Ο εγγονός αιχμαλώτου των ναζί που έγινε «ήρωας του τρένου»
Τρία αγόρια εκεί γύρω στα επτά, με τα αδέλφια τους και τα άλλα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν στους δρόμους της Γουντνόλ στο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια με τα πλαστικά τους όπλα, δίνοντας «ομηρικές μάχες» και προσποιούμενα ότι αφόπλιζαν αόρατους εχθρούς.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στα 23 τους πια, τα τρία αυτά αγόρια, ο ελληνικής καταγωγής Αλεκ, ο Σπένσερ και ο Αντονι, αφόπλισαν έναν καθόλου αόρατο εχθρό, αποτρέποντας ένα μακελειό μέσα στο τρένο από το Αμστερνταμ στο Παρίσι κι έτσι απλά, επειδή δεν έμειναν απαθείς, έγιναν ήρωες ενός κόσμου που «βομβαρδίζεται» καθημερινά από σκηνές ανείπωτης και παράλογης βίας.
Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» ο πατέρας του Αλεκ, Εμμανουήλ Σκαρλάτος, ξεκαθαρίζει πως η γενναιότητα του γιου του είναι έμφυτη. «Είμαι περήφανος για τον γιο μου, ή πιο σωστά νιώθω δέος. Πραγματικά, με εμπνέει», λέει συγκινημένος.
Η λέξη υπερηφάνεια εξάλλου είναι αυτή που κυριαρχεί στα λόγια συγγενών και φίλων και των Σπένσερ Στόουν και Αντονι Σάντλερ.
«Ο Αλεκ», λέει ο πατέρας του, «είναι ένα παιδί που πάντα νοιάζεται για τους άλλους, που θα αντιδράσει αυτόματα αν καταλάβει πως κάποιος χρειάζεται βοήθεια».
Και πράγματι, σύμφωνα με όσα περιέγραψαν οι τρεις φίλοι, ύστερα από μία στάση στις Βρυξέλλες, ο Αλεκ άκουσε από την τουαλέτα έναν θόρυβο: κάποιος όπλιζε. Με όλες τις αισθήσεις του σε λειτουργία, είδε έναν άγνωστο να βγαίνει από την τουαλέτα με όπλο και να ρίχνει. Κοίταξε τον Στόουν και μ' έναν ψίθυρο, «ας τον πιάσουμε», όρμησαν κατά πάνω του.
H παρασημοφόρηση
Η συνέχεια μοιάζει με σενάριο: ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παρασημοφόρησε τους τέσσερις άνδρες με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τις ηρωικές πράξεις τους» και «την υπερηφάνεια όλων των Αμερικανών» για το θάρρος τους, ο δήμαρχος του Σινσινάτι προγραμματίζει παρέλαση για την υποδοχή των τριών φίλων και ο Στρατός θα παρασημοφορήσει τον Σκαρλάτος, που υπηρετεί στην Εθνοφρουρά του Ορεγκον και μόλις τον Ιούλιο είχε επιστρέψει πίσω στην πολιτεία και την πόλη Ρόζεμπεργκ όπου ζει, ύστερα από εννιά μήνες θητεία στο Αφγανιστάν.
«Μου είπε στο τηλέφωνο», συνεχίζει ο κ. Σκαρλάτος, «πως ό,τι έκανε σε μία ώρα στο τρένο ήταν πολύ πιο έντονο και πολύ πιο δυνατό από τους εννιά μήνες στο Αφγανιστάν». Ο Αλεκ είναι σκοπευτής, ανανέωσε τη θητεία του στην Εθνοφρουρά για δύο ακόμα χρόνια και στη συνέχεια σκοπεύει να ακολουθήσει καριέρα αστυνομικού, αφού ολοκληρώσει και τις σπουδές του στο τοπικό κολέγιο. «Οταν κατατάχθηκε στον Στρατό», εξηγεί ο Εμμανουήλ Σκαρλάτος, «έλεγε πως το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να σώζει ζωές και να προστατεύει τους ανθρώπους».
Με αυτήν την εικόνα του συμφωνεί και η θεία του Ρουθ, η οποία μιλώντας στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης είπε πως ο Αλεκ από μικρός είχε την τάση να βοηθάει όσους χρειάζονταν βοήθεια, ενώ και τα αδέλφια του, ο μεγαλύτερος ο Πίτερ και ο μικρότερος ο Σόλων, περιέγραψαν ένα θαρραλέο παιδί που με τους φίλους του μετέτρεπαν τη γειτονιά σε... εμπόλεμη ζώνη και που στην εφηβεία του ασχολήθηκε με πάθος με το λακρός και το ποδόσφαιρο. «Ηταν πολύ δραστήριο παιδί, γεμάτο ενέργεια», επιβεβαιώνει και ο πατέρας του, προσθέτοντας πως του αρέσει η ζωγραφική τόσο που «όλοι οι συγγενείς μας έχουν περισσότερους από δύο πίνακές του».
Το ποδόσφαιρο πάντως είναι το μεγάλο του πάθος και ιδιαίτερα η γερμανική ομάδα Μπάγερν Μονάχου, ενώ θαυμάζει απεριόριστα τον μέσο Τόμας Μίλερ. Μάλιστα, την Τετάρτη, δύο μέρες αφότου τιμήθηκε από τον Γάλλο πρόεδρο, βρέθηκε στο Μόναχο, σε μία προπόνησή της, φωτογραφήθηκε με τον Μίλερ και πήρε δώρο μία φανέλα της ομάδας. Βρέθηκε και πάλι στη Γερμανία, καθώς αποφάσισε να σταματήσει το ταξίδι του και να συνοδεύσει τον φίλο του Σπένσερ Στόουν, ο οποίος επίσης υπηρετεί στον στρατό και θα δεχτεί περαιτέρω ιατρική φροντίδα για τα τραύματά του στο χέρι από τους Αμερικανούς στρατιωτικούς γιατρούς.
Ο Αλεκ, όπως είπε και ο πατέρας του, ταξίδεψε στην Ευρώπη με τους φίλους του για να γιορτάσει την επιστροφή του από το Αφγανιστάν και σχεδίαζε να έρθει και στην Ελλάδα -για πρώτη φορά-, όμως ο Χαζάνι του... άλλαξε τα σχέδια. Σκόπευε να επιστρέψει στο Ορεγκον στις 9 Σεπτεμβρίου, μάλλον όμως θα γυρίσει νωρίτερα καθώς «όλοι μας τον περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία», λέει ο Εμμανουήλ Σκαρλάτος.
Η ευρωπαϊκή του περιοδεία ξεκίνησε από τη Γερμανία, όπου επισκέφτηκε διάφορους συγγενείς καθώς έχει μεγάλους δεσμούς με τη χώρα. Ο παππούς Σκαρλάτος είχε γεννηθεί στην Αλεξανδρούπολη και ήταν υποδηματοποιός. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε και σε μια από τις μάχες πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Γερμανούς οι οποίοι τον μετέφεραν μαζί με άλλους αιχμαλώτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην πόλη Επεντόρφ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Επειδή ήταν τεχνίτης και μάλιστα από τους καλύτερους, σύμφωνα με τον γιο του, οι Γερμανοί τον έβαλαν να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο που παρήγε αρβύλες για τον Γερμανικό Στρατό. Ηταν ικανός και έξυπνος και τον έκαναν προϊστάμενο του τμήματος που έκοβε τα δέρματα. Εκεί γνώρισε την Ελσε, Γερμανίδα η οποία εργάζονταν στο ίδιο εργοστάσιο.
Το τηλεφώνημα
Ο Εμμανουήλ, μετά τη σύνταξή του, ασχολείται ώρες με τον κήπο του κι εκεί βρισκόταν όταν χτύπησε το τηλέφωνο: «Ηταν ένα άγνωστο νούμερο, αλλά το σήκωσα. Ηταν ο Αλεκ που με πληροφόρησε για τα συμβάντα στο τρένο, με τόση ψυχραιμία, λες και μιλούσε για άλλους».
Στο Σακραμέντο και στη γειτονιά Oak Park γνώρισε τον Σπένσερ και τον Αντονι, ο πατέρας του οποίου είναι πάστορας. Πήγαν στο ίδιο Γυμνάσιο ενώ παρακολουθούσαν συχνά τη λειτουργία στην Εκκλησία των Βαπτιστών όπου λειτουργούσε ο πατέρας Σάντλερ. Η «φιλία τους και η πίστη τους» τους κράτησε κοντά, σύμφωνα με τον πατέρα Σκαρλάτος, οπότε ήταν απολύτως λογικό για τον Αλεκ να θέλει να γιορτάσει την επιστροφή του από το Αφγανιστάν ταξιδεύοντας στην Ευρώπη με τους φίλους του.
Τρία αγόρια εκεί γύρω στα επτά, με τα αδέλφια τους και τα άλλα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν στους δρόμους της Γουντνόλ στο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια με τα πλαστικά τους όπλα, δίνοντας «ομηρικές μάχες» και προσποιούμενα ότι αφόπλιζαν αόρατους εχθρούς.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στα 23 τους πια, τα τρία αυτά αγόρια, ο ελληνικής καταγωγής Αλεκ, ο Σπένσερ και ο Αντονι, αφόπλισαν έναν καθόλου αόρατο εχθρό, αποτρέποντας ένα μακελειό μέσα στο τρένο από το Αμστερνταμ στο Παρίσι κι έτσι απλά, επειδή δεν έμειναν απαθείς, έγιναν ήρωες ενός κόσμου που «βομβαρδίζεται» καθημερινά από σκηνές ανείπωτης και παράλογης βίας.
Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» ο πατέρας του Αλεκ, Εμμανουήλ Σκαρλάτος, ξεκαθαρίζει πως η γενναιότητα του γιου του είναι έμφυτη. «Είμαι περήφανος για τον γιο μου, ή πιο σωστά νιώθω δέος. Πραγματικά, με εμπνέει», λέει συγκινημένος.
Η λέξη υπερηφάνεια εξάλλου είναι αυτή που κυριαρχεί στα λόγια συγγενών και φίλων και των Σπένσερ Στόουν και Αντονι Σάντλερ.
«Ο Αλεκ», λέει ο πατέρας του, «είναι ένα παιδί που πάντα νοιάζεται για τους άλλους, που θα αντιδράσει αυτόματα αν καταλάβει πως κάποιος χρειάζεται βοήθεια».
Ο Αλεκ (αριστερά) με τον πατέρα του Εμμανουήλ και τα αδέρφια του Σόλον (δεξιά) και Πίτερ (κάτω).
Και πράγματι, σύμφωνα με όσα περιέγραψαν οι τρεις φίλοι, ύστερα από μία στάση στις Βρυξέλλες, ο Αλεκ άκουσε από την τουαλέτα έναν θόρυβο: κάποιος όπλιζε. Με όλες τις αισθήσεις του σε λειτουργία, είδε έναν άγνωστο να βγαίνει από την τουαλέτα με όπλο και να ρίχνει. Κοίταξε τον Στόουν και μ' έναν ψίθυρο, «ας τον πιάσουμε», όρμησαν κατά πάνω του.
Ο Στόουν, που ήταν και ο πιο μεγαλόσωμος, τον άρπαξε από τον λαιμό και ο Σκαρλάτος τον έριξε κάτω και του πήρε το όπλο. Εκείνος εμφάνισε ένα περίστροφο και μετά ένα κοπίδι με το οποίο κατάφερε στον Στόουν αρκετά χτυπήματα. Ωστόσο, με τη βοήθεια τώρα και του Σάντλερ, ενός Βρετανού επιχειρηματία, του Κρις Νόρμαν και του Γαλλοαμερικανού Μαρκ Μουγκαλιάν, που τραυματίστηκε από σφαίρα κατά την επίθεση, ο δράστης, ο Μαροκινός Αγιούμπ Ελ Χαζάνι, εξουδετερώθηκε.
H παρασημοφόρηση
Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Γερμανία ο Αλεκ είδε από κοντά την αγαπημένη του Μπάγερν Μονάχου και φωτογραφήθηκε με τον Τόμας Μίλερ.
Η συνέχεια μοιάζει με σενάριο: ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παρασημοφόρησε τους τέσσερις άνδρες με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τις ηρωικές πράξεις τους» και «την υπερηφάνεια όλων των Αμερικανών» για το θάρρος τους, ο δήμαρχος του Σινσινάτι προγραμματίζει παρέλαση για την υποδοχή των τριών φίλων και ο Στρατός θα παρασημοφορήσει τον Σκαρλάτος, που υπηρετεί στην Εθνοφρουρά του Ορεγκον και μόλις τον Ιούλιο είχε επιστρέψει πίσω στην πολιτεία και την πόλη Ρόζεμπεργκ όπου ζει, ύστερα από εννιά μήνες θητεία στο Αφγανιστάν.
«Μου είπε στο τηλέφωνο», συνεχίζει ο κ. Σκαρλάτος, «πως ό,τι έκανε σε μία ώρα στο τρένο ήταν πολύ πιο έντονο και πολύ πιο δυνατό από τους εννιά μήνες στο Αφγανιστάν». Ο Αλεκ είναι σκοπευτής, ανανέωσε τη θητεία του στην Εθνοφρουρά για δύο ακόμα χρόνια και στη συνέχεια σκοπεύει να ακολουθήσει καριέρα αστυνομικού, αφού ολοκληρώσει και τις σπουδές του στο τοπικό κολέγιο. «Οταν κατατάχθηκε στον Στρατό», εξηγεί ο Εμμανουήλ Σκαρλάτος, «έλεγε πως το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να σώζει ζωές και να προστατεύει τους ανθρώπους».
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παρασημοφορεί τον Αλεκ Σκαρλάτος με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής.
Με αυτήν την εικόνα του συμφωνεί και η θεία του Ρουθ, η οποία μιλώντας στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης είπε πως ο Αλεκ από μικρός είχε την τάση να βοηθάει όσους χρειάζονταν βοήθεια, ενώ και τα αδέλφια του, ο μεγαλύτερος ο Πίτερ και ο μικρότερος ο Σόλων, περιέγραψαν ένα θαρραλέο παιδί που με τους φίλους του μετέτρεπαν τη γειτονιά σε... εμπόλεμη ζώνη και που στην εφηβεία του ασχολήθηκε με πάθος με το λακρός και το ποδόσφαιρο. «Ηταν πολύ δραστήριο παιδί, γεμάτο ενέργεια», επιβεβαιώνει και ο πατέρας του, προσθέτοντας πως του αρέσει η ζωγραφική τόσο που «όλοι οι συγγενείς μας έχουν περισσότερους από δύο πίνακές του».
Το ποδόσφαιρο πάντως είναι το μεγάλο του πάθος και ιδιαίτερα η γερμανική ομάδα Μπάγερν Μονάχου, ενώ θαυμάζει απεριόριστα τον μέσο Τόμας Μίλερ. Μάλιστα, την Τετάρτη, δύο μέρες αφότου τιμήθηκε από τον Γάλλο πρόεδρο, βρέθηκε στο Μόναχο, σε μία προπόνησή της, φωτογραφήθηκε με τον Μίλερ και πήρε δώρο μία φανέλα της ομάδας. Βρέθηκε και πάλι στη Γερμανία, καθώς αποφάσισε να σταματήσει το ταξίδι του και να συνοδεύσει τον φίλο του Σπένσερ Στόουν, ο οποίος επίσης υπηρετεί στον στρατό και θα δεχτεί περαιτέρω ιατρική φροντίδα για τα τραύματά του στο χέρι από τους Αμερικανούς στρατιωτικούς γιατρούς.
H ζωγραφική είναι το πάθος του. Μεταξύ των έργων του και η ελληνική σημαία.
Ο Αλεκ, όπως είπε και ο πατέρας του, ταξίδεψε στην Ευρώπη με τους φίλους του για να γιορτάσει την επιστροφή του από το Αφγανιστάν και σχεδίαζε να έρθει και στην Ελλάδα -για πρώτη φορά-, όμως ο Χαζάνι του... άλλαξε τα σχέδια. Σκόπευε να επιστρέψει στο Ορεγκον στις 9 Σεπτεμβρίου, μάλλον όμως θα γυρίσει νωρίτερα καθώς «όλοι μας τον περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία», λέει ο Εμμανουήλ Σκαρλάτος.
Η ευρωπαϊκή του περιοδεία ξεκίνησε από τη Γερμανία, όπου επισκέφτηκε διάφορους συγγενείς καθώς έχει μεγάλους δεσμούς με τη χώρα. Ο παππούς Σκαρλάτος είχε γεννηθεί στην Αλεξανδρούπολη και ήταν υποδηματοποιός. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε και σε μια από τις μάχες πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Γερμανούς οι οποίοι τον μετέφεραν μαζί με άλλους αιχμαλώτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην πόλη Επεντόρφ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Επειδή ήταν τεχνίτης και μάλιστα από τους καλύτερους, σύμφωνα με τον γιο του, οι Γερμανοί τον έβαλαν να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο που παρήγε αρβύλες για τον Γερμανικό Στρατό. Ηταν ικανός και έξυπνος και τον έκαναν προϊστάμενο του τμήματος που έκοβε τα δέρματα. Εκεί γνώρισε την Ελσε, Γερμανίδα η οποία εργάζονταν στο ίδιο εργοστάσιο.
Παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Νίκο, τον Εμμανουήλ και τον Γιώργο, και περίπου προ έξι δεκαετιών ήρθαν στην Αμερική και εγκαταστάθηκαν στην πολιτεία της Καλιφόρνιας. Ο Εμμανουήλ, 65 χρονών σήμερα, γεννήθηκε στη Γερμανία. Παντρεύτηκε δύο φορές, με την πρώτη του γυναίκα απέκτησε τα τρία αγόρια του. Το 2002 παντρεύτηκε την Κάρεν, που εργάζονταν ως νοσοκόμα, και πριν από έξι χρόνια μετακόμισε στο Ορεγκον όπου τον ακολούθησε και ο Αλεκ. Εκεί τελείωσε το Λύκειο, όμως διατηρεί στενή επαφή με τους παιδικούς του φίλους.
Από την εκπαίδευσή του ως σκοπευτή.
Το τηλεφώνημα
Ο Εμμανουήλ, μετά τη σύνταξή του, ασχολείται ώρες με τον κήπο του κι εκεί βρισκόταν όταν χτύπησε το τηλέφωνο: «Ηταν ένα άγνωστο νούμερο, αλλά το σήκωσα. Ηταν ο Αλεκ που με πληροφόρησε για τα συμβάντα στο τρένο, με τόση ψυχραιμία, λες και μιλούσε για άλλους».
Στο Σακραμέντο και στη γειτονιά Oak Park γνώρισε τον Σπένσερ και τον Αντονι, ο πατέρας του οποίου είναι πάστορας. Πήγαν στο ίδιο Γυμνάσιο ενώ παρακολουθούσαν συχνά τη λειτουργία στην Εκκλησία των Βαπτιστών όπου λειτουργούσε ο πατέρας Σάντλερ. Η «φιλία τους και η πίστη τους» τους κράτησε κοντά, σύμφωνα με τον πατέρα Σκαρλάτος, οπότε ήταν απολύτως λογικό για τον Αλεκ να θέλει να γιορτάσει την επιστροφή του από το Αφγανιστάν ταξιδεύοντας στην Ευρώπη με τους φίλους του.
Αφού πρώτα περιηγήθηκε στη Γερμανία, βρέθηκε στο Αμστερνταμ με τον Σάντλερ, ο οποίος σπουδάζει κινησιολογία, και τον Στόουν, ο οποίος υπηρετεί σε βάση στις Αζόρες. Οι στάσεις τους περιελάμβαναν την Ισπανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία κι ενώ σκόπευαν να μείνουν μία ημέρα περισσότερο στο Αμστερνταμ, τελικά αποφάσισαν να φύγουν για Παρίσι με το τρένο της Thalys και να γίνουν... ήρωες.
Ανέμελες στιγμές από το ταξίδι στη Γερμανία, λίγες μέρες πριν από το περιστατικό στο τρένο.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου