αρχαίας Ελλάδας…

O «Κινηματογράφος» του Ήρωνα



Το σταθερό αυτόματο θέατρο του Ήρωνα, που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν απλώς «κινηματογράφο», ήταν άλλη μια ξακουστή εφεύρεση της πολυσχιδούς αυτής προσωπικότητας από την Αλεξάνδρεια. Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς ήταν πολυπράγμων μηχανικός, άριστος μαθηματικός και μοναδικός εφευρέτης που δικαίως χαρακτηρίστηκε «Ντα Βίντσι της αρχαιότητας», όταν δεν λειτουργούσε φυσικά ως θαυματοποιός και μαέστρος των τεχνασμάτων.

Στο βιβλίο του «Πνευματικά», ο Ήρωνας περιγράφει ογδόντα περίπου αυτοματισμούς, πρακτικές εφαρμογές δηλαδή όλων των τότε γνωστών αρχών των φυσικών επιστημών, και στο επόμενο σύγγραμμά του «Αυτοματοποιητική» μας αφηγείται το «κινητό αυτόματο» (ένα αυτοκινούμενο προγραμματιζόμενο όχημα) και το εκπληκτικό «στατόν» αυτόματο θέατρο, τον κινηματογράφο των αρχαίων Ελλήνων δηλαδή με κινούμενη εικόνα και ήχο!

Στα πρώιμα κινούμενα σχέδια του Ήρωνα μπορούσε κάποιος να παρακολουθήσει όλο τον Μύθο του Ναυπλίου, ο οποίος αποζητά να εκδικηθεί τους Αχαιούς που σκότωσαν τον γιο του Παλαμήδη στην Τροία. Η αυλαία ανοιγόκλεινε, μορφές κινούνταν, ήχοι παράγονταν, σκηνικά άλλαζαν, φωτιές άναβαν, κεραυνοί έπεφταν, βροντές ακούγονταν και πολλά ακόμα, τα οποία συνέβαιναν αυτόματα! Το «στατόν» θέατρο συνεχίζει να προβληματίζει τους σύγχρονους μηχανικούς του αυτοματισμού για τον περίπλοκο και αρμονικό τρόπο λειτουργίας του. Ο Ήρων βελτίωσε το σταθερό αυτόματο θέατρο του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αιώνας π.Χ.) αποδίδοντας ένα πραγματικό θαύμα του θεάματος. Όλα μάλιστα γίνονταν αυτόματα με το τράβηγμα του σχοινιού της πρόσοψης (ή -όπως θα λέγαμε σήμερα- με το πάτημα ενός κουμπιού)…

Το «πουλί που κελαηδά» του Ήρωνα



Οι αρχαίοι το έλεγαν «Περιστρεφόμενο Φθεγγόμενο Μελαγκόρυφο» και δεν ήταν παρά μια λάρνακα ναού που παρουσίαζε ένα πουλί να περιστρέφεται αυτόματα και να κελαηδά όταν ο επισκέπτης γυρνούσε τον εξωτερικό τροχό της θήκης του. Δύο άξονες, μια σειρά από ακτινωτούς τροχούς, ένας λυγισμένος αυλός και ένα αντεστραμμένο κοίλο δοχείο που βυθιζόταν στο νερό έκαναν όλο το μαγικό.

Το πουλί περιστρεφόταν ταχύτατα και τιτίβιζε με φθόγγους μεταβαλλόμενης συχνότητας, ώστε να αποδίδεται πιστά το πραγματικό κελάηδισμα διάφορων ειδών!

Η «φιλοσοφική λίθος» του Ήρωνα



Άλλη μια απίστευτη επινόηση του Ήρωνος του Αλεξανδρέως, αυτή λειτουργούσε ως καθαρό ταχυδακτυλουργικό τρικ, μιας και ο σκοπός της ήταν να μεταποιεί ένα υγρό σε κάποιο άλλο (συνήθως τον οίνο σε νερό)! Στη «φιλοσοφική λίθο» έριχνες νεράκι και έπαιρνες ίσης ποσότητας κρασί και τανάπαλιν, όπως μας λέει ο πανεπιστήμων στα «Πνευματικά» του.

Το «αυτόματο σπονδείο με κερματοδέκτη» του Ήρωνα



Απλά απλά, μιλάμε για τον πρώτο αυτόματο πωλητή της Ιστορίας! Ο πιστός έριχνε ένα πεντάδραχμο κέρμα στο αγγείο και έπαιρνε αυτόματα αγιασμό. Όπως μας λέει ο Ήρων στα «Πνευματικά», το νόμισμα έπεφτε πάνω στον δίσκο ενός ζυγού και με την εκτροπή του δίσκου από τη θέση του, άνοιγε μια κωνική βαλβίδα που απελευθέρωνε αντίστοιχη (του βάρους του νομίσματος) ποσότητα αγιασμένου ύδατος…

Η Αιολόσφαιρα του Ήρωνα



Πολύ πριν από τον Τζέιμς Βατ και τη Βιομηχανική του Επανάσταση, ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς είχε στα χέρια του την πρώτη ατμομηχανή της ανθρωπότητας! Και πάλι στα «Πνευματικά», ο σπουδαίος επιστήμονας μας λέει πως πάνω από τον λέβητα υπήρχαν δύο σωλήνες και γύρω από τα καμπυλωμένα άκρα τους εδραζόταν μια σφαίρα με δύο ακροφύσια. Όταν θερμαινόταν το νερό του λέβητα, ατμοποιούνταν και -περνώντας από τους δύο κατακόρυφους σωλήνες- εισερχόταν στη σφαίρα και εξερχόταν με ορμή από τα δύο ακροφύσια, εξαναγκάζοντάς τη σφαίρα σε (αντίθετης διεύθυνσης) συνεχή περιστροφή.

O πρόδρομος της ατμομηχανής λίγο έλειψε να φέρει τη Βιομηχανική Επανάσταση στα ελληνιστικά χρόνια, καθώς το μόνο που της έλειπε ήταν μια τροχαλία για τη μετάδοση της κίνησης. Η πρώιμη αυτή τεχνολογική επανάσταση δεν θα συντελούνταν βέβαια ποτέ, καθώς τον πρώτο λόγο ήταν έτοιμοι να πάρουν οι Ρωμαίοι…

Η μαγική κρήνη του Ήρωνα



Εδώ ο Ήρωνας πάντρεψε και πάλι επιστημονική γνώση, τεχνολογική καινοτομία και ολίγον από showbiz, σκαρώνοντας μια ευφυέστατη κρήνη που παραβίαζε φαινομενικά τις αρχές της υδροστατικής πίεσης και των συγκοινωνούντων δοχείων! Κι αυτό γιατί εκτόξευε το νερό ψηλότερα από τη διαθέσιμη στάθμη της δεξαμενής της.

Με έναν δαιμόνιο μηχανισμό αναπλήρωσης του υγρού και την επιστράτευση της αρχής του εγκλωβισμένου αέρα, όπως μας αποκαλύπτει στα «Πνευματικά», ο Ήρωνας μάγευε το κοινό της εποχής με τα παράδοξά του. Η κρήνη εκτόξευε το νερό ψηλότερα απ’ όσο όφειλε και το έκανε μάλιστα αυτόματα, καθώς η διαδικασία ήταν αυτοσυντηρούμενη και συνέχιζε μέχρι να αδειάσει πλήρως η δεξαμενή…

Το «ρομπότ-υπηρέτρια» του Φίλωνα



Η αυτόματη υπηρέτρια του Φίλωνα είναι πράγματι το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ανθρωπότητας! Δεν ήταν παρά ένα ανθρωποειδές σε φυσικό μέγεθος που κρατούσε στο δεξί του χέρι μια οινοχόη. Όταν ο χρήστης τοποθετούσε ένα κύπελλο (κρατήρα) στην παλάμη της «θεραπαινίδας», εκείνη έριχνε αυτόματα κρασί και δευτερευόντως παρείχε επιλογή για ανάμειξη με νερό, κατά την επιθυμία του κύρη της!

Στο εσωτερικό της υπηρέτριας βρίσκονταν δύο στεγανά δοχεία, ένα με κρασί και ένα με νερό, και μέσω ενός πολύπλοκου αρθρωτού μηχανισμού γινόταν όλη η αυτοματοποιημένη δουλειά. Όταν μισογέμιζε το κύπελλο με κρασί, το χέρι κατέβαινε περισσότερο (λόγω βάρους) και η ροή του οίνου σταματούσε. Αν ήθελες (αν συνέχιζες δηλαδή να αφήνεις το κύπελλο στο χέρι της κοπέλας), έρρεε νερό ώστε να αραιώσεις το κρασί σου, κατά την προσφιλή συνήθεια των αρχαίων.

Η υπηρέτρια γέμιζε το κύπελλο με καθαρό οίνο ή αραιωμένο με νερό στην ποσότητα που επιθυμούσες ανάλογα με τη χρονική στιγμή που θα τραβούσες τον κρατήρα από την παλάμη της. Απίστευτο κι όμως αληθινό…

Η ευφυής οινοχόη του Φίλωνα



Την έχουν χαρακτηρίσει ως την πρώτη ποτέ «έξυπνη» συσκευή οικιακής χρήσης στην παγκόσμια ιστορία και μάλλον έχουν δίκιο! Η λειτουργία της ήταν παρόμοια με το ρομπότ-υπηρέτρια, μόνο που εδώ μιλάμε για απλή οινοχόη. Ο Φίλων ο Βυζάντιος έφτιαξε λοιπόν τη «smart» κανάτα της αρχαιότητας, η οποία απελευθέρωνε αυτόματα νερό, κρασί ή νερωμένο κρασί ανάλογα με τη βούληση του οινοχόου.

Ένα κατακόρυφο διάφραγμα χώριζε την οινοχόη σε δύο διαμερίσματα (νερού και κρασιού) και ανάλογα με τις οπές αερισμού που κάλυπτε κάθε φορά ο οινοχόος με τα δάκτυλά του, η κανάτα έκανε όλο το μαγικό! Κάθε επιθυμία των συνδαιτυμόνων γινόταν αμέσως διαταγή για τη μαγική οινοχόη…

Το αυτόματο ωρολόγιο του Κτησίβιου



Το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησίβιου ήταν ένα θαύμα του αυτοματισμού με συνεχή λειτουργία χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση! Οι Έλληνες μαγεύτηκαν με τη μέτρηση του χρόνου και επινόησαν, από τον 6ο αιώνα π.Χ. ως το τέλος της αρχαιότητας, μια καταπληκτική συλλογή ρολογιών που χαρακτηρίζεται από απεριόριστη φαντασία, εκπληκτική ποικιλία, υψηλή αισθητική και εξαιρετική εργονομία φυσικά. Από ηλιακά (σκιαθηρικά) ρολόγια, που έδειχναν την ώρα με βάση τη σκιά πάνω σε ειδικά βαθμονομημένη επιφάνεια, μέχρι και υδραυλικά ρολόγια (κλεψύδρες), που στηρίζονταν στη σταθερή και συνεχή ροή ύδατος ανάμεσα σε δύο δοχεία, οι αρχαίοι έκαναν κυριολεκτικά θαύματα στη μέτρηση του χρόνου.

Κανένα βέβαια δεν ήταν σαν το αυτόματο ρολόι του Κτησίβιου, που μπορούσε να λειτουργεί αδιάκοπα χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, υποδεικνύοντας τα 365 διαφορετικά ωράρια του έτους! Ένα ευφυές σύστημα δοχείων συνδεόταν σε μια πηγή νερού και μέσω βαλβίδων ασφαλείας και ελεγκτών στάθμης υδάτων κινούνταν ο δείκτης, ο οποίος υποδείκνυε την ώρα του 24ώρου σε ένα περιστρεφόμενο τύμπανο που περιείχε το διάγραμμα των ωρών της ημέρας και της νύχτας, ανάλογα με την ημερομηνία. Στο τέλος του 24ώρου, το νερό άδειαζε ταχύτατα και η διαδικασία επαναλαμβανόταν στο διηνεκές…

Το υδραυλικό ωρολόγιο του Αρχιμήδη



Το πρώτο ποτέ υδραυλικό ρολόι με χτύπους ήταν πνευματικό παιδί του μεγαλύτερου μαθηματικού του ελληνικού κόσμου. Ήταν ένα πολύπλοκο υδραυλικό ωρολόγιο με πολλά αυτόματα κινούμενα πάρεργα, τα οποία έκαναν τους δυο κίονες της πρόσοψης, μέσω αντίστοιχων κινούμενων δακτυλίων (και δύο αγαλματιδίων), να υποδεικνύουν τις ώρες που διανύονταν και τις ώρες που απέμεναν, αντίστοιχα.

Κάθε ώρα, οι κόρες των οφθαλμών ενός ανθρώπινου προσωπείου άλλαζαν χρώμα και ένα σφαιρίδιο έπεφτε με κρότο σε ένα δοχείο από το (αυτόματα) ανοιγόμενο ράμφος ενός κόρακα! Το νερό χυνόταν ταυτοχρόνως μέσα σε ογκομετρικό δοχείο και σε χρονικό διάστημα μίας ώρας ανατρεπόταν αυτόματα, οπότε δύο φίδια κινούνταν συρίζοντας προς τα πουλιά των δένδρων που σφύριζαν τρομαγμένα. Αυτός κι αν ήταν εντυπωσιακός τρόπος να μαθαίνεις την ώρα!

Το ξυπνητήρι του Αριστοτέλη



Ο Αριστοτέλης δεν ήθελε να περνά τη μέρα του στο κρεβάτι, καθώς δεν είχε χρόνο για ξόδεμα στην οδύσσειά του να αναλύσει λογικά τον κόσμο μας. Γι’ αυτό και αναγκάστηκε νε εφεύρει ένα υδραυλικό ρολόι-ξυπνητήρι ώστε να ξυπνά έπειτα από σύντομο χρονικό διάστημα ύπνου και να επιστρέφει γοργά στη μελέτη του. Η μαρτυρία διασώζεται στον Διογένη τον Λαέρτιο («Βίοι φιλοσόφων»), αν και δεν περιγράφει τη λειτουργία του μηχανισμού του, η οποία βασιζόταν ωστόσο στο αντίστοιχο ξυπνητήρι του Πλάτωνα.

Ένα δοχείο με νερό άδειαζε λοιπόν με προκαθορισμένο ρυθμό εκροής σε ένα άλλο δοχείο που έφερε έναν αρθρωμένο ημισφαιρικό πλωτήρα. Την προαποφασισμένη στιγμή που γέμιζε το δοχείο, ο πλωτήρας ανατρεπόταν και τα σφαιρίδια που ήταν τοποθετημένα στην επίπεδη επιφάνειά του έπεφταν σε ένα μεταλλικό κύπελλο (ή πιάτο) προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο! Όρθιος ο Αριστοτέλης στη στιγμή…

Το ξυπνητήρι του Πλάτωνα



Η πρώτη συσκευή αφύπνισης παγκοσμίως έφερε τη σφραγίδα του σοφού της αρχαιότητας και ξυπνούσε τον Πλάτωνα με σφυρίγματα! Ένα υπερκείμενο κεραμικό δοχείο τροφοδοτούσε μέσω ακροφύσιου ένα δεύτερο δοχείο, αδειάζοντας την προγραμματισμένη χρονική στιγμή με ορμή (μέσω ενός εσωτερικά τοποθετημένου αξονικού σιφωνίου) στο επόμενο κλειστό δοχείο. Ο εγκλωβισμένος αέρας εξερχόταν με πίεση σφυρίζοντας από μια σύριγγα στην κορυφή του.

Μετά τη λειτουργία του μάλιστα το ξυπνητήρι επέστρεφε αυτόματα στην αρχική του κατάσταση, ώστε να επαναρυθμιστεί για την επόμενη αφύπνιση…

Το φορητό ρολόι του Παρμενίωνα



Ένα φορητό δακτυλιοειδές ηλιακό ωρολόγιο έκλεβε όλη τη δόξα στην ελληνική αρχαιότητα. Η λειτουργία του βασιζόταν σε τρεις αρθρωτούς δακτυλίους: ο εξωτερικός ήταν προσανατολισμένος στη διεύθυνση ανατολής-δύσης, ο μεσαίος αποτελούνταν από δύο ημιδακτυλίους που όριζαν τους μήνες για τέσσερα διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη (πόλεις δηλαδή) και ο εσωτερικός δακτύλιος διαιρούνταν σε 12 ίσα τμήματα, που όριζαν τις 12 ώρες.

Κατά τη λειτουργία του ρολογιού, ο ημιδακτύλιος με τα δεδομένα της περιοχής στρεφόταν σε θέση 90 μοιρών και ο εσωτερικός δακτύλιος τοποθετούνταν στον σωστό μήνα, οπότε μια φωτεινή κηλίδα έδειχνε την ακριβή ώρα πάνω στην άντυγα! Το πολύ-ρολόι του Παρμενίωνα υπολόγιζε επίσης γεωγραφικά πλάτη, αζιμούθια και ύψη αστέρων…

Το ατμοτηλεβόλο του Αρχιμήδη



Ο σπουδαιότερος επιστήμονας της αρχαιότητας, όταν δεν έκανε κολοσσιαίες ανακαλύψεις στους τομείς των μαθηματικών, της γεωμετρίας, της φυσικής, της αστρονομίας, της μηχανικής, της υδραυλικής, της αρχιτεκτονικής και της ναυπηγικής, επινοούσε εφευρέσεις με διαχρονική αξία. Ο υδραυλικός κοχλίας, ο ρωμαϊκός ζυγός, το περίφημο υδραυλικό ωρολόγιο με χτύπους, το αστρονομικό πλανητάριο, τα πανίσχυρα βαρούλκα, η ναυπήγηση της γιγάντιας «Συρακουσίας» και οι φοβερές πολιορκητικές μηχανές είναι μερικά μόνο από τα απίστευτα επιτεύγματά του.

Το ατμοτηλεβόλο εντασσόταν στην πολιορκητική τεχνολογία του και ήταν ένα κανόνι που λειτουργούσε με ατμό! Αποτελούνταν από έναν μεταλλικό κυλινδρικό λέβητα που έφερε πάνω του (συνδεμένο με στρόφιγγα) ένα κλειστό δοχείο με νερό. Ο λέβητας είχε στο ανοιχτό του άκρο μια ενσωματωμένη ξύλινη κάννη, στην οποία τοποθετούνταν η προς εκτόξευση λίθινη σφαίρα. Όταν ο λέβητας αποκτούσε με φωτιά την κατάλληλη θερμοκρασία, ο στρατιώτης άνοιγε τη στρόφιγγα, το νερό έπεφτε στον λέβητα, εξατμιζόταν ταχύτατα, η ξύλινη δοκός έσπαζε και η σφαίρα εκτοξευόταν.

Το βεληνεκές της σφαίρας ρυθμιζόταν από την κλίση του όπλου και την επιλεγμένη αντοχή της ξύλινης δοκού. Το φοβερό και τρομερό ατμοτηλεβόλο του Αρχιμήδη επανασχεδίασε αιώνες αργότερα κανείς άλλος από τονΛεονάρντο Ντα Βίντσι

Η Κούπα του Δικαίου του Πυθαγόρα



Ο περιβόητος φιλόσοφος και μαθηματικός ήθελε να διδάξει στους μαθητές του τις αρχές του μέτρου στη ζωή, κάνοντάς τους να ζουν με δικαιοσύνη και αρετή. Κι έτσι έφτιαξε ένα διδακτικό κύπελλο που συνόψιζε τη συλλογιστική του. Το «έξυπνο» κύπελλο κρασιού του Πυθαγόρα έφερε μια γραμμή, που καθόριζε το όριο πλήρωσης, και ένα αξονικό ή καμπύλο σιφώνιο. Όταν κάποιος το γέμιζε υπερβολικά, η στάθμη του υγρού κάλυπτε το σιφώνιο και άδειαζε αυτόματα!

Η Κούπα του Δικαίου έλεγε δηλαδή ότι όταν ξεπεράσεις το μέτρο (και διαπράξεις ύβρη), δεν θα χάσεις μόνο αυτά που ξεπέρασαν το όριο, αλλά και όσα είχες αποκτήσει μέχρι τότε…

Ο «υδραυλικός τηλέγραφος» του Αινεία



Οι τηλεπικοινωνίες καθόρισαν και καθορίζουν την τύχη των πολιτισμών και οι αρχαίοι Έλληνες έριξαν μεγάλο βάρος εδώ. Χωρίς τη σπουδαία αυτή γνώση εξάλλου ούτε η εξάπλωση των ελληνικών πόλεων-κρατών σε όλη τη Μεσόγειο ούτε η περίφημη εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν θα είχαν καρποφορήσει. Ο ελληνικός κόσμος χρησιμοποίησε την απλή πυρσεία (μετάδοση μηνυμάτων με φωτιά) και έφτιαξε ένα εκτεταμένο δίκτυο φρυκτωριών (σταθμών αναμετάδοσης του μηνύματος), αν και δεν έμεινε εκεί.

Η ανάγκη για ταχεία μετάδοση πολλαπλών και διαφορετικών μηνυμάτων οδήγησε τους προγόνους μας στη σύλληψη του «υδραυλικού τηλέγραφου» (4ος αιώνας π.Χ.), μιας εκπληκτικής υδραυλικής συσκευής που απαιτούσε τη χρήση ενός μόνο πυρσού για τη μετάδοση προσυμφωνημένων μηνυμάτων!

Τη μέθοδο περιέγραψε ο Αινείας ο Τακτικός κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στα «Πολιορκητικά» του και όπως μας λέει ο Πολύβιος (στην «Ιστορία» του), ο «υδραυλικός τηλέγραφος» χρησιμοποιήθηκε πρωτίστως για την ταχεία μεταφορά μηνυμάτων στην αχανή αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σε κατάλληλα επιλεγμένα υψώματα λοιπόν, αγγελιοφόροι χρησιμοποιούν ισομεγέθη πήλινα ή μεταλλικά δοχεία με νερό, όπου επιπλέουν πλωτήρες από φελλό λίγο στενότεροι των στομίων, στη μέση των οποίων είναι στερεωμένοι ράβδοι διαιρεμένοι σε ίσα μέρη με αναγραμμένα προσυμφωνημένα μηνύματα, π.χ. «Ήρθαν ιππείς στη χώρα».

Ο χειριστής-«πομπός» δίνει σήμα ανεβάζοντας έναν αναμμένο πυρσό στον χειριστή-«δέκτη» για την αποστολή μηνύματος, περιμένει την ανύψωση του πυρσού του «δέκτη» για επιβεβαίωση και κατόπιν, κατεβάζοντας τον πυρσό, απελευθερώνουν ταυτόχρονα δύο ισομεγέθεις αυλίσκους εκκένωσης των συσκευών τους. Όταν φανεί στη συσκευή του «πομπού» το επιθυμητό μήνυμα, ο χειριστής-«πομπός» ανεβάζοντας τον πυρσό δίνει σήμα στον «δέκτη» για το ταυτόχρονο σταμάτημα της εκροής. Λόγω της ομοιότητας των συσκευών, των στομίων εκροής αλλά και της ίδιας στάθμης του ύδατος, το επιθυμητό προσυμφωνημένο μήνυμα εμφανίζεται στη συσκευή του «δέκτη».

Ο αστρολάβος του Πτολεμαίου



Τα GPS των αρχαίων Ελλήνων ήταν ένα εξαιρετικό αστρονομικό όργανο που απεικόνιζε την ουράνια σφαίρα και χρησιμοποιούνταν για τη μέτρηση του γεωγραφικού μήκους και πλάτους των παρατηρούμενων άστρων από οποιοδήποτε μέρος της Γης, αλλά και για τη μέτρηση της απόστασης Ηλίου-Σελήνης. Αποτελούνταν από επτά ομόκεντρους αρθρωτούς δακτυλίους που έδειχναν μεσημβρινούς, πόλους και ισημερινό, οριζόντιες και κατακόρυφες, την κατεύθυνση του Ηλίου, την ημερήσια περιστροφή της γήινης σφαίρας, τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη των αστέρων, ακόμα και τη σκοπευτική διάταξη.

Ήταν ένα πραγματικό αστρονομικό πολυμηχάνημα που συνόψιζε τη γεωγραφική και αστρονομική γνώση Ελλήνων, Βαβυλωνίων κ.λπ. Ο Πτολεμαίος το περιγράφει αναλυτικά στη σπουδαία «Μαθηματική σύνταξη»…

Η «ιπτάμενη περιστερά» του Αρχύτα



Αρχαία ελληνική τεχνολογία χωρίς πτητικές μηχανές δεν γίνεται! Και η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύτα του Ταραντίνου ήταν η πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή της αρχαιότητας. Αποτελούνταν από ένα ελαφρύ αλλά στιβαρό κέλυφος που είχε τη μορφή περιστεριού και έφερε εσωτερικά την κύστη ενός μεγάλου ζώου.

Η αεροδυναμική περιστερά ήταν τοποθετημένη με το άνοιγμα της κύστης προσαρμοσμένο στο ανοικτό άκρο ενός θερμαινόμενου στεγανού λέβητα (ή μιας ισχυρής εμβολοφόρας αεραντλίας). Όταν η πίεση του ατμού (ή του αέρα) υπερέβαινε τη μηχανική αντοχή της σύνδεσης, η περιστερά εκτοξευόταν και συνέχιζε την πτήση της για μερικές εκατοντάδες μέτρα με τη βοήθεια της ορμής του εξερχόμενου πεπιεσμένου αέρα της κύστης, σύμφωνα με τις αρχές της αεροδυναμικής!
apocalypsejohn.com


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading

Η ανθελληνική στάση του υπουργείου Παιδείας, με την προώθηση 4 βιβλίων «κοινής ιστορίας βαλκανικών χωρών»....


....για την μεθοδική άμβλωση της Ελληνικής ιστορικής μνήμης και εθνικού αποχρωματισμού των Ελλήνων ; ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

24/6/2016

[ο συνωστισμός.......]

Η ανθελληνική στάση του υπουργείου Παιδείας, με την προώθηση 4 βιβλίων «κοινής ιστορίας βαλκανικών χωρών» και της ιστορίας της 6ης τάξεως του Δημοτικού για την μεθοδική άμβλωση της Ελληνικής ιστορικής μνήμης και εθνικού αποχρωματισμού των Ελλήνων ;

Εν περιλήψει το ιστορικό της 6ης τάξεως Δημοτικού και των 4 βιβλίων κοινής ιστορίας των βαλκανικών χωρών του CDRSEE.
Το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού που ήδη διδάσκεται, πίσω από το μεταρρυθμιστικό του περιτύλιγμα, αποτελεί τον «δούρειο ίππο» του οικονομικού φιλελευθερισμού και της νεοταξικής παγκοσμιοποιήσεως. Είναι πρώτη φορά που σχολικά βιβλία συγγράφηκαν έπειτα από διαγωνισμό, τον οποίο προκήρυξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, σύμφωνα με το νέο Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Σπουδών.

Το βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού, έρχεται σε αντίθεση με ομόφωνες αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων, παραποιεί την Ιστορία, απενοχοποιεί τον τουρκικό εθνικισμό, αποσιωπά τις διώξεις των χριστιανικών πληθυσμών και προσβάλλει ιδιαίτερα τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας, Θράκης και Κωνσταντινουπόλεως που υπέστησαν Γενοκτονία.
Στη σελίδα 100 στο παράρτημα 4 με τίτλο : Μικρασία: εκστρατεία και καταστροφή (Ιστορία ΣΤ Δημοτικού Ο.Ε.Δ.Β) εις την τελευταία παράγραφο της σελίδος αναφέρει :

Ένα χρόνο μετά, οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα. Όπου το δράμα του Ελληνισμού στην Σμύρνη εμφανίζεται ως αναχώρηση για διακοπές.

Επίσης εις την ίδια σελίδα 100, δίπλα εις τον χάρτη των κινήσεων του ελληνικού στρατού κατά την διάρκεια της εκστρατείας στη Μικρά Ασία, υπάρχει ένα γλωσσάριο όπου μεταξύ των άλλων λέξεων αναφέρει και το όνομα Κεμάλ Αττατούρκ και λέγει : ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων και μετέπειτα πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας [!!!!!!!!] .
Δηλαδή παρουσιάζεται ο ηθικός αυτουργός της Γενοκτονίας, ως ηγέτης του «απελευθερωτικού» αγώνος των Τούρκων.

Όπου συγγραφείς είναι : Μαρία Ρεπούση – Επίκουρος καθηγήτρια Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης [*α], η Χαρίκλεια Ανδρεάδου - Εκπαιδευτικό Π.Ε., ο

Αριστείδης Πουταχίδη – Εκπαιδευτικό Π.Ε. και ο Αρμόδιος Τσιβάς.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα http://www.see-jhp.org/hw_download.html το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλιώσεως στη Νοτιοανατολική Ευρώπη είναι ένας Μη Κυβερνητικός Οργανισμός Μ.Κ.Ο. ο οποίος χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων και από την USAID, Foundations of Open Society, κυβερνήσεις διαφόρων Ευρωπαϊκών χωρών, καθώς δε και από ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως τα Τσιμέντα Τιτάν, την Εταιρεία Coca-Cola HBN, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, καθώς και την Alpha Bank.

Το «Κέντρου Δημοκρατίας και Συμφιλιώσεως στη Νοτιοανατολική Ευρώπη»έχει εκδώσει μια σειρά τεσσάρων τόμων εναλλακτικής διδασκαλίας τα οποία προωθούνται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γενικά στα βιβλία αυτά στα οποία δήθεν έχει καταγραφεί μια «Κοινή Ιστορία των Βαλκανικών Χωρών», παρατηρείται πως αφανίζεται η Ελληνική ιστορία και επιχειρείται μεθοδικά άμβλωση της Ελληνικής ιστορικής μνήμης και εθνικός αποχρωματισμός των Ελλήνων. Επιπλέον επιχειρείται προετοιμασία για χωρίς αντιδράσεις επιβολή στα Βαλκάνια μια νέας τάξης πραγμάτων, η οποία ευνοεί τους Σλάβους και τους Τούρκους. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο Ρουμάνος και ο Τούρκος που έγραψαν τον α’ τόμο, η Ρουμάνα που έγραψε τον β’ τόμο, ο Βούλγαρος που έγραψε τον γ’ τόμο και η Κροάτισσα που έγραψε το δ’ τόμο έθαψαν κυριολεκτικά την Ελλάδα και την Ελληνική ιστορία.
Λεπτομερέστερη ανάλυση του προβλήματος από τον Ακαδημαϊκό Παναγιώτη Ήφαιστο : [http://www.antibaro.gr/istoria.php καιhttp://www.ifestos.edu.gr/59.htm]

[*α] Η απάντηση για τον συνωστισμό των Ελλήνων στο λιμάνι της Σμύρνης την δίδει ο τότε Αμερικανός Γενικός πρέσβης των Η.Π.Α. σε συνέντευξή του το 1922 εις την εφημερίδα «Ουάσιγκτον Σταρς» :

Οι δηλώσεις για τις σφαγές των Τούρκων από τον Αμερικανό Γενικό πρέσβη στην Σμύρνη εις την εφημερίδα «Ουάσιγκτον Στάρς» το 1922


George Horton
«…Δεν πρέπει ,επίσης, να λησμονούμε ότι αι τουρκικαί σφαγαί κατά τας οποίας άνω του ενός εκατομμύριου(Έλληνες) απωλέσθησαν, είναι σχετικώς πρόσφαται και οι Τούρκοι , μετά των οποίων διαπραγματευόμεθα, είναι, ως επί το πλείστον, οι ίδιοι εκείνοι οι άνθρωποι των οποίων τα χέρια είναι βουτηγμένα εις όλο αυτό το αίμα.

Πρέπει να επιδείξουν κάποιο ίχνος μεταμελείας

και καταλήγων εκφράζω την αγανάκτησιν μου ως Αμερικανού δια τον χαρακτηρισμό του Μουσταφά Κεμάλ ως «Γ. Ουάσιγκτον» της Τουρκίας.
Είναι ένας αρχιδολοφόνος και η δημοκρατία του μια καταισχύνη εδραιωμένη εις το αίμα και συντηρούμενη με τους απαγχονισμούς χιλιάδων συμπατριωτών»

…Οι Τούρκοι ήσαν σύμμαχοι των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και ίσως οι πιο πολύτιμοι. Στην πραγματικότητα όλος ο χρυσός εξαφανίσθηκε απ’ την Τουρκία και είναι πρόδηλο πού θα ήταν δυνατό να πάει. Η Τουρκική Αυτοκρατορία λεηλατήθηκε έναντι σιταριού και άλλων τροφίμων. Πολλές αμαξοστοιχίες φορτωμένες µε τρόφιμα µε την επιγραφή «Berlin» εκινούντο µε μεγάλη συχνότητα προς την Κωνσταντινούπολη απ’ τη Σμύρνη κι από άλλα μακρυνά σημεία… (σ.σ Όσον αφορά την σιδηροδρομική γραμμή Αμβούργο – Βαγδάτη, υπάρχουν εκτενή αποσπάσματα στο έργο του «Morgenthau», που εξηγεί τι ακριβώς ήθελαν να πετύχουν οι Γερμανοί. Την εκμετάλλευση όλων των υδρογονανθράκων…)

Η δημιουργία του Μουσταφά Κεµάλ από μερικές Χριστιανικές χώρες υπήρξε µια απ’ τις πιο ασύνετες, πιο ολέθριες και πιο επικίνδυνες ενέργειες που διέπραξε ποτέ η δυτική διπλωματία, δολοπλοκία και αντιζηλία. Υπάρχει ανάµεσα στους Μωαμεθανούς µια παράδοση ότι ο Τούρκος είναι η «Σπάθη του Αλλάχ», ο «υπερασπιστής του Ισλάμ» και η« μάστιξ εναντίον των απίστων». Επειδή όμως ο Τούρκος είναι διανοητικά ο κατώτερος απ’ τους Μωαμεθανούς, µε κανένα ή το πολύ µε πολύ λίγα απ’ τα χαρίσματα και επιτεύγματα του πολιτισμού και χωρίς πολιτισμένη ιστορία, οι άλλοι μαθητές του Προφήτου δεν τον θεωρούσαν διανοητικά ή ηθικά ίσο τους. 

Μόνο σε ένα ιδιαίτερο σημείο προχώρησε ο Τούρκος πάντοτε ανάλογα µε την εποχή κι αυτό είναι ο τρόπος µε τον οποίο πολεμά. Ίσως είναι το µόνο παράδειγμα ενός μεγάλου και επιστημονικά πολεμικού λαού, ο οποίος δεν είναι μεγάλος σε τίποτε άλλο. Ο Τούρκος καταστρέφει, αλλά δεν οικοδομεί. Ακόμα και οι άλλοι Μωαμεθανοί που είχαν υποταχθεί στην βάναυση και εξοντωτική εξουσία του πάντοτε αγωνίζονταν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτή και συνεργάσθηκαν μαζί του µόνο στην κοινή δράση εναντίον των Χριστιανών.

Το καταλαβαίνω πολύ καλά, απάντησε ο Ταλαάτ, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ανορθώσουμε τη χώρα με τους δικούς μας πόρους και τα δικά μας μέσα. Σκοπός είναι να επωφεληθούμε από τη βοήθεια των Γερμανών…



Henry Morgenthau 

Αποσπάσματα από τον Henry Morgenthau (σ.σ το βιβλίο του έχει πρώτη έκδοση το 1918! Δεν άντεξε να βλέπει αυτά που έκαναν οι Τούρκοι και ζήτησε να φύγει από την Τουρκία… σε κάποια σημεία, σταματά την αφήγηση και λέει δεν μπορώ, να περιγράψω αυτά που έχω δει!)
Τούρκος βουλευτής τον Ιανουάριο του 1914, μου ανέφερε τις λεπτομέρειες της συζητήσεως με τον Ταλαάτ.
-Γιατί παραχωρείτε στη Γερμανία τη διοίκηση της χώρας; Δεν καταλαβαίνετε ότι με την στρατιωτική αποστολή η Γερμανία σκοπεύει να κάνει την Τουρκία αποικία της, όπως έκαναν οι Άγγλοι την Αίγυπτο;

Το καταλαβαίνω πολύ καλά, απάντησε ο Ταλαάτ, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ανορθώσουμε τη χώρα με τους δικούς μας πόρους και τα δικά μας μέσα. Σκοπός είναι να επωφεληθούμε από τη βοήθεια των Γερμανών…

…Ο Λίμαν φον Σάντερς, που είχε έρθει το Δεκέμβριο του 1913, ασκούσε μεγάλη επιρροή στον τουρκικό στρατό… Τον Ιανουάριο του 1914, επτά μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, η θέση της Γερμανίας στον τουρκικό στρατό ήταν η εξής : Ένας Γερμανός στρατηγός αρχηγός του τουρκικού Επιτελείου και άλλος ένας ήταν γενικός επιθεωρητής. Είκοσι Γερμανοί ανώτεροι αξιωματικοί είχαν διοικητικές θέσεις μεγάλης σημασίας και ο γερμανόφιλος Εμβέρ ήταν υπουργός Στρατιωτικών.

Πριν τον πόλεμο… ξεπουλάμε κάτι ξένα ομόλογα …το έχουν ξανακάνει;;;
Ο Βαγγενχάιμ λοιπόν μου είπε ότι ο Κάιζερ ρώτησε επίσημα τον καθένα ξεχωριστά: «Είστε έτοιμος για πόλεμο;» Όλοι απάντησαν «ναι», εκτός από τους επενδυτές. Οι τελευταίοι είχαν πει ότι χρειάζονταν δύο εβδομάδες για να πουλήσουν τις ξένες ομολογίες που κατείχαν και να συνάψουν δάνεια…
Η σύσκεψη έγινε στις 5 Ιουλίου και το τελεσίγραφο της αυστριακής κυβερνήσεως επιδόθηκε στη Σερβίας στις 22 Ιουλίου! Πρόκειται ακριβώς για το διάλειμμα των δύο εβδομάδων που είχαν ζητήσει οι οικονομικοί παράγοντες της Γερμανίας για να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Τα δεδομένα όλων των χρηματιστηρίων δείχνουν ότι οι Γερμανοί τραπεζίτες χρησιμοποίησαν επωφελώς αυτό το χρονικό διάστημα…

…Από την εποχή που οι Γερμανοί κατέστρωσαν τα σχέδιά τους για επέκταση στη Μικρά Ασία, θεωρούν τους Έλληνες αυτής της χώρας εμπόδιο στις βλέψεις τους. Αυτό το εμπόδιο ορθώνεται ως φυσικός φραγμός στο δρόμο των Γερμανών προς τον Περσικό κόλπο, όπως η Σερβία στην Ευρώπη. Όσοι έχουν διαβάσει , έστω κι επιφανειακά, την παγγερμανική φιλολογία, γνωρίζουν τη μέθοδο που προτείνεται για την αντιμετώπιση των πληθυσμών που παρεμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση της Γερμανίας. 

Εννοώ τον εκτοπισμό των κατοίκων. Η βίαιη εξορία ολόκληρων λαών, που μεταφέρονται σα ζώα από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη είναι μέρος του κατακτητικού προγράμματος της Γερμανίας. Η μέθοδος, που είχε εφαρμοστεί στην Πολωνία, το Βέλγιο και τη Σερβία, εφαρμόστηκε με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, όπως θα αφηγηθώ στην Αρμενία. Ενεργώντας με προτροπή της Γερμανίας, η Τουρκία είχε αρχίσει να εφαρμόζει το μέτρο της εκτόπισης στους Έλληνες υπηκόους της στη Μικρά Ασία. Τρία χρόνια αργότερα , ο Γερμανός ναύαρχος Ούζεντομ, που ναυλοχούσε στα Δαρδανέλλια στη διάρκεια του βομβαρδισμού τους – από τον αγγλικό στόλο, μου είπε ότι οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που «είχαν προτείνει πιεστικά να απομακρυνθούν οι Έλληνες από τα παράλια». 

Κατά τον φον Ούζεντομ, τα κίνητρα των Γερμανών ήταν καθαρά στρατιωτικά. Δεν είμαι βέβαιος αν ο Ταλαάτ και οι συνέταιροί του είχαν αντιληφθεί ότι έπαιζαν το παιχνίδι της Γερμανίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι Γερμανοί τους παρότρυναν συνεχώς σε αυτό το εγχείρημα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι χαρακτηριστικά του συστήματος που εφαρμόστηκε στις σφαγές των Αρμενίων. Οι Τούρκοι κυβερνητικοί υπάλληλοι ορμούσαν βάρβαρα στα θύματά τους, τα συγκέντρωναν σε ομάδες και τα οδηγούσαν στα πλοία, χωρίζοντας τα από τις οικογένειές τους και μη επιτρέποντάς τους να τακτοποιήσουν τις ιδιωτικές υποθέσεις τους. Το σχέδιο ήταν να στείλουν τους Έλληνες Οθωμανούς στα νησιά του Αιγαίου…

…Το ότι οι Γερμανοί διήθυναν την επιστράτευση (σ.σ μιλά για πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ολοφάνερο. Οι αποδείξεις είναι πολλές. Αρκούμαι να αναφέρω ότι έκαναν επιτάξεις στο δικό τους όνομα και για τις δικές τους ανάγκες. Έχω στα χέρια μου φωτοαντίγραφο μια αποδείξεως επιταγής, που έχει την υπογραφή του Χούμαν, του Γερμανού ναυτικού ακολούθου. Πρόκειται για την επίταξη ενός φορτίου τσίπουρου. Το έγγραφο έχει ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1914 και αναφέρει «Το φορτίο του ατμοπλοίου «Ντεριντζέ» , για το οποίο μου γράφετε στην επιστολή σας της 26ης τρέχοντος , έχει επιταχθεί από εμένα και την γερμανική κυβέρνηση».
Είναι φανερό ότι η Γερμανία ήταν ο κυρίαρχος στην Κωνσταντινούπολη ακόμα και πριν την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο.

Έλεγχος του Τύπου τότε, φανταστείτε σήμερα…

…»Σύμφωνα με πληροφορίες ανταποκριτών από τα Δαρδανέλλια, φαίνεται ότι οι περισσότερες από τις οβίδες που εκτόξευσαν οι Γάλλοι και οι Άγγλοι στη διάρκεια του τελευταίου βομβαρδισμού ήτο αμερικανικής προελεύσεως.»
Την εποχή εκείνη η γερμανική πρεσβεία είχε τον έλεγχο της «Ικνταμ» και την κατηύθυνε σύμφωνα με τα συμφέροντα της γερμανικής προπαγάνδος. Μια δήλωση όπως η η παραπάνω, που θα ενσταλαζόταν στα μυαλά ευεπηρέαστων και φανατικών Τούρκων, θα μπορούσε να έχει τραγικά αποτελέσματα. Έτσι, αποφάσισα να αποταθώ στον άνθρωπο που θεωρούσα κύριο υπεύθυνο γι’ αυτή την επίθεση. Τον Γερμανό πρεσβευτή.

Στην αρχή ο Βάγγενχαιμ με διαβεβαίωσε για την αθωότητά του. Ήταν πράος σαν παιδάκι, καθώς διαμαρτυρόταν, λέγοντας ότι δεν είχε ιδέα για το όλο ζήτημα. Του επέστησα την προσοχή στο γεγονός ότι τα γραφόμενα της «Ικντάμ» ήταν σχεδόν ταυτόσημα με τα όσα μου είχε πει ο ίδιος πριν από λίγες μέρες και ότι η εφημερίδα σε ορισμένα σημεία επαναλάμβανε από λέξη τα λεγόμενά του.
«Ή γράψατε το άρθρο ο ίδιος» του είπα «ή καλέσατε τον αρθρογράφο και του δώσατε την κεντρική ιδέα».

Ο Βαγγενχάιμ κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πλέον λόγος να αρνείται.
«¨Λοιπόν» είπε ρίχνοντας το κεφάλι του προς τα πίσω, «τι σκοπεύετε να κάνετε για αυτό;»

Η στάση του με ερέθισε και αποφάσισα να περάσω στην αντεπίθεση.

“Θα σας πω τι πρόκειται να κάνω και νομίζω ότι θα τα καταφέρω να πραγματοποιήσω τις απειλές μου. Ή θα σταματήσετε να υποκινείται αντιαμερικανικά αισθήματα στην Τουρκία ή θα ξεκινήσω κι εγώ μια εκστρατεία υποκινήσεως αντιγερμανικών αισθημάτων σ’ αυτή τη χώρα”.
“Ξέρετε βαρόνε το έδαφος σ’ αυτή τη χώρα είναι πολύ γλυστερό κάτω από τα πόδια σας. Γνωρίζετε ότι στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί είναι πιο δημοφιλείς εδώ, από εσάς. 

Ας υποθέσουμε πως βγαίνω έξω και λέω στους Τούρκους ότι απλώς τους χρησιμοποιείτε για τους δικούς σας σκοπούς ότι δεν τους βλέπετε σαν συμμάχους, αλλά σαν πιόνια (σ.σ για αυτό ονομάσαμε την Τουρκία χτες ως πιόνι!!!) στο παιχνίδι που παίζετε. Υποκινώντας αντιαμερικανικά αισθήματα αγγίζετε την πιο ευαίσθητη χορδή μου. Εκθέτετε τα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στις επιθέσεις των Τούρκων. Κανείς δεν ξέρει τι είναι ικανοί να κάνουν οι τελευταίοι αν πειστούν ότι οι συγγενείς τους σκοτώνονται από αμερικανικές σφαίρες. Αν δεν σταματήσετε αμέσως, θα γεμίσω σε τρεις εβδομάδες όλη την Τουρκία με μίσος κατά των Γερμανών. Θα είναι μία μάχη ανάμεσά μας και είμαι έτοιμος να την δώσω”.

Η στάση του Βαγγενχάιμ άλλαξε αμέσως. Γύρισε, έβαλε το χέρι του στον ώμο μου και πήρε ένα συμβιβαστικό, σχεδόν τρυφερό ύφος.
«Ελάτε ας συμφιλιωθούμε» είπε. «Βλέπω πως έχετε δίκιο. Βλέπω ότι παρόμοιες επιθέσεις θα μπορούσαν να θίξουν τους φίλους σας τους ιεραποστόλους. Σας υπόσχομαι ότι θα σταματήσουν.»

Από εκείνη τη μέρα, ο τουρκικός τύπος, δεν έκανε ούτε την παραμικρή εχθρική νύξη για τις Η.Π.Α. Ο απότομος τρόπος που σταμάτησαν οι επιθέσεις μου απέδειξε οι Γερμανοί είχαν επιβάλλει και στην Τουρκία ένα από τα πιο αγαπημένα τους τεχνάσματα. Τον απόλυτο κυβερνητικό έλεγχο του Τύπου !

Όπως επίσης το ακόλουθο Τουρκικό έγγραφο :

Έγγραφο αποκαλύπτει τα χυδαία ψεύδη του συνωστισμού της Σμύρνης το 1922 !


Έγγραφο - διαταγή του Διοικητού της Σμύρνης, σε Οθωμανική γραφή, μεταφρασμένο από Σύλλογο Ελλήνων Μικρασιατών.
Το πρωτότυπο Φυλάσσεται στα Ιστορικά Αρχεία της Άγκυρας, το παρόν τρίπτυχο ανήκει στό Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου.

ΠΗΓΗ http://pirforosellin.blogspot.gr/2016/06/4.html?spref=fb

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Το άγνωστο ιερό του Διός στην κορυφή του Υμηττού


Πολλές φορές έχουμε περάσει από εκεί, αλλά ποτέ δεν μας πέρασε το μυαλό ότι εκεί μπορεί να «κρύβεται» ένα ιερό του Υψίστου Θεού των Ελλήνων, του Διός!

Κοντά στον Εύζωνα, την υψηλότερη κορυφή του βουνού, βρέθηκε το ιερό του Υμηττίου Διός στο οποίο αναφέρεται ο Παυσανίας. Ο Παυσανίας αναφέρει βέβαια ότι στον Υμηττό υπήρχε επίσης προς τιμήν του Δία και δεύτερο ιερό αφιερωμένο στον Όμβριο Δία, τον γνωστό Ναό του Ομβρίου Διός και του Προοψίου Απόλλωνος που βρίσκεται στα ανατολικά του Υμηττού στο Κορωπί.

Σύμφωνα με το mthymettosgreece αρχαιολογικός χώρος είναι γύρω από ένα φυσικό βύθισμα περίπου 900 μέτρων από την κορυφή του βουνού και λίγο νοτιότερα από το πάρκο των μεγάλων κεραιών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών που υπάρχει σήμερα στην περιοχή της κορυφής.

Η ορατότητα από μέσα στο βύθισμα είναι περιορισμένη αφού εμποδίζεται από τα απότομα τοιχώματά του. Έξω, αλλά μόνο προς τα δυτικά, έχει κανείς ανεμπόδιστη θέα όλου του αργοσαρωνικού και της βόρειας Πελοποννήσου ενώ αντίθετα προς τα ανατολικά η θέα περιορίζεται από το χαμηλό γειτονικό ύψωμα.



Οι πρώτες έρευνες στο χώρο διενεργήθηκαν από τον Carl Blegen το 1923 και 1924 και αργότερο, το 1939 και 1940, από τον ίδιο και τον Rodney Young. Ο πόλεμος διέκοψε τις τελευταίες αυτές έρευνες.

Ο χώρος ταυτοποιήθηκε ως ένα ιερό προς τιμήν του Διός με βάση τα όστρακα αγγείων που έφεραν αφιερώσεις στο Θεό. Μία μάλιστα ανέφερε το όνομα Σήμειος Δίας.

Έξω και ακριβώς δυτικά του βυθίσματος αποκαλύφθηκε η βάση ενός τετραγωνικού οικήματος με μήκος πλευράς 5,8 μ. Το πλάτος του βορείου και του ανατολικού τοίχου ήταν γύρω στα δύο μέτρα ενώ αυτό των δύο άλλων, σημαντικά λεπτότερων πλευρών στα 0,80 μ. Στη νοτιοδυτική γωνία βρέθηκαν δύο ή τρεις “πλάκες”. Μια χαλαρή στοίβα από πέτρες, δίπλα στον ανατολικό τοίχο του οικήματος, θεωρήθηκαν τα υπολείμματα βωμού προς τιμήν του Διός.

Μακρύτερα στα βόρεια, ανακαλύφθηκαν δύο παράλληλα θεμέλια μιας τρίτης πέτρινης δομής. Η απόσταση των δύο θεμελίων ήταν 2 μέτρα ενώ το μήκος τους 5 μέτρα. Το κτήριο αυτό ήταν μάλλον βωμός προς τιμή του Ηρακλέους όπως άλλωστε δηλώνουν ένα όστρακο και μια πέτρινη επιγραφή που βρέθηκαν μέσα σε αυτό.

Μέσα στο βύθισμα βρέθηκαν τα θεμέλια μιας άλλης κυκλικής δομής, διαμέτρου περίπου 2,8μ. Ο Merle Langdon 1976 υποστήριξε ότι το κτήριο ήταν αποθέτης αναθημάτων ενώ άλλοι θεωρούν ότι η κατασκευή ήταν ομοίωμα σιτηραποθήκης που συμβόλιζε επιτυχημένες σοδειές με τη βοήθεια των βροχών του Δία.

Στο σχέδιο αποτυπώνονται τα τρία κτήρια.



Πήλινα αγγεία από την πρωτογεωμετρική περίοδο (1.050 -900 πΧ.) μέχρι τον 6o αιώνα ήταν διασκορπισμένα σε όλο το χώρο αλλά σε μεγαλύτερους αριθμούς στο βύθισμα, πλησίον του τρίτου κτηρίου, και κοντά στο πρώτο. Σωροί τέφρας και κοκκάλων βρέθηκαν μεταξύ των αγγείων όμως κανένα αγγείο δεν εμφάνιζε ενδείξεις καύσης. Τα πήλινα αντικείμενα μέσα στο βύθισμα δεν ήταν στρωματοποιημένα. Όλα οδήγησαν, όπως είπαμε παραπάνω, τον Merle Langdon στο συμπέρασμα ότι το βύθισμα χρησιμοποιήθηκε ως πρόχειρη αποθήκη στο οποίο τοποθετούσαν αναθήματα που συνδέονταν ενέργειες στα άλλα κτήρια.

Όμως ο χρόνος ανέγερσης των κτηρίων δεν μπορεί να προσδιορισθεί επακριβώς. Ίσως να κτίστηκαν τον 8ο ή 7ο αιώνα π.Χ. για να εξυπηρετήσουν τον μεγάλο αριθμό των επισκεπτών της περιόδου, όπως φαίνεται από τον μεγάλο αριθμό των οστράκων.

Πράγματι αν συνδέσει κανείς την “κίνηση” στο ιερό με τα όστρακα της αντίστοιχης περιόδου τότε το ιερό ζει την ακμή του στην πρώιμη γεωμετρική περίοδο.

Ειδικότερα ανευρέθηκαν 69 όστρακα της όψιμης πρωτογεωμετρικής, 589 της πρώιμης γεωμετρικής έως τον 7ο αι, 109 τον 6ο αι. και πολύ μικρός αριθμός τον 5ο – 4ο αι. Από τη ρωμαϊκή εποχή βρέθηκε ένας σημαντικός αριθμός λυχνιών.

Ο Παυσανίας αναφέρεται και σε ένα άγαλμα του Δία στον Υμηττό. Μάλλον πρόκειται για άγαλμα που τοποθετήθηκε στο χώρο για να δηλώνει το ιερό σε μια επόμενη περίοδο όταν ο βωμός είχε πάψει να χρησιμοποιείται συχνά. Η βάση του αγάλματος βρέθηκε μέσα στο κοίλωμα. Οι πρώτοι ανασκαφείς την έθαψαν μέσα στο κοίλο αλλά οι επόμενοι ανασκαφείς δεν την βρήκαν.

Ο Μerle Langdon πιστεύει ότι το ιερό είναι αφιερωμένο στον Όμβριο Δια αμφισβητώντας τα ταυτοποίηση του Κοτζιά με ιερό στο λόφο του Προφήτη Ηλία. Κύρια ένδειξη κατά την άποψή της είναι το γεγονός ότι όλα τα όστρακα που βρέθηκαν σε αυτό προέρχονται από αντικείμενα που συνδέονται με τη βροχή. Βρέθηκε βέβαια επίσης και ένα όστρακο με το όνομα Σήμειος Δίας.



Ο S. D. Lambert αναλύει μια επιγραφή σε μαρμάρινη στήλη του αρχαίου δήμου της Ερχιάς – στα σημερινά Σπάτα – στην οποία περιλαμβάνει το ημερολόγιο των μηνιαίων θυσιών των κατοίκων της πόλης. Από το ημερολόγιο προκύπτει ότι οι Ερχιείς πραγματοποιούσαν στην κορυφή του Υμηττού το μήνα Θαργηλίονα (Θαργηλίων, 11ος μήνας, 16 Μαΐου – 15 Ιουνίου) θυσίες προς τιμή του Επάκριου Δία. Πιθανώς οι θυσίες να γίνονταν στο βωμό που αναφέρθηκε παραπάνω.

Η μελέτη των ευρημάτων του ιερού απαντά στο σημαντικό ερώτημα σχετικά με το χρόνο εισαγωγής της γραφής με αλφάβητο στην Αττική. Όπως λέχθηκε προηγουμένως οι έγγραφες αφιερώσεις προς τον θεό ήταν πάνω σε όστρακα από κύπελλα συγκεκριμένου τύπου και ειδικότερα κύπελλα μιας λαβής Φαληρικής μορφής και σε σκύφους βαθείς σε σχέση με τη διάμετρο τους. Τα αντικείμενα αυτά αποδεδειγμένα κατασκευάζονταν στην Αττική στο τέλος του 8ου αιώνα και αρχές του 7ου αι. π.Χ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η γραφή με αλφάβητο άρχισε στην Αττική την περίοδο αυτή.

Στις νεότερες περιόδους και για πολλά χρόνια το κοίλωμα χρησιμοποιήθηκε ως στάνη. Τα θεμέλια των δύο κτηρίων, εκτός του βυθίσματος, καταστράφηκαν κατά την κατασκευή της ασφάλτου που οδηγεί στη βάση της αεροπορίας στην κορυφή του Εύζωνα. Ομοίως η κατασκευή μέσα στο βύθισμα εξαφανίστηκε κάτω από σωρούς από πέτρες.

Θα λέγαμε ότι η αδιαφορία του κράτους, πάνω απ’όλα, αλλά και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), θα μας έκανε εντύπωση, αλλά όχι δεν μας κάνει. Αντιθέτως μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Δυστυχώς ότι δεν έχει τουριστικό ενδιαφέρον καταδικάζεται στην λήθη και στην εγκατάλειψη.

Ηλίας Σιατούνης, crashonline.gr

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Μηχανισμός των Αντικυθήρων: Συγκλονιστικές αποκαλύψεις


09-06-2016

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων κατασκευάστηκε στα 150-100 π.Χ. και τα 82 θραύσματα βρέθηκαν στον βυθό της θάλασσας όταν σφουγγαράδες από τη Σύμη εντόπισαν το περίφημο «Ναυάγιο των Αντικυθήρων»
Συντάκτης: Βασιλική Τζεβελέκου – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

«Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι τόσο σημαντικός για την εξέλιξη της τεχνολογίας, όσο και η Ακρόπολη για την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής» έχει πει ο Γιάννης Σειραδάκης, καθηγητής Φυσικής στο ΑΠΘ.

Η μελέτη του ξεκίνησε από τις πρώτες δεκαετίες του 1900 και πλέον γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας ότι πρόκειται για αστρονομικό όργανο υψηλής τεχνολογίας, που χρησίμευε για τον ακριβή υπολογισμό της θέσης του Ηλιου, της Σελήνης, των πλανητών (Ερμής, Αφροδίτη, Αρης, Δίας, Κρόνος), είχε ζωδιακό ημερολόγιο, προέβλεπε τις εκλείψεις της Σελήνης σε βάθος χρόνου 18 ετών και προσδιόριζε τις ημερομηνίες τέλεσης των αρχαίων αγώνων. Θεωρείται ο πρώτος υπολογιστής του κόσμου.


Επιγραφές με ρόλο εγχειριδίου χρήσης Επιγραφές με ρόλο εγχειριδίου χρήσης |

Μετά τις τελευταίες πολυετείς έρευνες οι επιστήμονες, φυσικοί, μαθηματικοί, ερευνητές, επιγραφολόγοι, φιλόλογοι είναι σε θέση να γνωρίζουν περισσότερα από ποτέ για τη λειτουργία και τη χρήση του.



Και αυτό, αφενός γιατί κατάφεραν να δουν με ακτινογραφίες το εσωτερικό του (χάρη στον ειδικό τομογράφο που κατασκευάστηκε επί τούτου, έχει βάρος 12 τόνους και κόστος 1 εκατομμύριο ευρώ) και, αφετέρου, γιατί διάβασαν στο σύνολό τους τις «κρυμμένες» επιγραφές που αφορούν τη χρήση του οργάνου και παρέμεναν άγνωστες για 2.000 χρόνια. Είναι γραμμένες σε πλάκες χαλκού με ελληνικούς χαρακτήρες και δεν ξεπερνούν το 1,5-2 χιλιοστά…
«Αν είχαν σωθεί όλες, θα λύνονταν οι απορίες μας. Ο κατασκευαστής του έχει χαράξει τα πάντα σε αυτές και μάλιστα στην προστακτική», έχει πει ο φυσικός Γιάννης Μπιτσάκης. Ο Μηχανισμός έκλεινε με δύο πλάκες και εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο μέρος των επιγραφών, ένα είδος συνοδευτικού εγχειριδίου χρήσης.
Υπολογίζεται ότι σώζεται το ένα τρίτο των επιγραφών και σήμερα η ειδική ομάδα μελέτης του Μηχανισμού έχει διαβάσει το 99%. «Μαζί με το εγχειρίδιο υπάρχει όλη η αστρονομική θεωρία που συνοδεύει τον Μηχανισμό. Ενα αστρονομικό σύγγραμμα που περιγράφει την κίνηση του Ηλιου, των πλανητών.

»Eίμαστε σε θέση να διαβάζουμε ολόκληρες φράσεις και παραγράφους, άρα να εμβαθύνουμε. Το κείμενο που περιγράφει τις εκλείψεις είναι εκπληκτικό. Δεν έχει βρεθεί ανάλογο πρωτότυπο με βάση το μέγεθος, το χρώμα, την κατεύθυνση των εκλείψεων.

Οπως και το κείμενο της πλήρους κίνησης των πέντε πλανητών, που επιμελήθηκε ο Μέμος Τσιλίκας, και μας αποδεικνύει ότι ο Μηχανισμός ήταν και πλανητάριο» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Μπιτσάκης, μέλος της ομάδας.

Ο Μηχανισμός κατασκευάστηκε στα 150-100 π.Χ. και τα 82 θραύσματα βρέθηκαν στον βυθό της θάλασσας όταν σφουγγαράδες από τη Σύμη εντόπισαν το περίφημο «Ναυάγιο των Αντικυθήρων».

Το περίπλοκο όργανο αστρονομίας αποτελείται από οδοντωτούς τροχούς, δείκτες, άξονες και επιγραφές. Μια μανιβέλα στο κέντρο δίνει την κίνηση. Στο μπροστινό μέρος υπάρχει το «Χρυσούν Σφαίριον», ο Ηλιος, και σε άσπρο μαύρο η Σελήνη, που κινούνται γύρω από δύο κλίμακες.

Στο εσωτερικό υπάρχει αιγυπτιακό ημερολόγιο με μήνες στα ελληνικά και η κλίμακα των 365 ημερών, η πρώτη που βρίσκουμε χαραγμένη. Στο πίσω μέρος είναι χαραγμένο το ζωδιακό ημερολόγιο. Με την κίνηση, δίνεται η δυνατότητα παρακολούθησης των φάσεων της Σελήνης στο παρόν, το παρελθόν αλλά και το μέλλον.

Σημαντικές πληροφορίες αντλούνται από τους μήνες που ταυτίζονται με το κορινθιακό ημερολόγιο (5ος-6ος αι. π.Χ.) και στη συνέχεια με τις αποικίες της Κορίνθου.

Με τη σειρά που εμφανίζονται στον Μηχανισμό τούς συναντάμε στο ημερολόγιο της πόλης Ταυρομένιον, που δεν είναι άλλη από τη σημερινή Ταορμίνα, στη Σικελία. Λίγο πιο πάνω ήταν οι Συρακούσες, όπου έζησε ο Αρχιμήδης, ο σπουδαίος Ελληνας μαθηματικός, φυσικός, μηχανικός, εφευρέτης και αστρονόμος.

Ο δείκτης της μικρής κλίμακας έδειχνε το έτος τέλεσης των αγώνων και εκεί περιφερικά υπάρχουν οι λέξεις Ολυμπία, Νεμέα, Ισθμια, Πύθια, ΝΑΑ που είναι η Δωδώνη, ενώ εσωτερικά, σε κάθε τεταρτημόριο, αναγράφονται τα έτη του τετραετούς ολυμπιακού κύκλου.

Καθώς η ενάλια αρχαιολογική έρευνα στα Αντικύθηρα βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες η ομάδα μελέτης εύχεται οι αρχαιολόγοι-δύτες να εντοπίσουν κάποια από τα θραύσματα, τα γρανάζια, τα μηχανικά τμήματα του Μηχανισμού, που σώθηκε έστω και μερικώς χάρη σ’ αυτό το ναυάγιο.


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου

Continue reading

Αρχαία Θαύματα της Μηχανικής: Πέντε από τις μεγαλύτερες πέτρες που έχουν «κοπεί» στην αρχαιότητα 


Αρχαία Θαύματα της Μηχανικής

Ενώ πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι οι πολιτισμοί που ζούσαν χιλιάδες χρόνια πριν στην Γη δεν ήταν εξελιγμένοι και ικανοί για πολλά πράγματα, η αλήθεια είναι ότι είχαν απίστευτες γνώσεις που τους επέτρεπαν να δημιουργήσουν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα του πλανήτη μας. Πώς το έκαναν αυτό παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο που οι ερευνητές δεν μπορούν να εξηγήσουν.

Από την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και την Αμερική, σχεδόν όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν τη δυνατότητα να μεταφέρουν θεόρατα βράχια με ακρίβεια σε μεγάλες αποστάσεις και να τα χαράξουν και τοποθετήσουν στη θέση τους, σαν σύγχρονοι μηχανικοί.

Σε αυτό το άρθρο, θα ρίξουμε μια ματιά στις πέντε από τις μεγαλύτερες πέτρες που έφτιαξαν ποτέ στα αρχαία χρόνια.
Οι Κολοσσοί του Μέμνονα



Οι μαγευτικοί Κολοσσοί του Μέμνονα είναι ίσως τα λιγότερο γνωστά αρχαία θαύματα της αρχαίας αιγυπτιακής μηχανικής. Τα δύο γιγαντιαία αγάλματα κατασκευάστηκαν από ένα ενιαίο κομμάτι πέτρας το κάθε ένα. Είχαν τοποθετηθεί και ήταν προσανατολισμένα προς την ανατολή του Ηλίου κατά τη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή εξορύχθηκαν στο El-Gabal, και μεταφέρθηκαν 430 μίλια μέσω ξηράς, δεδομένου ότι ήταν πολύ βαριά για να μεταφερθούν από τον Νείλο.

Τα αγάλματα χτίστηκαν προς τιμήν του Φαραώ Αμενχοτέπ ΙΙΙ πριν 3.500 χρόνια, και έχουν σταθεί στη νεκρόπολη στις αρχαίες Θήβες, δυτικά του ποταμού Νείλου.
Ο Ημιτελής Οβελίσκος του Ασουάν



Ο Ημιτελής Οβελίσκος του Ασουάν είναι περισσότερο από δύο φορές το μέγεθος κάθε γνωστού οβελίσκου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Μετρά ένα εντυπωσιακό μήκος 42 μέτρα και το βάρος του υπολογίζετε κοντά στους 1.200 τόνους.

Πιστεύεται ότι οι αρχαίοι εγκατέλειψαν τους οβελίσκους, όταν εμφανίστηκαν φυσικά κατάγματα στις πλευρές του.

Η κάτω πλευρά του οβελίσκου εξακολουθεί να συνδέεται με το φυσικό βράχο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο ημιτελής οβελίσκος του Ασουάν είναι η μεγαλύτερη λαξευτή πέτρινη κατασκευή της αρχαιότητας, στο ίδιο επίπεδο με το ημιτελή ομόλογό του στο Μπάαλμπεκ, στο σύγχρονο Λίβανο.
Μπάαλμπεκ «η πέτρα του Νότου»



Μαζί με τον ημιτελή οβελίσκο του Ασουάν, η «πέτρα του Νότου» στο Μπάαλμπεκ είναι δύο από τις μεγαλύτερες πέτρες στήθηκαν ποτέ στην αρχαιότητα.

Ενώ το ακριβές βάρος της πέτρας ποικίλει στους ερευνητές μερικοί έχουν προτείνει ένα εντυπωσιακό βάρος περίπου 2.000 τόνων.

Οι εκτιμήσεις αυτές θεωρούνται ρεαλιστικές από πολλούς ερευνητές, οι οποίοι έχουν προτείνει ότι η «πέτρα του Νότου» στο Baalbek είναι περίπου 1.300 τόνους.

Η Πέτρα του Νότου παραμένει προσκολλημένη στο βράχο, ακριβώς όπως και ο ομόλογό της στο Ασουάν της Αιγύπτου.
Le Grand Menhir Brisé



Αυτή η καταπληκτική πέτρα ήταν πιστεύεται ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μεγαλιθικά μνημεία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Σήμερα, ο γίγαντας του Μενίρ είναι κατακερματισμένες σε τέσσερα κομμάτια, τα οποία παραμένουν στο έδαφος. Το Le Grand Menhir είναι στην πραγματικότητα μία από τις συνολικά τρεις δομές που βρέθηκαν στο χώρο Locmariaquer.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, όταν ο γίγαντας του Μενίρ ήταν πλήρης, το βάρος κυμαίνονταν 355 έως 400 τόνους, με ύψος πάνω από 20 μέτρα.
Το μνημείο ναός του Φαραώ Ραμσή ΙΙ



Αυτή είναι άλλη μία αρχαία τοποθεσία στην Αίγυπτο που προκάλεσε μεγάλο σεβασμό μεταξύ των κατασκευαστών, των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών.

Το μνημείο ναό του Φαραώ Ραμσή ΙΙ είναι άλλο ένα κομμάτι των στοιχείων της αρχαίας αιγυπτιακής εφευρετικότητας.

Σήμερα μόνο θραύσματα παραμένουν από τη βάση του κορμού του μεγαλοπρεπή αγάλματος του Ραμσή.

Με ένα συγκλονιστικό βάρος 1000 τόνων, αυτό το απίστευτο αρχαίο άγαλμα είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν την ικανότητα και τις γνώσεις για να κόψουν να μεταφέρουν και να χειριστούν εξαιρετικά βαριά και δύσκολα υλικά.

Η πέτρα που χρησιμοποιείται για το άγαλμα του Ραμσή ΙΙ μεταφέρθηκε πάνω από 170 μίλια στην τρέχουσα θέση της, στις αρχαίες Θήβες.

Αναστάσιος Ντίνος


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading