Η σκωτσέζικη ανεξαρτησία θα άλλαζε τον ρου της ευρωπαϊκής Ιστορίας…
Η ιδέα της ανεξάρτητης Σκωτίας, από απίθανη, είναι πλέον πιθανή. Είτε η Σκωτία καταστεί ανεξάρτητη, είτε όχι, οι συνέπειες για όλη την Ευρώπη, αλλά και την παγκόσμια σταθερότητα, είναι τεράστιες. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το κέντρο του παγκόσμιου γεωπολιτικού συστήματος από το πέρας των Ναπολεόντειων Πολέμων μέχρι και το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Β’ ΠΠ).
Του George Friedman
ΠΗΓΗ: STRATFOR
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας / defence point
Αγγλία και Σκωτία υπήρξαν ιστορικοί αντίπαλοι, με την εμπλοκή και δυνάμεων της ηπειρωτικής Ευρώπης, κυρίως τη Γαλλία, να εμπλέκεται στους πολέμους Άγγλων και Σκωτσέζων. Τελικά το 1707 οι δύο χώρες ενώθηκαν. Για τους Άγγλους η ένωση τους απάλλασσε από γεωπολιτικούς κινδύνους, ενώ για τους Σκωτσέζους ήταν η λύση στα σοβαρά οικονομικά τους προβλήματα. Η ένωση αυτή δημιούργησε τη Μεγάλη Βρετανία, μια ένωση εντός της οποίας, κάθε έθνος διατηρούσε τη διαφορετικότητά του.
Ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση είχαν ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της έννοιας του έθνους – κράτους. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση ορισμένα έθνη, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, ενώθηκαν σε εθνικά κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες διαλύθηκαν στη θέση τους εμφανίστηκαν νέα εθνικά κράτη, αλλά και άλλα πολυεθνικά, όπως η Γιουγκοσλαβία ή η Τσεχοσλοβακία. Το επόμενο κύμα δημιουργίας εθνικών κρατών προκλήθηκε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν τα κράτη της Λατινικής Αμερικής και αργότερα, μετά τον Β’ ΠΠ, τα κράτη που αποτίναξαν τον αποικιακό ζυγό.
Υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθεί και η πιθανότητα της σκωτσέζικης ανεξαρτησίας, αφού, σε κάθε περίπτωση, η όποια επιλογή των Σκωτσέζων, απλώς αποδεικνύει την έντονη επιθυμία για εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Και αν η επιθυμία αυτή μπορεί να καταλύσει τη Βρετανία, μπορεί τα πάντα.
Η ανεξαρτησία, σύμφωνα με ορισμένους, θα προκαλέσει οικονομικά προβλήματα ή προβλήματα στην εθνική άμυνα της Βρετανίας. Πράγματι, για τη Σκωτία δεν υπάρχει κανένας οικονομικός λόγος να κάνει αυτό το βήμα. Τα όποια οικονομικά της οφέλη είναι συζητήσιμα. Ωστόσο, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν εξαρτάται από την οικονομία και μόνο. Αν οι αποσχιστές επικρατήσουν στο δημοψήφισμα καθίσταται φανερό ότι τουλάχιστον το 50%+ των Σκωτσέζων προτιμούν την οικονομική αβεβαιότητα από τη συμβίωση με ένα άλλο έθνος.
Το συμπέρασμα αυτό πρέπει να εξεταστεί με προσοχή. Στην Καταλονία οι αποσχιστές κερδίζουν έδαφος. Μεγάλος αριθμός Ούγγρων ζει στη Ρουμανία και στη Σλοβακία. Το Βέλγιο είναι διχασμένο μεταξύ Φλαμανδών και Βαλλόνων, με τους μεν να απεχθάνονται τους δε και αντιστρόφως. Πολωνοί ζουν στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Η Τσετσενία, το Νταγκεστάν και οι Φιλανδοί της Καρέλιας θέλουν να αποσχιστούν από τη Ρωσία. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν.
Το δικαίωμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού δεν έχει σχέση μόνο με το δικαίωμα αυτοδιακυβέρνησης, ενός έθνους, αλλά και με την «εθνική γεωγραφία», δηλαδή το δικαίωμα ενός έθνους να επεκταθεί σε εδάφη που θεωρεί ότι του ανήκουν. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, η οποία διεκδικεί τη Βόρεια Ιρλανδία.
Η σκωτική ανεξαρτησία θα αλλάξει τη βρετανική ιστορία. Η Βρετανία, η νήσος, θα διχοτομηθεί και πάλι μεταξύ δύο εθνικών κρατών και όσο θερμές και αν είναι οι σχέσεις των εθνικών αυτών κρατών τώρα, δεν σημαίνει ότι θα είναι έτσι για πάντα. Η Αγγλία θα είναι και πάλι ευάλωτη, όπως δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν, τα τελευταία 300 χρόνια. Η δε Σκωτία θα πρέπει να λάβει καίριες αποφάσεις για το μέλλον της.
Η πιθανή απόσχιση της Σκωτίας δεν μπορεί να συγκριθεί με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ή της ΕΣΣΔ, διότι η διάλυση των πολυεθνικών αυτών κρατών δεν μπορούσε να χρησιμεύσει ως υπόδειγμα στα διάφορα αποσχιστικά κινήματα στην Ευρώπη. Αν όμως τώρα διαλυθεί η Βρετανία, τότε τι αλήθεια μπορεί να μείνει σταθερό; Την ώρα που η οικονομική κρίση συνεχίζει να μαστίζει την ΕΕ, υπονομεύοντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η διάλυση της Βρετανίας μπορεί να νομιμοποιήσει εθνικές διεκδικήσεις, οι οποίες υπήρχαν σε λανθάνουσα κατάσταση εδώ και χρόνια.
Η Σκωτία ήταν επί αιώνες υπό την αγγλική κυριαρχία επί αιώνες. Τώρα όμως αναγεννιέται. Το γεγονός αυτό προκαλεί το εύλογο ερώτημα, πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε, ότι εθνικές διεκδικήσεις, που υπάρχουν στην Ευρώπη δεν θα έρθουν στο προσκήνιο; Αυτή τη στιγμή, το μέλλον της Βρετανίας βρίσκεται στον αέρα. Ο εθνικισμός έχει αποδείξει ότι βρίσκεται υπεράνω της οικονομικής λογικής. Η εξέταση των ανθρωπίνων συναισθημάτων μέσω της οικονομικής θεωρίας έχει αποδειχτεί απόλυτα λανθασμένη. Φυσικά, όλοι οι λαοί επιθυμούν την οικονομική τους άνεση, όχι όμως εις βάρος της εθνικής τους αυτοδιάθεσης.
Ανεξάρτητα του ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, εκτός αν οι Σκωτσέζοι εθνικιστές υποστούν συντριπτική ήττα, το πνεύμα του κακού θα έχει εξέλθει από το μπουκάλι και όχι μόνο στη Βρετανία. Το δημοψήφισμα θα νομιμοποιήσει ζητήματα που θεωρούνταν λήξαντα στην Ευρώπη, ζητήματα που κόστισαν δύο παγκοσμίους πολέμους και πάνω από 80 εκατ. νεκρούς στην Ευρώπη.
Η ιδέα της ανεξάρτητης Σκωτίας, από απίθανη, είναι πλέον πιθανή. Είτε η Σκωτία καταστεί ανεξάρτητη, είτε όχι, οι συνέπειες για όλη την Ευρώπη, αλλά και την παγκόσμια σταθερότητα, είναι τεράστιες. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το κέντρο του παγκόσμιου γεωπολιτικού συστήματος από το πέρας των Ναπολεόντειων Πολέμων μέχρι και το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Β’ ΠΠ).
Του George Friedman
ΠΗΓΗ: STRATFOR
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας / defence point
Αγγλία και Σκωτία υπήρξαν ιστορικοί αντίπαλοι, με την εμπλοκή και δυνάμεων της ηπειρωτικής Ευρώπης, κυρίως τη Γαλλία, να εμπλέκεται στους πολέμους Άγγλων και Σκωτσέζων. Τελικά το 1707 οι δύο χώρες ενώθηκαν. Για τους Άγγλους η ένωση τους απάλλασσε από γεωπολιτικούς κινδύνους, ενώ για τους Σκωτσέζους ήταν η λύση στα σοβαρά οικονομικά τους προβλήματα. Η ένωση αυτή δημιούργησε τη Μεγάλη Βρετανία, μια ένωση εντός της οποίας, κάθε έθνος διατηρούσε τη διαφορετικότητά του.
Ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση είχαν ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της έννοιας του έθνους – κράτους. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση ορισμένα έθνη, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, ενώθηκαν σε εθνικά κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες διαλύθηκαν στη θέση τους εμφανίστηκαν νέα εθνικά κράτη, αλλά και άλλα πολυεθνικά, όπως η Γιουγκοσλαβία ή η Τσεχοσλοβακία. Το επόμενο κύμα δημιουργίας εθνικών κρατών προκλήθηκε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν τα κράτη της Λατινικής Αμερικής και αργότερα, μετά τον Β’ ΠΠ, τα κράτη που αποτίναξαν τον αποικιακό ζυγό.
Υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθεί και η πιθανότητα της σκωτσέζικης ανεξαρτησίας, αφού, σε κάθε περίπτωση, η όποια επιλογή των Σκωτσέζων, απλώς αποδεικνύει την έντονη επιθυμία για εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Και αν η επιθυμία αυτή μπορεί να καταλύσει τη Βρετανία, μπορεί τα πάντα.
Η ανεξαρτησία, σύμφωνα με ορισμένους, θα προκαλέσει οικονομικά προβλήματα ή προβλήματα στην εθνική άμυνα της Βρετανίας. Πράγματι, για τη Σκωτία δεν υπάρχει κανένας οικονομικός λόγος να κάνει αυτό το βήμα. Τα όποια οικονομικά της οφέλη είναι συζητήσιμα. Ωστόσο, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν εξαρτάται από την οικονομία και μόνο. Αν οι αποσχιστές επικρατήσουν στο δημοψήφισμα καθίσταται φανερό ότι τουλάχιστον το 50%+ των Σκωτσέζων προτιμούν την οικονομική αβεβαιότητα από τη συμβίωση με ένα άλλο έθνος.
Το συμπέρασμα αυτό πρέπει να εξεταστεί με προσοχή. Στην Καταλονία οι αποσχιστές κερδίζουν έδαφος. Μεγάλος αριθμός Ούγγρων ζει στη Ρουμανία και στη Σλοβακία. Το Βέλγιο είναι διχασμένο μεταξύ Φλαμανδών και Βαλλόνων, με τους μεν να απεχθάνονται τους δε και αντιστρόφως. Πολωνοί ζουν στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Η Τσετσενία, το Νταγκεστάν και οι Φιλανδοί της Καρέλιας θέλουν να αποσχιστούν από τη Ρωσία. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν.
Το δικαίωμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού δεν έχει σχέση μόνο με το δικαίωμα αυτοδιακυβέρνησης, ενός έθνους, αλλά και με την «εθνική γεωγραφία», δηλαδή το δικαίωμα ενός έθνους να επεκταθεί σε εδάφη που θεωρεί ότι του ανήκουν. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, η οποία διεκδικεί τη Βόρεια Ιρλανδία.
Η σκωτική ανεξαρτησία θα αλλάξει τη βρετανική ιστορία. Η Βρετανία, η νήσος, θα διχοτομηθεί και πάλι μεταξύ δύο εθνικών κρατών και όσο θερμές και αν είναι οι σχέσεις των εθνικών αυτών κρατών τώρα, δεν σημαίνει ότι θα είναι έτσι για πάντα. Η Αγγλία θα είναι και πάλι ευάλωτη, όπως δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν, τα τελευταία 300 χρόνια. Η δε Σκωτία θα πρέπει να λάβει καίριες αποφάσεις για το μέλλον της.
Η πιθανή απόσχιση της Σκωτίας δεν μπορεί να συγκριθεί με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ή της ΕΣΣΔ, διότι η διάλυση των πολυεθνικών αυτών κρατών δεν μπορούσε να χρησιμεύσει ως υπόδειγμα στα διάφορα αποσχιστικά κινήματα στην Ευρώπη. Αν όμως τώρα διαλυθεί η Βρετανία, τότε τι αλήθεια μπορεί να μείνει σταθερό; Την ώρα που η οικονομική κρίση συνεχίζει να μαστίζει την ΕΕ, υπονομεύοντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η διάλυση της Βρετανίας μπορεί να νομιμοποιήσει εθνικές διεκδικήσεις, οι οποίες υπήρχαν σε λανθάνουσα κατάσταση εδώ και χρόνια.
Η Σκωτία ήταν επί αιώνες υπό την αγγλική κυριαρχία επί αιώνες. Τώρα όμως αναγεννιέται. Το γεγονός αυτό προκαλεί το εύλογο ερώτημα, πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε, ότι εθνικές διεκδικήσεις, που υπάρχουν στην Ευρώπη δεν θα έρθουν στο προσκήνιο; Αυτή τη στιγμή, το μέλλον της Βρετανίας βρίσκεται στον αέρα. Ο εθνικισμός έχει αποδείξει ότι βρίσκεται υπεράνω της οικονομικής λογικής. Η εξέταση των ανθρωπίνων συναισθημάτων μέσω της οικονομικής θεωρίας έχει αποδειχτεί απόλυτα λανθασμένη. Φυσικά, όλοι οι λαοί επιθυμούν την οικονομική τους άνεση, όχι όμως εις βάρος της εθνικής τους αυτοδιάθεσης.
Ανεξάρτητα του ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, εκτός αν οι Σκωτσέζοι εθνικιστές υποστούν συντριπτική ήττα, το πνεύμα του κακού θα έχει εξέλθει από το μπουκάλι και όχι μόνο στη Βρετανία. Το δημοψήφισμα θα νομιμοποιήσει ζητήματα που θεωρούνταν λήξαντα στην Ευρώπη, ζητήματα που κόστισαν δύο παγκοσμίους πολέμους και πάνω από 80 εκατ. νεκρούς στην Ευρώπη.
ΑΝ σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλίκ...ΕΔΩ.. για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου