Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΩΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΩΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Φαίνεται μια κανονική άμμος - Όταν όμως ξεκίνησε να σκάβει, συνέβη κάτι φανταστικό!

Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Μαρόκο δύο άνδρες κατέλαβαν τη φυσική ομορφιά των αμμόλοφων της χώρας. Έβγαλαν το παιδί που κρύβουν μέσα τους και αποφάσισαν να παίξουν με τους αμμόλοφους. Αλλά αυτό που συνέβη λίγο αργότερα ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακό.
Continue reading

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Κατάρρευση ηφαιστείου δημιούργησε τσουνάμι 180 μέτρων!

Τα αποτελέσματα της καταστροφής είναι ακόμα ορατά σε αυτό το ηφαιστειογενές νησί του Πράσινου Ακρωτηρίου: η μία πλευρά του ηφαιστείου λείπει, στη θέση της μόνο μια μεγάλη γεωλογική ουλή.

Σε ένα άλλο νησί, 55 χιλιόμετρα μακριά, ογκόλιθοι των 700 τόνων δείχνουν να έχουν μετακινηθεί μυστηριωδώς 200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τι συνδέει τα δύο νησιά;

Μια κατολίσθηση βιβλικών διαστάσεων που σήκωσε τσουνάμι 200 μέτρων, ένα από τα μεγαλύτερα στο γεωλογικό αρχείο, προτείνει νέα μελέτη στη διαδικτυακή έκδοση του Science.


Η κατάρρευση

Η κατολίσθηση συνέβη πριν από 73.000 χρόνια στο νησί Φόγκο, έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής, στην πραγματικότητα ένα ηφαίστειο που ορθώνεται σήμερα σε ύψος 2.829 μέτρων και εκρήγνυται τακτικά, περίπου κάθε 20 χρόνια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι, κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν, ο μισός ηφαιστειακός κώνος κατέρρευσε -τα πετρώματα από τα οποία αποτελούνταν βρίσκονται σήμερα πεταμένα στο βυθό. Αυτό για το οποίο δεν ήταν βέβαιοι οι γεωλόγοι είναι το εάν η πλαγιά κατέρρευσε ολόκληρη απότομα, ή αν διαλύθηκε σταδιακά, σε μια σειρά μικρότερων κατολισθήσεων.

Η νέα έρευνα, την οποία υπογράφει διεθνής ομάδα ερευνητών, καταλήγει στην εξήγηση ότι ολόκληρη η πλαγιά, περίπου 160 κυβικά χιλιόμετρα βράχου, έπεσε με τη μία στη θάλασσα. Οι μάρτυρες αυτού του καταστροφικού συμβάντος βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο Σαντιάγο, ένα άλλο νησί στο αρχιπέλαγος του Πράσινου Ακρωτηρίου. Οι ερευνητές παραξενεύτηκαν από ογκόλιθους, ορισμένοι από τους οποίους έχουν μέγεθος φορτηγού και βάρος 770 τόνους, οι οποίοι βρίσκονται διάσπαρτοι μέσα στο νησί, ακόμα και σε υψόμετρο 200 μέτρων και σε απόσταση 600 μέτρων από τις ακτές.


Οι ογκόλιθοι στο νησί Σαντιάγο διαφέρουν από τη γεωλογία του τοπίου (Πηγή: Ricardo Ramalho / University of Bristol)

Οι γιγάντιοι βράχοι μοιάζουν αταίριαστοι σε ένα τοπίο από φρέσκα ηφαιστειακά πετρώματα, λένε οι ερευνητές. Μοιάζουν όμως με τους ασβεστόλιθους και τους βασάλτες που βρίσκονται στην άκρη του νησιού. Η μόνη ρεαλιστική εξήγηση που μπόρεσε να δώσει η ερευνητική ομάδα είναι ότι οι ογκόλιθοι βρίσκονταν κάποτε στις απόκρημνες ακτές του νησιού και μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του από κάποιο γιγάντιο τσουνάμι. Με βάση την ενέργεια που θα απαιτούνταν για να συμβεί κάτι τέτοιο, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι το κύμα πρέπει να είχε τουλάχιστον 180 μέτρα ύψος και να έφτασε σε υψόμετρο τουλάχιστον 200 μέτρων καθώς κατέκλυζε τα υψώματα του Σαντιάγο.

Για να χρονολογήσουν το συμβάν, οι ερευνητές εξέτασαν τους ογκόλιθους και μέτρησαν την περιεκτικότητα σε ήλιο-3, ένα ισότοπο του αερίου ήλιου που παράγεται από την πρόσκρουση κοσμικών ακτίνων όταν ο βράχος είναι εκτεθειμένος. Αυτό έδωσε μια ηλικία 73.000 ετών, εντός του ορίου των ηλικιών που είχε δώσει μια προηγούμενη μελέτη για την κατολίσθηση ή τις κατολισθήσεις, πριν από 65 έως 124 χιλιάδες χρόνια.

Τα τσουνάμι

Ένα κύμα ύψους 180 μέτρων μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αν σκεφτεί κανείς ότι τα τσουνάμι που σάρωσαν τον Ινδικό το 2004 και την Ιαπωνία το 2011 δεν ξεπερνούσαν τα 40 μέτρα. Κι όμως, στο πρόσφατο παρελθόν έχουν καταγραφεί πολύ μεγαλύτερα κύματα. Το ρεκόρ ανήκει στο συμβάν της 9ης Ιουλίου 1958, όταν ένας σεισμός έριξε 90 εκατομμύρια τόνους βράχου στον απομονωμένο κόλπο Λιτούγια της Αλάσκας: το κύμα που έσκασε στην απέναντι πλαγιά έφτανε σε ύψος τον απίστευτο αριθμό των 550 μέτρων.

Υπάρχει βέβαια μια σημαντική διαφορά: τα τσουνάμι της Αλάσκα και του νησιού Φόγκο, ξεκίνησαν από τοπικές κατολισθήσεις, ουσιαστικά σημειακές πηγές στον χάρτη. Αντίθετα, τα τσουνάμι του Ινδικού και της Ιαπωνίας προκλήθηκαν από τη μετατόπιση του βυθού σε μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων, και η καταστροφική ενέργειά τους έφτασε πολύ μακρύτερα. Ενδεχόμενη νέα κατολίσθηση στο Φόγκο δεν θα είχε τόσο μεγάλες συνέπειες, θα κατέστρεφε όμως και πάλι το απέναντι νησί του Σαντιάγο, με πληθυσμό 250.000 ανθρώπων.

Το ηφαίστειο του Φόγκο εξερράγη για τελευταία φορά πέρυσι, με αποτέλεσμα να καταστραφούν κτήρια και να εκτοπιστούν 1.200 άνθρωποι. Όπως σχολιάζει ο Ροκάρντο Ραμάλο, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, «οι κάτοικοι του Πράσινου Ακρωτηρίου έχουν σήμερα να ανησυχούν για το πώς θα ξαναφτιάξουν τις ζωές τους μετά την τελευταία έκρηξη. «Το Φόγκο όμως μπορεί να καταρρεύσει και πάλι, γι΄αυτό και πρέπει να επαγρυπνούμε».

 tovima
5/10/2015 


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ..ΕΔΩ...  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Continue reading

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Η πιο εντυπωσιακή έκρηξη ηφαιστείου που έχεις δει ποτέ!

Το ηφαίστειο Calbuco στην Χιλή ήταν ανενεργό από το 1972. Μέχρι που συνέβη αυτό.



ΠΗΓΗ

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου! 
Continue reading

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Εντυπωσιακή ...έκρηξη για την κατασκευή σήραγγας!

Στο "τρύπημα" της Κλόκοβας, για να κατασκευαστεί η μεγαλύτερη σήραγγα της Ιονίας Οδού που θα διαπερνά την Παλιοβούνα, προχωρά η Ιόνια Οδός.

Η διάνοιξη άρχισε και επισήμως εδώ και κάποιες εβδομάδες, με την σήραγγα που θα δημιουργηθεί να έχει μήκος 2,9 χιλιόμετρα.

Να τονιστεί ότι οι εργασίες για να σπάσει το βουνό γίνονται με εκρηκτικά, καθώς το πέτρωμα είναι σκληρό.

Η έκρηξη διέκοψε την κυκλοφορία στην Εθνική οδό Αντιρρίου-Ιωαννίνων για πάνω από μια ώρα.



ΠΗΓΗ

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Continue reading

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

11 φωτογραφίες από την έκρηξη του ηφαιστείου στη Χιλή που κόβουν την ανάσα.

Το ηφαίστειο Καλμπούκο, σε υψόμετρο 2.000 μέτρων, στη Χιλή, «ξύπνησε» τις τελευταίες ώρες, προκαλώντας το φόβο, αλλά και  δέος μπροστά στη δύναμη της φύσης…

Περίπου 4.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στις περιοχές Πουέρτο Μοντ και Πουέρτο Βάρας, ενώ και οι αρχές της Αργεντινής προειδοποίησαν τους κατοίκους και για τους κινδύνους από την ηφαιστειακή στάχτη.
Οι φωτογράφοι που έσπευσαν στην περιοχή απαθανάτισαν την άγρια ομορφιά του ηφαιστείου και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό.























































































ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου! 
Continue reading

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ -Η ΝΑΣΑ και δεκάδες καθηγητές επιβεβαιώνονται!

Η ΝΑΣΑ και ΔΕΚΑΔΕΣ καθηγητές ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ από την αύξηση της παγκόσμιας ηφαιστειακής νεφοκάλυψης και τις ΕΠΙΔΕΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΓΩΝΙΕΣ. Πολλοί από αυτούς είναι επικεφαλής μεγάλων οργανισμών διεθνούς εμβέλειας.

Οι ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ είναι ΣΥΧΝΟ φαινόμενο, μόνο που παλιά δεν ήξεραν γιατί συννεφιάζει ξαφνικά ο ουρανός για μήνες και χιόνιζε το "καλοκαίρι".

Οι υπερεκρήξεις ηφαιστείων σημειώνονται κάθε μερικές εκατοντάδες χρόνια, επομένως γνωρίζουμε ότι ΣYΝΤΟΜΑ θα έχουμε μια καινούργια. Οι δύο βασικοί υποψήφιοι- το Γέλοουστοουν στο Γουαϊόμινγκ και το Κάμπι Φλεγκρέι στη Νότια Ιταλία- παρακολουθούνται συστηματικά, κανείς όμως δεν γνωρίζει πότε θα εκραγούν.

Μπορούμε όμως άραγε να προβλέψουμε τις ηφαιστειακές εκρήξεις;;[1]

Οι ηφαιστειακές εκρήξεις και οι σεισμοί αποτελούν απτές αποδείξεις ότι ζούμε σε έναν πλανήτη με κινούμενες τεκτονικές πλάκες. Επειδή τα περισσότερα ρήγματα και τα ηφαίστεια βρίσκονται κατά μήκος των ορίων των τεκτονικών πλακών, είναι σχετικά εύκολο να προβλέψουμε σε ποιες περιοχές του κόσμου θα σημειωθούν σεισμοί και ηφαιστειακές εκρήξεις. Δυστυχώς για τους ανθρώπους που ζουν κοντά σε αυτές τις περιοχές το να βρούμε το πότε θα σημειωθούν είναι πολύ πιο περίπλοκο.

Παρ΄ ότι τα ηφαίστεια δεν δίνουν πάντα τόσο εμφανή σημάδια, ακόμη και τα μικρότερα δείγματα μπορούν σήμερα να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη των εκρήξεών τους. Ανεπαίσθητες αλλαγές στον ήχο του ωκεανού χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς για την πρόβλεψη της έκρηξης του Πιτόν ντε λα Φορμαλέζ στη Νήσο Ρεϋνιόν του Ινδικού Ωκεανού τον Ιούλιο του 2006 και τον Απρίλιο του 2007. Επιστήμονες που παρακολουθούσαν τα χαμηλής συχνότητας σεισμικά κύματα που προκαλεί ο ωκεανός χτυπώντας τον βυθό είχαν παρατηρήσει ότι όταν επέκειτο μια έκρηξη τα ηχητικά κύματα που περνούσαν μέσα από τους θαλάμους του μάγματος επιβραδύνονταν. Με βάση αυτή την παρατήρηση, οι τοπικοί πληθυσμοί εκκενώθηκαν αρκετές ημέρες νωρίτερα.

Η παρακολούθηση του καιρού μπορεί επίσης να βοηθήσει την πρόβλεψη. Το Παβλόφ, ένα ενεργό ηφαίστειο στη χερσόνησο της Αλάσκας, δραστηριοποιείται περισσότερο το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Μια εξήγηση είναι ότι οι καταιγίδες που σημειώνονται αυτή την περίοδο προκαλούν άνοδο της στάθμης του νερού γύρω από το ηφαίστειο, πιέζοντας το μάγμα προς τα πάνω όπως σε ένα σωληνάριο οδοντόκρεμας. Είναι πιθανόν η κλιματική αλλαγή να έχει παρόμοιες επιπτώσεις. Το λιώσιμο των πάγων και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα αλλάξουν τα φορτία στα σεισμικά ρήγματα και στις πλαγιές των παράκτιων ηφαιστείων, αυξάνοντας τις πιθανότητες των σεισμών και των ηφαιστειακών εκρήξεων.

Ακόμη χειρότερη είναι η προοπτική μιας νέας ηφαιστειακής υπερέκρηξης. Η τελευταία, πριν από 75.000 χρόνια, είχε βυθίσει τη Γη σε έναν ηφαιστειακό χειμώνα εκατοντάδων ετών και είχε εξολοθρεύσει το 60% του ανθρώπινου πληθυσμού του πλανήτη.

Οι υπερεκρήξεις ηφαιστείων σημειώνονται κάθε μερικές εκατοντάδες χρόνια, επομένως γνωρίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε μια καινούργια. Οι δύο βασικοί υποψήφιοι- το Γέλοουστοουν στο Γουαϊόμινγκ και το Κάμπι Φλεγκρέι στη Νότια Ιταλία- παρακολουθούνται συστηματικά, κανείς όμως δεν γνωρίζει πότε θα εκραγούν. Ισως τελικά αυτό να είναι καλό, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να τα εμποδίσουμε.

Η ανθρωπότητα επέζησε ΠΟΛΛΩΝ ηφαιστειακών χειμώνων και παγετωδών περιόδων χάρη στην ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ, τον ειρηνικό έλεγχο των γεννήσεων και την ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ! Ας μην περιμένουμε τους εγωμανείς για να αρχίσουμε να εκπαιδεύουμε τα παιδιά στην ευέλικτη αιγοτροφία!

Πάντως κανένας τους δε φαίνεται να καταλαβαίνει την κατεπείγουσα ανάγκη αποκέντρωσης και αναδασώσεων ΠΑΝΤΟΥ.





Δείτε επίσης τα παρακάτω σχετιζόμενα βίντεο.
Οι καθηγητές που υπογράφουν την εν λόγο μελέτη:
1. Don Easterbrook, Dept. of Geology, Western Washington University.
2. Syun Akasofu, Geophysics, University of Alaska.
3. Prof. Mojib Latif, Kiel University, Germany.
4. Dr. Noel Keenlyside from the Leibniz Institute of Marine Sciences at Kiel University.
5. Anastasios Tsonis, Head of Atmospheric Sciences Group University of Wisconsin.
6. Dr. Kyle Swanson , University of Wisconsin-Milwaukee.
7. William M Gray, Dept of Atmospheric Sciences, Colorado State University.
8. Henrik Svensmark , Professor DTU, Copenhagen.
9. Jarl R. Ahlbeck, D.Sc., AboAkademi University, Finland.
10. Dr. Alexander Frolov, Head of Russia’s state meteorological service Rosgidromet.
11. Dr. Tishkov, deputy head of the Geography Institute at Russian Academy of Science.
12. Mike Lockwood, Space Environmental Physics, University of Reading, UK.
13. Dr. Oleg Pokrovsky, Voeikov Main Geophysical Observatory.
14. Girma Orssengo, b.Tech, PhD.
15. Nicola Scafetta, PhD.
16. Dr William Livingston, astronomer  & solar physicist.
17. Dr Matthew Penn, astronomer &  solar physicist.
18. Joe d’Aleo, Executive Director of Certified Consultant Meteorologists.
19. Harry van Loon, Emeritus at NCAR and CORA.
20. Roland Madden, Senior scientist at NOAA, Deputy Head of Climate analysis.
21. Dave Melita, Head Meteorologist at Melita Weather Associates.
22. William M Gray, Dept of Atmospheric Sciences, Colorado State University.
23. Dr. David Archibald, Australia, environmental scientist.
24. Dr Habibullo Abdussamatov, Head of Space Research, Lab of Pulkov Observatory.
25. Dr Fred Goldberg, Swedish climate expert.
26. Dr. George Kukla, Czechoslovakian Academy of Sciences.
27. Peter Clark, Professor of Geosciences at OSU.
28. James Overland, NOAA.
29. Dr. Theodore Landscheidt.
30. Piers Corbyn, Astrophysicist.
 
Αναγνώστης
[1]© 2008 Νew Scientist Μagazine, 
Reed Βusiness Ιnformation Ltd.


ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Continue reading

Τα σφοδρότερα χτυπήματα μετεωριτών της Ιστορίας

Όταν το Σύμπαν πυροβολεί τη Γη με διαστημικές κοτρόνες!
Ο αγαπημένος μας μπλε πλανήτης βάλλεται από διαστημικά συντρίμμια όλη την ώρα, καθώς όμως τα περισσότερα καίγονται και διαλύονται στην ατμόσφαιρα αυτό δεν αποτελεί συνήθως πρόβλημα.

Κι όταν κάποιος μετεωρίτης καταφέρει να διαπεράσει την καταστρεπτική δύναμη της γήινης ατμόσφαιρας, φτάνει στο έδαφος σε μέγεθος πέτρας, με τη ζημιά που μπορεί να κάνει στο σπίτι του ανθρώπου να ελαχιστοποιείται καθοριστικά.
Βέβαια, μια στο τόσο (με το «τόσο» να είναι μερικές χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια!) κάποιοι τεράστιοι μετεωρίτες καταφέρνουν να προσκρούσουν στη Γη σχεδόν άθικτοι και τότε κάνουν μεγάλη ζημιά!
Παρά το σπάνιο του φαινομένου, οι συγκρούσεις αυτές μένουν αξιοσημείωτες, με τα σημάδια που αφήνουν στο γήινο τοπίο να λειτουργούν ως ζοφερή υπενθύμιση για τηδύναμη του Σύμπαντος, που μπορεί να εξαφανίσει όποτε το θελήσει την ανθρώπινη παρουσία στον κόσμο.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από εκπληκτικούς κρατήρες που άφησαν στο πέρασμά τους οι κοσμικές απειλές που απείλησαν με οριστική εξαφάνιση τη ζωή στη Γη…
Κρατήρας Barringer – Αριζόνα, ΗΠΑ
Ως το «σπίτι» του περίφημου Grand Canyon, η Αριζόνα αποφάσισε πριν από περίπου 50.000 χρόνια να προσθέσει άλλη μια τουριστική ατραξιόν στην επιφάνειά της, ζητώντας τη βοήθεια των άστρων.
Και τότε ένας μετεωρίτης διαμέτρου 50 μέτρων εισάκουσε τις παρακλήσεις και άφησε στην έρημο έναν κρατήρα μήκους 1,5 χιλιομέτρου και βάθους 180 μέτρων.
Οι επιστημονικοί υπολογισμοί εκτιμούν την ταχύτητα του μετεωρίτη τη στιγμή της πρόσκρουσης σε περισσότερα από 45.000 χλμ/ώρα, ενώ το μέγεθος της έκρηξης θεωρείται ότι ήταν 150 φορές ισχυρότερο από την ατομική βόμβα που έπληξε τη Χιροσίμα, κονιορτοποιώντας ως αποτέλεσμα τον μετεωρίτη. Το περιβάλλον τοπίο είναι μάλιστα γεμάτο από μια «ομίχλη» τηγμένου νικελίου και σιδήρου…
Κρατήρας Λίμνης Bosumtwi – Γκάνα
Όταν συναντάς μια φυσική λίμνη σε σχεδόν τέλειο σφαιρικό σχήμα, πρέπει να την ψυλλιαστείς τη δουλειά. Όπως στην περίπτωση της λίμνης Bosumtwi, έναν φυσικό ταμιευτήρα νερού διαμέτρου 8 χιλιομέτρων που δημιουργήθηκε όταν ένας μετεωρίτης με διάμετρο 150 μέτρων έπληξε την περιοχή πριν από 1,3 εκατομμύρια χρόνια.
Οι έρευνες στην περιοχή δεν είναι εύκολες, τόσο λόγω του πυκνού τροπικού δάσους που περιβάλλει τη λίμνη όσο και της ντόπιας φυλής που τη θεωρεί ιερή, κάνοντας οποιαδήποτε απόπειρα επιστημονικής μελέτης σταυρόλεξο για καλούς λύτες.
Παρόλα αυτά, ο κρατήρας παραμένει ένας από τους πλέον καλοδιατηρημένους της Γης, μνημείο της καταστρεπτικής δύναμης του Σύμπαντος…
Λίμνη Mistastin – Λαμπραντόρ, Καναδάς
Ήταν μόλις πριν από 38 εκατομμύρια χρόνια όταν εμφανίστηκε η εντυπωσιακότατη τρύπα, διαστάσεων 17×11 χιλιομέτρων, η οποία ωστόσο ήταν αρχικά πολύ μεγαλύτερη: η διάβρωση του εδάφους από τη δολιοφθορά των παγετώνων στα τόσα εκατομμύρια χρόνια την έχουν συρρικνώσει στις σημερινές της διαστάσεις.
Το περίεργο με τον συγκεκριμένο κρατήρα, αντίθετα με το σφαιρικό σχήμα των περισσότερων που έχουν εντοπιστεί, είναι η ελλειπτική περιφέρειά του, γεγονός που υποδεικνύει ότι η διαστημική πέτρα χτύπησε το έδαφος από μικρή γωνία πρόσπτωσης. Ακόμα πιο περίεργο είναι το μικρό νησάκι στο κέντρο της λίμνης, κάτι που ενδέχεται να υποδηλώνει ότι πρόκειται για τη «μύτη» ενός πιο περίπλοκου πλέγματος κρατήρων…
Βράχος Gosses – Αυστραλία
Εξίσου εντυπωσιακός τόσο από το έδαφος όσο και από αέρος, ο κρατήρας αυτός των 142 εκατομμυρίων χρόνων ζωής και διαμέτρου 24 χιλιομέτρων, κοντά στο κέντρο της Αυστραλίας, σχηματίστηκε όταν ένας αστεροειδής διαμέτρου 20 χιλιομέτρων χτύπησε την επιφάνεια της Γης με ταχύτητα 64.000 χλμ/ώρα, ανοίγοντας τρύπα 4.800 μέτρων! Κι αν αναρωτιέστε, είναι το ενεργειακό ανάλογο 22.000 μεγατόνων TNT, κάτι που υποδεικνύει ότι η ζωή στην ήπειρο πέρασε δύσκολες στιγμές από την εν λόγω πρόσκρουση…
Λίμνες Clearwater – Κεμπέκ, Καναδάς
Την ώρα που ένας τεράστιος κρατήρας είναι εντυπωσιακότατος, σκεφτείτε να βρεθούν δύο από δαύτους δίπλα-δίπλα! Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ένας αστεροειδής διαχωρίστηκε στα δυο μπαίνοντας στη γήινη ατμόσφαιρα κάπου 290 εκατομμύρια χρόνια πριν, δημιουργώντας δύο κολοσσιαίους κρατήρες στην ανατολική ακτή του Κόλπου Hudson.
Έκτοτε βέβαια, τόσο η διάβρωση του εδάφους όσο και οι παγετώνες έχουν «φάει» το μεγαλύτερο τμήμα των αρχικών κρατήρων, ό,τι απέμεινε ωστόσο παραείναι εντυπωσιακό. Η μεγάλη λίμνη έχει πλέον διάμετρο 32 χιλιομέτρων και η μικρότερη αγγίζει τα 22 χιλιόμετρα, ένα μικρό ποσοστό δηλαδή του αρχικού τους μεγέθους…
Κρατήρας Tunguska – Σιβηρία, Ρωσία
Εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου ξεκάθαρα, καθώς ο μετεωρίτης δεν άφησε κανένα ίχνος, κάνοντας την υπόθεση αντικείμενο διαμάχης για το τι πράγματι χτύπησε την απομονωμένη γωνιά της Σιβηρίας πριν από μόλις 106 χρόνια.
Για το μόνο που μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι κάτι μεγάλο και κινούμενο πολύ γρήγορα έπληξε την περιοχή κοντά στον ρωσικό ποταμό Tunguska τον Ιούνιο του 1908, ισοπεδώνοντας περισσότερα από 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικής έκτασης. Η έκρηξη ήταν μάλιστα τόσο ισχυρή που καταγράφηκε από σεισμογράφους της Βρετανίας!
Η έλλειψη μεταλλικών στοιχείων στην ευρύτερη περιοχή υποδηλώνει ότι το ουράνιο σώμα πρέπει να ήταν κομήτης και όχι μετεωρίτης, αν και η επιστημονική ετυμηγορία δεν έχει καταλήξει ακόμα. Όσο για την άποψη εκείνων που υποστηρίζουν εξωγήινη δραστηριότητα στην περιοχή, παρά την εντελώς αβάσιμη και τελείως υποθετική φύση της θεωρίας, την έχει την πλάκα της…
Κρατήρας Manicouagan – Καναδάς
Ο ταμιευτήρας Manicouagan, γνωστός επίσης ως «το μάτι του Κεμπέκ», σχηματίστηκε πριν από 212 εκατομμύρια χρόνια όταν ένας αστεροειδής μήκους 5 χιλιομέτρων χτύπησε την περιοχή. Η μήκους 100 χιλιομέτρων τρύπα διαβρώθηκε έκτοτε πολύ, το μέγεθός της δεν κρύβεται όμως.
Το εντυπωσιακότερο με τον συγκεκριμένο κρατήρα είναι ότι αντί να γεμίσει με νερό και να γίνει μια σφαιρική λίμνη, παραμένει εν πολλοίς ξηρά, η οποία περιβάλλεται από ένα υδάτινο δαχτυλίδι. Κάτι που τον κάνει φυσικά ιδανικό για να χτίσεις εκεί το κάστρο σου…
Λεκάνη Sudbury – Οντάριο, Καναδάς
Στον Καναδά και πάλι, καθώς φαίνεται ότι αυτή είναι η χώρα που προτιμούν οι πελώριοι μετεωρίτες, σαν τη Νέα Υόρκη που λατρεύουν οι -κινηματογραφικοί- εξωγήινοι!
Επιστρέφοντας στο θέμα μας όμως, ο κρατήρας της συγκεκριμένης λεκάνης είναι ο μεγαλύτερος όλων στον Καναδά: με μήκος 65 χιλιομέτρων, πλάτος 25 χιλιομέτρων και βάθος στα 14 χιλιόμετρα, ο κρατήρας με ζωή 1,85 δισεκατομμυρίων ετών στεγάζει σήμερα περισσότερους από 160.000 ανθρώπους αλλά και άφθονες μεταλλευτικές εταιρίες, οι οποίες ανακάλυψαν πριν από έναν αιώνα ότι η λεκάνη παραείναι πλούσια σε σίδηρο και νικέλιο, λόγω του αστεροειδούς. Και μάλιστα τόσο πλούσια που παρέχει το 10% της παγκόσμιας παραγωγής νικελίου του πλανήτη!
Κρατήρας Chicxulub – Μεξικό
Εδώ μιλάμε για ιστορικό και φονικό μετεωρίτη, καθώς όχι μόνο είναι ένας από τους μεγαλύτερους που έπληξαν ποτέ τη Γη σε όλη της την ιστορία, αλλά θεωρείται ότι ήταν η Νο 1 αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων!
Ο φονέας των δεινοσαύρων χτύπησε λοιπόν τον πλανήτη μας κάπου 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ένας αστεροειδής στο μέγεθος μικρής πόλης έπληξε την περιοχή, με καταστρεπτική μανία ενός δισεκατομμυρίου κιλοτόνων TNT! Συγκρίνετέ τον απλώς με τη φονική έκρηξη της Χιροσίμα, που ανήλθε στους 20 κιλοτόνους TNT, και έχετε ένα μέτρο σύγκρισης!
Η πρόσκρουση του αστεροειδούς όχι μόνο άφησε τρύπα στο έδαφος με διάμετρο στα 170 χιλιόμετρα(!), αλλά προκάλεσε και καταιγισμό από σεισμούς, τσουνάμι και ηφαιστειακές εκρήξεις, που άλλαξαν δραματικά το περιβάλλον και σφράγισαν τη μοίρα των ερπετόμορφων φίλων μας.
Θαμμένος κάτω από τη Χερσόνησο του Γιουκατάν, ο τεράστιος κυριολεκτικά κρατήρας μπορεί να διακριθεί μόνο από το Διάστημα, γι” αυτό και άργησαν τόσο οι επιστήμονες να συνειδητοποιήσουν ότι επρόκειτο για κρατήρα…
Θόλος Vredefort – Νότια Αφρική
Την ώρα που ο Κρατήρας Chicxulub κλέβει όλη τη δόξα, αποτελεί λασπόλακκο σε σχέση με τον διαμέτρου 300 χιλιομέτρων Θόλο Vredefort, ο οποίος κατέχει τα πρωτεία της μεγαλύτερης πρόσκρουσης ουράνιου σώματος στη Γη! Μιλώντας για κοσμικές επιδόσεις δηλαδή.
Ευτυχώς, ο αστεροειδής με διάμετρο στα 9,5 χιλιόμετρα έπληξε τη Γη πριν από 2 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν οι πολυκύτταροι οργανισμοί δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα, γι” αυτό και δεν αφάνισε κάθε είδος ζωής!
Και έπεται βέβαια ότι άλλαξε το κλίμα όλου του πλανήτη, όχι ότι υπήρχε και κανείς βέβαια με νοημοσύνη για να το παρατηρήσει.
Ο Θόλος Vredefort αποκαλύπτεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια μόνο από το Διάστημα και συνεχίζει να λειτουργεί ως υπόμνηση του πόσο τρομακτική μπορεί να γίνει η κοσμική μας γειτονιά…
newsbeast.gr
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Continue reading

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Φωτογράφος ταξιδεύει στο «Βασίλειο του Σατανά», στην Αιθιοπία και απαθανατίζει την εντυπωσιακή λάβα

Αν η κόλαση είχε είσοδο, τότε σίγουρα θα είχε τη μορφή του Erta Ale, του μονίμως «ενεργού» ηφαιστείου που βρίσκεται στην Αιθιοπία και αποτελεί μία από τις 6 λίμνες που δεν... «στεγνώνουν» ποτέ.
Για πολλούς το Erta Ale είναι το «Βασίλειο του Σατανά» και ουδέποτε φαντάστηκαν πως θα υπήρχε κάποιος τόσο τολμηρός ώστε να διακινδυνεύσει την ίδια του τη ζωή για να απαθανατίσει το απόκοσμο... στολίδι της Αιθιοπίας.
Ο 35χρονος φωτογράφος Κάρελ Τούπι από την Πράγα τους διέψευσε και ταξιδεύοντας μέχρι τη λίμνη του Erta Ale μας χάρισε φωτογραφίες μοναδικές.«Φοβόμουν πως η θερμότητα θα έλιωνε όχι μόνο το πρόσωπο, αλλά και την κάμερά μου», παραδέχεται και συμπληρώνει:
«Η λάβα κοχλάζει συνεχώς μέσα στο ηφαίστειο και δημιουργεί φυσαλίδες και θορύβους βγαλμένους από την... κόλαση. Η ομορφιά του όμως είναι μοναδική».
 








ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ..  για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Continue reading

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Δείτε πώς «γεννήθηκε» η Σαντορίνη από 4 ηφαίστεια

Στη σελίδα του Νίκου Κορακάκη στο vimeo, ανέβηκε αυτό το εξαιρετικό βίντεο, που δείχνει όλη την ιστορία δημιουργίας της Σαντορίνης. Ξεκινάει περίπου 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και δείχνει όλα τα στάδια διαμόρφωσης του νησιού μέσα από εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς.

Πρόκειται για εξαιρετική δουλειά. Απολαύστε την (σε πλήρη οθόνη).



ΠΗΓΗ

ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του 
διαδικτύου.
Continue reading

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Ο μυστικός παράδεισος της Αχαΐας

Στα σωθικά του Χελμού απλώνεται μια σπηλιά που αλλάζει διαρκώς όψη στη διάρκεια του χρόνου, ένα μοναδικό δημιούργημα των δυνάμεων της Φύσης που σμίλεψαν το τοπίο της Αχαΐας με «εργαλεία» τον χρόνο και την πέτρα.
Σκαρφαλώνοντας ψηλά σε ένα φυσικό πατάρι, το θέαμα τριών λιμνών με καταγάλανα νερά φανερώνεται μπροστά μας
%IMAGEALT%
Στην ορεινή Αχαΐα, στους πρόποδες του Χελμού, βρίσκεται το ανυπέρβλητης ομορφιάς σπήλαιο των Λιμνών. Η πρώτη αίθουσα της σπηλιάς ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Στα «Αρκαδικά» ο Παυσανίας αναφέρεται στον μύθο των Προιτιδών, των θυγατέρων του βασιλιά της Τύρινθος Προίτου.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα η Λυσίππη, η Ιφινόη και η Ιφιάνασσα κυριεύτηκαν από μανία, τιμωρημένες από την Ηρα επειδή καυχήθηκαν ότι ήταν ομορφότερες από αυτήν ή, κατά μία άλλη εκδοχή, από τον Διόνυσο γιατί περιφρόνησαν τη λατρεία του. Νομίζοντας πως ήταν δαμάλες, χλεύαζαν τους άντρες και παρακινούσαν τις γυναίκες να σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Ο βασιλιάς τότε, για να σώσει τις κόρες του, ζήτησε τη βοήθεια του μάντη Μελάμποδα και εκείνος, έπειτα από πολυήμερη αναζήτηση στις πλαγιές του Χελμού, εντόπισε την Ιφιάνασσα και τη Λυσίππη, τις οποίες και θεράπευσε μέσα στο σπήλαιο των Λιμνών, όπου εν τω μεταξύ είχε πεθάνει από τις κακουχίες η Ιφινόη.


Φυσικός θησαυρός
Οι ανασκαφές στην πρώτη αίθουσα της σπηλιάς έδειξαν ότι κατοικήθηκε ήδη από τη Νεολιθική εποχή. Τα οστά από ελάφια, καμήλες και ιπποπόταμους που βρέθηκαν φανερώνουν ότι χρησίμευε ως πηγή νερού για τα ζώα στις περιόδους ανομβρίας. Ενα κάθετο φυσικό τοίχωμα ύψους 9 μέτρων εμπόδιζε τους επισκέπτες να διεισδύσουν περαιτέρω στη σπηλιά, που έκρυβε έναν μοναδικό φυσικό θησαυρό.

Hταν 13 κλιμακωτές λίμνες, που σχηματίσθηκαν στην παλαιά κοίτη ενός υπόγειου ποταμού, που αποστράγγιζε το υπερκείμενο οροπέδιο του Απανώκαμπου. Ο συσχετισμός προκύπτει από τις μεγάλες ποσότητες νερού που εκβάλλουν από το σπήλαιο όταν πλημμυρίσει το οροπέδιο. Αυτό συνέβη το 1922 και το 1940.
Περίπου δύο χλμ. από τη φυσική είσοδο, μια σειρά από λιθωματικές λεκάνες σηματοδοτεί το τέλος του σπηλαίου
%IMAGEALT%
Τα νερά της σπηλιάς τώρα προέρχονται από μια μικρή πηγή που γεμίζει σταδιακά τις δεκατρείς λίμνες, που χωρίζονται μεταξύ τους από φυσικά φράγματα. Οι λιθωματικές αυτές λεκάνες, που στη σπηλαιολογική ορολογία ονομάζονται «γκουρ», καλύπτονται από μεγάλους κρυστάλλους ασβεστίτη. Αυτοί ανανεώνονται κάθε χρόνο με την απόθεση νέων στρωμάτων ανθρακικού ασβεστίτη.

Οι αυξομειώσεις της στάθμης του νερού στις λίμνες δίνουν στο σπήλαιο διαφορετική όψη κάθε εποχή. Τον χειμώνα, που το σπήλαιο πλημμυρίζει, κυριαρχεί το βαθυγάλαζο χρώμα του νερού, ενώ το καλοκαίρι που τα νερά χαμηλώνουν αρχίζουν να εμφανίζονται οι κρύσταλλοι στα τοιχώματα των λιμνών, οι οποίοι αποκαλύπτονται εντελώς το φθινόπωρο, που για τη σπηλιά είναι η πιο στεγνή περίοδος.


Το σπήλαιο των εποχών
Ισως περισσότερο να ταίριαζε το όνομα «σπήλαιο των εποχών» σε αυτήν τη μοναδική σπηλιά. Η ταχύτητα της κρυσταλλογένεσης εδώ είναι απίστευτη: στο τμήμα ανάμεσα στη 12η και την 13η λίμνη, όπου βρίσκεται η πηγή του νερού, πέτρες που πέφτουν από την οροφή καλύπτονται με κρυστάλλους μέσα σε έναν χρόνο.

Ανάμεσα στην όγδοη και την ένατη λίμνη κρέμονται από την οροφή μεγάλοι σταλακτίτες με πτυχές, που μοιάζουν φτιαγμένες από λευκό ύφασμα. Εδώ είναι και το στενότερο σημείο της σπηλιάς, αφού δύο ροόμορφοι λιθωματικοί σχηματισμοί αφήνουν μόνο ένα στενό πέρασμα μισού μέτρου ανάμεσά τους.

Στο επάνω τμήμα τους υπάρχουν υπέροχοι κρυστάλλινοι σχηματισμοί που αναπτύχθηκαν σε μικρές εσοχές. Τα νερά της δέκατης λίμνης έχουν ανοικτό γαλάζιο χρώμα, που οφείλεται στη μορφολογία των κρυστάλλων του πυθμένα.
Οι δεκατρείς λίμνες χωρίζονται από φυσικά φράγματα, πάνω από τα οποία ξεχειλίζουν τα νερά
%IMAGEALT%
Σε γενικές γραμμές, σε κάθε λίμνη και σε κάθε εποχή το γαλάζιο χρώμα του νερού των λιμνών ποικίλλει. Η 13η λίμνη, που βρίσκεται 5 μέτρα χαμηλότερα από τη 12η, το φθινόπωρο στεγνώνει εντελώς, ενώ την άνοιξη που πλημμυρίζει τα νερά πνίγουν εντελώς το πέρασμα που οδηγεί στα βάθη της σπηλιάς και, εάν δεν θέλουμε να καταδυθούμε, πρέπει να περάσουμε από ένα απίστευτο στενό άνοιγμα, που με δυσκολία επιτρέπει να περάσει το σώμα.

Μετά τη 13η λίμνη η μορφολογία της σπηλιάς αλλάζει. Μεγάλοι ογκόλιθοι καλύπτουν το δάπεδο και ο λιθωματικός διάκοσμος απουσιάζει εντελώς. Η πρόσβαση δυσκολεύει, για να προχωρήσουμε πρέπει να σκαρφαλώσουμε επάνω σε κάθε ογκόλιθο και να ξανακατέβουμε, αφού έχουμε προχωρήσει για λίγα μόνο μέτρα.

Ωστόσο αξίζει τον κόπο, αφού όταν φθάσουμε κοντά στο τέλος του σπηλαίου, ένα μοναδικό θέαμα παρουσιάζεται μπροστά μας: τα τελευταία 100 μέτρα, που είναι ανηφορικά, καλύπτονται από κατάλευκες λιθωματικές λεκάνες γεμάτες με γαλανό νερό.

Εχουν σχηματιστεί επάνω σε μια κατολίσθηση η οποία έχει κλείσει σε αυτό το σημείο το σπήλαιο. Η συνέχεια της σπηλιάς είναι προφανής, αφού από μία οπή στο τελευταίο σημείο έρχεται αέρας, όμως η πρόσβαση είναι αδύνατη.

Το σπήλαιο των λιμνών έχει αξιοποιηθεί τουριστικά με τη διάνοιξη γαλαρίας και την κατασκευή διαδρόμων στις τρεις πρώτες λίμνες. Ωστόσο, για να το δει κάποιος στο σύνολό του, θα πρέπει να κολυμπήσει στα κρύα νερά, να σκαρφαλώσει σε κάθετα εμπόδια και να περάσει από στενωσιές, κάτι δύσκολο μεν, που πάντως αξίζει τον κόπο.





ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του 
διαδικτύου.
Continue reading